समीक्षा

पैसातैने लक्षात आणून दिलेलं आयुर्वेदाला वैज्ञानिक ज्ञानशाखा मानावे का? हे श्री. ग्रेटथिन्कर यांचं काथ्याकूटातलं लिखाण आणि त्यावरचा मिपाकरांनी केलेला काथ्याकूट वाचून दिवाळी अंकात केलेलं आयुर्वेदावर लेखमाला लिहिण्याचं आश्वासन मनावर घ्यायचं ठरवलं आणि टंकायला बसलो, पण माझ्या मनातला लेखमालेचा त्यावेळचा प्रवाह उपरोल्लेखित काथ्याकूटामुळे काहीसा विस्कळीत होऊन बसल्याचं लगेचंच ध्यानात आलं. आता तो प्रवाह मार्गस्थ होईल तेव्हा होईल पण तोपर्यंत आयुर्वेदाबद्दलच्या समज, गैरसमज आणि अपसमज यावर छोटीशी टिप्पणी करावी म्हणतो.

२६ जानेवारी १९८७!

सचिनला लगाम घालण्यासाठी ऑस्ट्रेलियाने ब्रेटलीचे अस्त्र काढले तेव्हा त्याला ऑस्ट्रेलियातच धू धू धुवून सचिनने वाळत घातला होता! गेल्या तीन आठवड्यांखाली विक अ‍ॅन झी इथे झालेल्या टाटा स्टील बुद्धीबळस्पर्धेत आनंदने लेवॉन अरोनियनला ज्या जीवघेण्या पद्धतीने पिसला ते बघून मला सचिन-ब्रेटली सामन्याची आठवण न होती तरच नवल. ह्या विजयाने आनंदने भल्याभल्यांची तोंडे बंद केली. स्पर्धेत विजेता ठरलेल्या मॅग्नुस कार्लसनने देखील 'माईंड ब्लोइंग' असं या डावाचं वर्णन केलं.

शराबीमधला प्राणचा खणखणीत ड्वॉयलॉग - 'मखमल के कालीन में टाट के पैबंद' आठवण्याचं कारण म्हणजे नुकताच पाहिलेला 'विश्वरूप'!

या लेखाचा पूर्वार्ध इथे

ओपी नय्यर व निरनिराळी वाधे यांचे अफेअर -
ओपीनी कोणकोणती वाद्य प्रामुख्याने वापरली याचा उल्लेख वर आलाच आहे. तंतू वाद्यांचा उपयोग तालवाद्ये म्हणून करणे
ही ओपींची खास विशेषता.

सुजीत फाटकची एक मस्त कविता मागे वाचली होती. त्याच्याशी संपर्क साधता आला नाही. पण पोरगं नक्की कलंदर असणार. किती जणांनी वाचली असेल कल्पना नाही पण तुम्हालाही ती आवडेल म्हणून इथे देतोयः

देहाला चाळुन घेता
मातीची पखरण व्हावी
हा इकडे देह सरावा
ती तिकडे मूठ भरावी

माझ्यावरच्या शापांचा
उ:शाप तुझ्या ना ठाई
इतक्या उबदार करांची
तू अजून नाहिस बाई

माझ्या वंशाच्या गावी
रंगाला फुटतो गंध
दृष्यांना सुचती कविता
गंधाचा होतो स्पर्श

माझ्या असल्या वंशाचे
कित्येक उमलले कोंभ
परि माझ्यारूपी पक्का
वंशाचा पहिला अंत

रात्रीची नीरव शांततेची वेळ. मुसळधार पाऊस पडतोय. झाडांवरून, इमारतींवरून झरझर कोसळणारा पाऊस सगळं कसं ओलंचिंब करून टाकतोय. जमिनीवर पडणार्‍या पावसाच्या थेंबाचा लयबद्ध आवाज घुमतोय. एक माणूस हातात विजेरी घेऊन पाठमोरा जातांना दिसतोय. त्याची नजर शोधक. डोक्यापासून पायांपर्यंत घातलेला त्याचा काळा रेनकोट पावसाच्या पाण्यात चमकतोय. झाडांची ओली पाने चंद्रप्रकाशात चंदेरी दिसत आहेत. तो चोरपावलांनी हळूहळू काहीतरी शोधत फिरतोय. एका बंगल्याचे एक दार उघडून तो आत शिरतो. एका खोलीच्या दाराजवळ येऊन थबकतो आणि पटापटा फोटो काढायला सुरुवात करतो...

कोणालाही न पटणार्‍या, पण लिहीलेल्या लेखांची ही स्टोरी. न पटता (किंवा पटण्याची शक्यता नसताना) ते कशाला लिहीले? ...असले प्रश्न विचारायचे नाही. ते पटणारच नाही म्हटल्यावर ‘मी येड्यासारखा प्रतिसादतोय कशाला’? नाही, नाही ते पण विचारायचं नाही.... फक्त लिहायचं.

लेखनाचा उद्देश ठाऊक नाही पण लिहायचं,... वेड्यासारखं लिहायचं.
आजूबाजूच्या मिपाकरांना जुमानतंय कोण?
शब्दाशब्दातून 'मी'पण त्यात लॉजिक कुठले बोंबलायला ?
आपलंच मिपा म्हटल्यावर झक मारत वाचणारच आणि लोकं चुका काढतायत म्हटल्यावर आपलंच खरं न करून सांगतोय कुणाला?

3

3