विडंबन

माझ्या प्रोफेशनल आयुष्याची सुरूवात ज्या डोंबिवलीमध्ये राहून झाली तेथून सकाळची जलद लोकल पकडणे हे एक मोठ दिव्यच. त्या दिव्य अनुभवावरूनच खालील विडंबनाची कल्पना सुचली. मूळ कवी सौमित्र व गायक मिलींद इंगळे यांची माफी मागून सादर करतो....गारवा चे विडंबन.

मूळ कविता -
गद्य भाग-
ऊन जरा जास्त आहे दर वर्षी वाटतं
भर उन्हात पाउस घेउन...... आभाळ मनात दाटतं

काळ्या पिशवीत पिशवीत

(श्री विठ्ठल वाघांची क्षमा मागून)

काळ्या पिशवीत पिशवीत बॉटल हालते
बॉटल हालते बॉटल हालते

बाईल थयथया नाचते दोस्त घरी बोलवितो
घरी बोलवितो दोस्त घरी बोलवितो

घरन बाबा हाकलतो छंदी फंदीच्या जोडीला
जिभे सरसती नाचे घोट जाताच पोटाला
तरतरी मना येते मती न्हाती धूती होते
रंगीत पान्याच्या वासाची चाहूल आवशीला जाते
भय जिवाला पडते वाट दोस्ताची लागते
दोस्त बॉटल झाकतो मी चकना लपवितो

दोस्ता र आता कलटी र आता पळूया र माझ्या राज्या

माझे जगणे होते गाणे ( विडंबन )

जाता जाता पिईन मी
पिता पिता जाईन मी
गेल्यावरही या मैफिलितल्या
धुंदीमधुनी राहीन मी ||

माझे जगणे होते पिणे
कधी मनाचे कधी जनाचे
कधी पाण्यासवे कधी सोडयासवे
जवळ चणे फुटाणे ||

सिग्रेटीची संथ धुरावळ
वा मित्रांचा संकर गोंधळ
कायम आर्तता काळजातली
कधीच नाही बहाणे ||

ओकलो अथवा ओकलाो नाही
पोटी काही राहिले नाही
'इंग्लिश' मधील बडबडींचे
होई मस्त तराणे ||

आठवणीँचे राजस गुंजन
कधी राजकारणी मंथन
जाणतेपणी अजाणतेचे
सोंग करी शहाणे ||

पेर्णा
शांत निवांत ग्राऊंड
अस्ताला जाणारा धोनी
येऊ घातलेल्या अनुष्काची पॅव्हेलियनमध्ये अस्पष्ट कुजबुज
आताशा डोकं भडकत नाही
आठवते अक्राळविक्राळ वादळ
सहवागचं, धावा पिळवटून काढणारं
उन्मळून टाकणारं
सचिनचं अफाट दर्शन
खरं काय म्हणावं
मन रिझवणारं आयपीएल की मन उध्वस्त करणारं आयपीएल
पैसेवाल्यांच्या या खेळाचा आयोजक कोण
हे कोहल्यांच्या विराटा,
भारताला जिंकून दे!

डू-आयडीज् खूप दिसतात इथे
परतुनी येती "नाना"विध रूपे

स्कोअर सेटल होतात इथे
ट्रोलिंग जणू हक्कच असे

कंपू करून पीडतात इथे
पिंक टाकणे हेच ध्येय असे

अजेंडा घेऊन येतात इथे
काडी सारून नामानिराळे कसे

विवादास्पद विषय प्रिय असे
धागा पेटवून मजा बघती कसे

अनेकानेक आयडीज् तयार असे
एक उडाला तरी चिंता नसे

मतामतांचा गलबला इथे
मज जैसे सज्जन थोडेच असे

( सुरेश भट _/\_ )

चल उठ रे बेवड्या
झाली सांज झाली...
बाहेर दारू गुत्त्यांना
हलकेच जाग आली

उघडले कधीचे
गुत्त्यांचे द्वार बंद
अन्‌ चोरपावलांनी
आला देशीचा गंध
गल्ल्यावरी गुत्त्याच्या
आंटी येऊन बसली...
बाहेर दारू गुत्त्यांना
हलकेच जाग आली

चल लवकरी आता
पहिल्या धारेचा सहारा
मोसंबी नारंगी ठर्रा
करती तुझा पुकारा
सज्ज साथ देण्या
पापड अंडी चकली...
बाहेर दारू गुत्यांना
हलकेच जाग आली

ग्लास पुन्हा फुटतात इथे
मित्र जुने दिसतात इथे

अवघे जगणे पीणे बनते
दु:खे सगळी पळतात इथे

चखणे स्मरता हसणे स्फुरते
चवदार चणे मिळतात इथे

हुक्के जळता चढती वलये
खमकेच टगे बसतात इथे

चषकात पुन्हा मदिरा भरता
इमले पोकळ चढतात इथे

विरहास नवे सहवास हवे
प्रेमं जुनी स्मरतात इथे

कलह घरचे विसरू म्हणता
विवाद नवे उठतात इथे

(कुणीसं म्हटलंय, वृत्त बघू नये, वृत्ती बघावी. म्हणून विकु माफी असावी.)

भिती तुझ्याउरी पण,उमजे तुलाच नाही.
या अवसानाचा,का भार व्यर्थ घ्यावा?

धाग्यात मांडताना,कुंठते निवांत मती.
या मूढ तारस्वरांचा , सांग काय बोध घ्यावा?

फेके जिव्हारी तूही , दुसराही परजे भाला .
मधल्या वाचकांचा, असा काय अपराध देवा?

सोडून नेक वाट,चळते बुद्धी​ जराशी.
मग अशांत त्या मिपाशी,कोठून नूर यावा?

जमले मिपावरी हे, गोंगाट भाट सारे.
नाहिरे कसे म्हणू मी? का नुसताचं स्वार्थ पहावा!

आता मौनवदनी, सोडून देतं आहे.
विझली फुण्गी जरी ही,नित-मात्र दक्ष पहारा!