विडंबन

पेर्ना

तुझ्या 'सविते"ची ओळ
अवचित दिठी येते
'रानातल्या' निवडुंगा
इवलेसे फूल येते..

तुझ्या 'सविते'ची ओळ
अवचित दिठी येते
खाटल्याच्या खोळातून
कामधून उमटते..

तुझ्या 'सविते'ची ओळ
अवचित दिठी येते
पाखरांच्या थर्थरीने
वठली वेल मोहोरते..

'सविते'ची ओळ तुझ्या
पुन्हा पुन्हा दिठी येते
पुन्हा पुन्हा भिजवूनिया
पुन्हा पुन्हा हुबारते..

पेरणा अर्थात

तनुने नानास मी टू म्हणणे
रसिकांच्या मनी अदम्य लवथव
पडद्यावरचे विश्व विभ्रमी
कल्पिताहुनीही अद्भुत वास्तव

नटसम्राटासही क्षुद्र ठरविते
असीम व्याप्ती मिडीयाची
लाईक डीस्लाईक मोजुनी थकती
व्हॉटसाप ट्विटरच्या थिट्या मिती

हलकट स्पर्शी फोडा मुस्काट
जागेवराती लंपटाचे
मौन रहाणे अनेक वर्षे
विणती जाळे संशयाचे

पैजारबुवा,

ब्लॉग दुवा https://www.apurvaoka.com/2018/12/blog-post.html

लहान मुलं झोपत नाहीत अशी तक्रार बहुतेक पालकांची असेल कदाचित. अशाच एका पालकाच्या तक्रारीवर चिंतन करताना गमतीत सुचलेलं एक काव्य.

सो गया ये जहाँ च्या चालीवर काही मराठी ओळी. यांनी चार दोन मुलं मुली वेळेवर झोपल्या तर त्यांच्या पालकांनी जरूर अभिप्राय कळवावा☺️

झोपली जंगले
झोपली श्वापदे
झोपले झाड ही
झोपली पाखरे
झोपली धरा अन अंबरे
घरे अन मंदिरे
झोपले चराचर

मी घेतली यॉट

ढिसक्लेमरः केवळ हलके घेण्यासाठी. कुणाही व्यक्ती, शक्ती, राजकीय पक्ष-पुढारी, मुळशी पॅटर्न, वाढदिवस बॅनरवाले यांचा उपमर्द करण्याचा हेतू नाही.

मी तर घेतली बाबा यॉट
फेरारी पेक्षा फार मोठ्ठा तिचा थाट
मी तर घेतली ब्वॉ यॉट || धृ ||

नकोच कसले रस्ते आता धुळभरी ट्रॅफीकचे
अन नकोच ते लफडे आता पार्कींगसाठीचे
मध्यमवर्गीयाला सांगतो त्याला आहे माझ्याशी गाठ ||१||

इंग्लीश मेडीअम मधला मी कॉन्व्हेंट एज्यूकेटेड
मराठी हिंदी धेडगुजरी भाषा म्हणजे कटकट
मराठी शाळेची मुले म्हणजे आहेत नुसतीच माठ ||२||

तुझ्या माझ्यासवे....
तुझ्या माझ्यासवे कधी गायचा पाऊसही
तुला बोलावता पोहोचायचा पाऊसही
पडेना पापणी पाहून ओलेती तुला
कसा होता नि नव्हता व्हायचा पाऊसही
तुला मी थांब म्हणताना तुला अडवायला
कसा वेळीच तेव्हा यायचा पाऊसही
मला पाहून ओला विरघळे रुसवा तुझा
कश्या युक्त्या मला शिकवायचा पाऊसही
कशी भर पावसातही आग माझी व्हायची
तुला जेव्हा असा बिलगायचा पाऊसही
आता शब्दांवरीया फक्त उरलेल्या खुणा
कधी स्मरणे अशी ठेवायचा पाऊसही
***********************
विडंबन

तांब्याश्री

ऋणनिर्देश : मिपावरील सूप्रसिद्ध ( कि शीप्रसिद्ध म्हणावे ब्रे) तांब्याश्रीं पासून प्रेर्र्रना घेऊन खटपट करून जमवलेले मोकल शौचाव्य.
थीमनिर्देश : अशा प्रकारच्या विषयासाठी मूळ कवीचा नामोल्लेख टाळला आहे. त्यांच्या स्मृतीस अभिवादन.

मिशेरी लावता लावता, जोरात कळ आली
अरे पुन्हा उचल तांब्या, पोट कर ते खाली ॥धृ.॥

आम्ही दार उघडण्याची वाट किती बघावी
कडी वाजवुनी जोरात घाई सूचित करावी
साहवेना प्रेशर आता, कशी दाबूनी धरावी ॥१॥

खिलजी साहेबांची माफी मागून__/\__

कोलाज १

"(साहेब असेच) ठोकत राहा, लाल करा ओ माझी लाल करा"
दोन भिकारी भीक मागती,
तप्त झाली धारा सारी , दहाही दिशा त्या पेटल्या
बाई पलंगावर बसून होती
तिने पेन मागितलं, मी हात दिला
कशी वाटली आमची दहा बाय दहा ?
उगाच वणवा भडकलेला, गजरेवालीने त्यात टाकली माती..
"एक दिवस तरी लहान "बाबू" बनून बघावे,"
च्या मायला बॅट हातात घ्यायची होती ...
...
परत पेटेल मेणबत्ती?

कोलाज २

फुगडी खेळताना दोन भिडू असतात इथले दोन इथेच आहेत शोधून घ्यावेत ही विनंती

पेर्ना क्र. १
पेर्ना क्र. २

का म्हणून दिवसेंदिवस लेखकच बनत जावे ?

का म्हणून आपणच सारं मिपावर उधळावे ?

थोडं जागं होऊन बघा , मोठ्ठी काठी नि छोटासा आरसा दिसेल

तो हातात घेऊन बसलेला एक साधा वाचक दिसेल

एक दिवस तरी साधा वाचक बनून बघावे

खुद्धु खुद्धु म्हणून हसावे

न पटेल तिथे फाट्यावर मारून बसावे

रुसेल त्याचे फुगवे निपटावे

का करत नाही कुणी उलट सारे

ज्याला त्याला सुख प्यारे

हा द्यूत मांडला कुणी ?

इथे पटलावरचे प्यादे सारे

मंडल डोळ्यांनी दिसते खरे

दिसतात नभी चंद्र तारे

आवाका दोन नेत्रांचा असा किती ?

त्यात सामावले सुखदुःख आणि अश्रू सारे

दोन पायावरती उभे धड पुरे

असती एका मनाचे खेळ सारे

मन शोधूनही सापडत नाही विज्ञानास

तरी त्याचे अस्तित्व खरे

बघता सरळ कुणी , वाकडी भासे दुनिया

वाकडे वागता कुणी सलाम ठोके दुनिया

वक्र दृष्टी ग्रहांची ज्या कुंडलीत

त्याच ग्रहांची शांती होते