मिलिंदमिलन
नशिबात पापण्यांच्या मिटणे अजून नाही
धुरळाही द्वारकेचा का दारात येत नाही
ग्रीष्मात वाहते यमुना भिजे विरहात ओली
नयनांत राधिकेच्या अश्रू दिसणार नाही
"क्षण एक आसवांचा झेलू अशी कशी मी
अवचित येई स्वारी पाहू त्याला कशी मी?
हृदयातल्या रणाला थांबवू आता कशी मी
झाकूनही दिसावी त्या मूर्तीस लपवू कशी मी?"
मग कृष्णही महाली तुळशीस काही सांगे
अंगणात राधिकेच्या रुजले नवीन धागे
देहात पाकळ्यांच्या सजली अशी कळी ती
गोकुळीचे सुगंधी श्वास द्वारकेस जाती