हे ठिकाण

मंडळी,
दूरवर बसलेल्या माणसांशी काही तरी वाद - संवाद घडेल आणि दुरून का होईना थोरा मोठ्यांचे मार्गदर्शन, आशिर्वाद , लाभेल या हेतूने इथे आलो. पण इथे टंकन करण्या संबधी कोणी मदत करीत नही असे दिसले.
अगदी पहिल्या पासून माझे ३ mail हे सांकेतिक शब्द परत परत मागायला लागतो अशी तक्रार करून झाले पण काही नाहि. साधी त्या e-mail ची पोच सुद्धा कोणी देत नाही. माझ्या वैयक्तिक email id वरून सुद्धा मी नीलकांत यांना आणि admin ला सन्देश पाठवून झाले. काहीच उत्तर नाही.
कोणी दादच देत नाही.

आरोग्य पंचविशी --
प्रस्तावना --हि एक आरोग्य विषयक लेख मला लिहायचे माझ्या मनात होते त्याला सुरुवात करीत आहे त्यातील हा पहिला लेख. यातील साहित्य हे बरेचसे श्रुती, स्मृती, ग्रंथोक्त आहे.बरेचसे लिखाण हे माझ्या वाचन, विचार किंवा चिंतनातील आहे आणी त्यामागे अभ्यासलेल्या वैद्यकीय ज्ञानाचा भाग आहे यामध्ये कोणतीही चूक आढळल्यास (किंवा काही नवीन संशोधन) कृपया निदर्शनास आणावी( संदर्भासहित) म्हणजे त्यात सुधारणा करण्यात येईल. वैयक्तिक मतभेद जरूर लिहावेत.
यात कोणतीही संगती नाही जसे सुचेल तसे लिहित आहे( जात्यावर बसल्यावर ओवी सुचते असे म्हणतात तसा एक प्रयत्न आहे.
आरोग्य पंचविशी-१

मी मिसळपाव, मनोगत, मायबोली तसेच ऐसीअक्षरे या मराठी संस्थळांचा वाचक आणि जबरदस्त चाहता आहे. या संस्थळापैकी एकावर काही दिवसांपूर्वी मी अनेक जुने लेख आणि चर्चा वाचत असताना मला एक लिंक मिळाली होती - अमानवीय अनुभव. ते नेमके कोणत्या संस्थळावर होते ते मला आठवत नाही.

कृपया आपणांपैकी कोणीतरी मला ती लिंक देऊ शकाल काय. धन्यवाद.

बऱ्याच दिवसांनी; एका अगदी लहान गावाकडे जायचा योग आला; खेडेगाव म्हणा हवे तर. मी एका मास्तरांना भेटायला गेलो होतो
तिथे एक लहान शाळा आहे असे ऐकले होते; शाळा फारच साधी आहे आणि एकूणच डबघाईला आलेली परिस्थिती आहे. शाळेला
काही मदत म्हणून वह्या-पेन, पाट्या-पेन्सिली, प्लास्टिक फळे-मार्कर-डस्टर असे साहित्य घेऊन गेलो होतो. प्रवास झाला; काम झाले,
पण एक गोष्ट कायमची लक्षात राहिली. गावात ज्यांच्याकडे काही कामाकरिता गेलो होतो, तिथे त्यांच्या आळीत एक दुकान पहिले;
किराणाचे, ते काही केल्या डोक्यातून जाईना. तुम्ही म्हणाल इतके काय आहे त्या दुकानात?;

रोजच्याप्रमाणे कामावरून घरी जात होतो, दुकानातून काही घेण्याकरिता थांबलो, पुन्हा गाडी चालवत निघणार; तेंव्हा रस्त्यात कडेला एक कुत्रा विव्हळताना दिसला, बहुदा पायावरून गाडी गेली असावी, लोक पहात होते, मला फार वाईट वाटले, त्याला काही बिस्किटे टाकली. गडबड नेहमीची पाचवीला पुजलेली, घरी गेलो. काही केल्या तडफडणारा कुत्रा डोळ्यासमोरून जाईना. आवरून झोपायला गेलो, पुन्हा तेच विचार! काय वेदना होत असतील त्याला?, त्याचे सोबती? ते तरी काय मदत करणार? त्याचे खायचे काय? मला असले फार विचित्र प्रश्न पडू लागले, उत्तरे मिळत नव्हती मी कूस बदलून काही फरक पडत नव्हता.