हे ठिकाण

आधी आपण वाळूवर घर बांधले
खेळता खेळता,
तू मोडून टाकलेस !
नंतर आपण हवेत स्वप्न बांधले
तू हलकेच फुंकर टाकलीस;
पत्त्यासारखे कोसळले !
आता
तुझ्या माझ्या आकाशाच्या मध्यभागी
आपण एक कडेकोट भिंत बांधू !

- डॉ. सुनील अहिरराव
http://aaskmed2.blogspot.in/2013/07/blog-post_1956.html

विचार असे ...मग़ तसे आणि कसेही..
इथे -तिथे ,घऱात , रस्त्यात , ऑफिसात भुणभूण भुणभूण ;
मेंदू नुसता ठसठसतो !
कायच्या काय अंतर्बाह्य घुसळण.
प्रवास कुठुन कुठे .. कुठेच्या कुठे.
कसलेकसले मेंदूइतके क्लिष्ट संदर्भ:
धुसर, गडद ,काळे, निळे ,हिऱवे ,भगवे;
मिसाईलसारखे धावून येतात अंगावर !
दीर्घ युद्धातली वाताहत झाल्यावर अखेर तू भेटतेस :
विचार तिथेच अडतात, गुंततात ,
विसाव्याला थांबतात ...!
मी शिणलेला मेंदु टेबलवऱ काढुन ठेवतो !
- डॉ. सुनील अहिरराव

...आता एक घाव दोन तुकडे केल्यावर,
आपापल्या वाट्याचा रक्तबंबाळ तुकडा
जगापासुन लपवणे आलेच !
सोबत ठिबकणाऱ्या आठवांचा ओला हुंदका
आतल्याआत पोसणे आलेच..
य़ापेक्षा
जपली असतीस नात्याची अडखळती धडधड,
दिले असतेस थोडे श्वास ,
फुंकला असतास थोडा प्राण !
अगदिच वटवृक्ष झाला नसता,
खुरटेच ऱाहिले असते झाड ...तरिही ,ते फक्त तुझे नि माझे !
... आता
य़ा कलेवऱाचे दरक्षणी श्राद्ध करणे आलेच...!

डॉ. सुनील अहिरऱाव

मी हे लिहून काढतो
मग ते लिहितो ,मग आणखीन ते ..
त्या त्या क्षणाचे , वर्षांचे ,जन्मान्मांचे संदर्भ !
कधी कधी शब्द फारच पोचट वाटू लागतात ,
मग मी कागद चुरगाळून फेकून देतो

असेलही कदाचित त्या चुरगाळून गेलेल्या ओळींत
एखादा निखाऱ्यासारखा जळजळीत शब्द,
मनाचा एखादा कापून काढलेला तुकडा
एखादा वाळवंटासारखा तप्त अश्रू
आणि तुझ्या आठवणीत वाहून गेलेले कदाचित एखादे युग .. !

जीव दुखतो.. जीव खुपतो
जीव अनावर हुंद्क्यासारखा ओंजळीत लपतो
जीव जीवाला छळतो , माशासारखा तडफडतो
जीव कसायाने नुकत्याच कापलेल्या
ताज्या मांसाच्या तुकड्यासारखा तडतड उडतो !

जीव तुटतो, जीव स्वतःच्याच जीवावर उठतो
जीव धुमसत्या आठवणींनी उरातल्या उरात उभा आडवा फुटतो
जीव अर्ध्यात खुडतो, जीव खोल डोहात बुडतो
जीव आपल्याच बेवारस कलेवरावर धुवांधार रडतो
जीव इथेतिथे सांडतो, जीव जीवाशीच भांडतो
जीव स्वतःच्याच विखुरलेल्या तुकड्यांना पुनःपुन: खांडतो !