हाजीर हो ! ...

खरं तर गेला आठवडाभर मी डोळ्याच्या इन्फेक्शन ने त्रस्त आहे आणि त्यामुळेच रजेवर देखील आहे. डोळा उघडा ठेवणे कठीण जात होते म्हणुन काही पाहणे देखील नकोसे वाटतं होते.पण वेळ घालवायचा कसा ? कारण कामात व्यस्त राहण्याची नशा मला इतके वर्षात लागलेली आहे ! त्रास होत असला तरी देखील इथे मिपावर येऊन डोळे किलकिले करुन अधुन मधुन येऊन एखादा प्रतिसाद देऊन मग परत विश्रांती घेत होतो.

----

अभियांत्रिकीमधे करियर असूनही पूर्णपणे वेगळ्या क्षेत्रात रुची जपणारे, किंवा इतर विषयात नाक खुपसणारे, खोऱ्याने सापडतील. अभियंत्यांचा तो अवगुण म्हणावा लागेल, किंवा तार्किक आणि तांत्रिक निश्चिततेचा कंटाळा.

IMA- परभणीद्वारे ध्यान सत्र

इ. स. १८५९-६० सालची चिपळूण मधली सकाळ,कदाचीत पावसाळी असावी.

रंगो भट नुकतेच पुजा अर्चना करून पडवितल्या लाकडी झोपाळ्यावर सुपारी कातरत बसले होते. आडकित्याच्या आवाजात झोपाळ्याचा 'कर्र ~, ~कर्र' आसा लयबद्ध आवाज मीसळून नादब्रह्म निर्माण होत होते. रंगो भटाच्या संजाबा वरची शेंडी प्रशिक्षीत नर्तकी प्रमाणे नर्तन करत होती. रंगो भटाची सुद्धा ब्रह्मानंदी टाळी लागली असावी.

कोकणच्या आख्यायिका

हे अफाट भारी पुस्तक वाचून पूर्ण झाले.
Arthur Crawford (हो, हा म्हणजे मुंबईचे क्रॉफर्ड मार्केट ज्याच्या नावावर आहे ना, तोच हा) मुंबईचा पहिला Municipal Commissioner ..

याने आपल्या कोकणातल्या वास्तव्यामध्ये एका भटजीबुवांबरोबर मैत्री केली. या भटजीबुवांकडे एक पोथी-पुराणांचे बाड होते. या पोथ्यांमध्ये लिहिलेल्या होत्या कित्येक वर्षांपूर्वीच्या गोष्टी.

रात्रीचे २ वाजले होते. संदीप आपल्या गाडींत कुडकुडत बसला होता. समोरील रस्ता सुनसान असला तरी एक श्वान पथदिपाच्या खाली शेपूट हलवत पडले होते. आजूबाजूच्या छोट्या इमारती अगदी मृतवत शांत होत्या. चुकूनच एखाद्याने गॅलरीतील दिवा चालू ठेवला होता. संदीपच्या हृदयाची धकधक वाढत चालली होती. डाव्या बाजूच्या स्मशानाची गेट बंद होती. त्याने हातातील फोन कडे पहिले. चित्राला पुन्हा एकदा फोन करू का ? तिच्या कडे बोलताच त्याच्या मनात अवसान उत्पन्न झाले असते. उजव्या बाजूला पर्वतावर वाहने अजून चालू होती.त्यांचा उजेड इतक्या दुरून काजव्यांच्या शिस्तबद्ध हालचालीपरामें वाटत होता.

या आधीचा भाग इथे वाचता येईल.