मौजमजा

"जरासा उशीर होईल, पोचतोचे"
राघवेंद्र ह्यांच्या आलेल्या फोनवरची माझी दिलगिरी ऐकून
"पण तू जाऊन नक्की करणार काय तिथे? ओळख आहे का कोणाशी?" मित्राच्या वडिलांनी विचारले.
"अहो काही नाही तर खफवर मारतो तश्या रँडमगप्पा मारून येईन..." मी.
"कश्यावर?" मित्रवडील
एक तर गोरज मुहूर्तावर न्यूयोर्कात आल्यापासून सबवेने वेळेचं गणित आधीच चुकवलेलं.

तो आणि ती
( आज ते दोघे भेटणार होते. तसे ते प्रत्येक विकेंडला भेटतात पण आज थोडं विशेष होतं. त्याला player of the tournament भेटलेलं.दोघेही excited होते. तो तिला काय भेटलं ते दाखवायला आणि ती Congrts करायला. रोजच्या कामा मधून वेळात वेळ काढून विकेंडला भेटणा-या प्रत्येकासाठी तो आणि ती )

(याच त्या कामिनी बाई, ज्यांना मदत हवी आहे)
डिअर ऑल,

आहात का तुम्ही रेंजमध्ये जेव्हा तुम्हाला रेंज नसते...हल्ली स्मार्टफोन्स मुळे आपलं आयुष्य स्मार्ट झालय. अनेक सोशल नेटवर्किंग साइटस आलेत आपल्या रोजच्या आयुष्यात खळबळ माजवायला. घरातून निघाल्यापासून आपण अपडेट होतोय. आगदी traffic मध्ये अडकलो की 'Sick in traffic' किंवा 'Filling hungry with....''कुठे आहेस' पासून 'कुठे पर्यंत पोचलास' 'तिकिट कांउटर जवळ ये' 'गेटवर थांब ' समोरची व्यक्ती पुढे येऊन थांबे पर्यंत आपलं चालू आसतं.

मॉलमधील टॉप फ्लोअरला तो बसला आहे
ती बसली आहे
संगीत आहे
ब्लॅकफॉरेस्ट आहे
एसीची चिलिंग शांतता आहे
त्याच्या हातात एक पेन आहे
मंद हसत तो म्हणाला.
"हाऊ अबाउट अ सेल्फी, डाईंग टू टेक इट विथ यू?"
तिच्या ओठांचा आपोआपच चंबू झाला
कोपराला छातीचा ओझरता स्पर्श...
आणि
क्लिक!

---

डिलक्स अपार्टमेंट. फिफ्थ फ्लोअर. टू बीएचके.
हळूहळू लिफ्ट वर येत आहे. आतमध्ये खुर्ची टाकून बसलेला पोरगा पेपरमध्ये काहिबाही वाचत आहे. त्याला बहुतेक तिची चाहूल नसावी.

बरेच दिवस मनाविषयी चार ओळी टंकायची इच्छा होती. पण मन मानत नव्हतं :) आता थोडं मनावर घेतोय.

आजवर मनावर जितका विचार झालाय तेव्हढा कदाचीत कुठल्याच विषयावर झाला नसावा. तत्वज्ञ, कवि, साहित्यीक, वैज्ञानीक, दार्शनीक... किंबहुना अवघी मानवजात या एका विषयाचं गेली कित्येक शतकं चिंतन करतेय. पण मन बालकृष्णासारखं समस्त वैचारीक ब्रह्मांड व्यापुन दशांगुळे उरतच. मनच ते.