हे पाहिले आणि म्हटले आपणही जाहिरात देउनच टाकावी.
ऑफिस मध्ये कामा साठी कष्टाळू मुलगा पाहिजे
त्याच्या कडे स्वत:चे दुचाकी वहान असले पाहिजे
गाईच्या धारा काढण्यासाठी हवा एक अनुभवी गडी
गायीच्या लाथा गोड मानण्याची त्याची तयारी पाहिजे
घरकामासाठी हवी आहे एक मोलकरीण
घरात पडेल ते काम तिने केले पाहिजे
शेतात काम करण्यासाठी मजूर हवे आहेत
उन पाउस चिखलात राबण्याची त्यांची तयारी पाहिजे
मुरारबाजी म्हटलं की डोळ्यांपुढे न चुकता उभी राहते ती पुरंदरची लढाई. त्रिवार मुजरा अगदी सहज घेते - ती प्रयत्नांची पराकाष्ठा, अतुलनीय शौर्य आणि न खचणारी, कुठलीही भीड-मुर्वत न मानणारी अभेद्य हिंमत.. मुरारबाजींची आणि त्यांच्यासोबत, दिलेरखानाच्या ५००० च्या सुलतानढव्याला [डोक्याला कफन बांधून, जीवाची पर्वा न करता केवळ विजयासाठीची चढाई करण्याची मुघल पद्धत] उत्तर देण्यासाठी बाहेर पडलेल्या उण्यापुर्‍या ७०० कडव्या मावळ्यांची. त्यात मुरारबाजींचं शौर्य बघून दिलेरखानानं मनसबीचं आमिष दिलं.. झालं.. त्या निरोपानं कृद्ध झालेल्या मुरारबाजींनी सरळ मुघल सैन्याच्या मध्यात घुसून खानालाच कापण्यासाठी चाल केली..!!
एक गाणे अनेक कथा भाग १ :- चाहूँगा मैं तुझे हरदम
एक विनंती :- कृपया अक्षरास हसू नये...
वैधानिक इशारा :- हा धागा वाचकांनी आपल्या स्वत:च्या जबाबदारीवर वाचावा, परिणामांना धागाकर्ता किंवा मिपा व्यवस्थापन जबाबदार रहाणार नाही.
मित्रांनो एक गाणे अनेक कथा या माझ्या लेख मालेतले पहिले पुष्प तुमच्या पुढे सादर करताना मला अतिशय आनंद होत आहे. अनेक अपरिचित गाण्यांचा आणि त्या गाण्यांच्या अनुषंगाने बनलेल्या विविध कथानकांचां परिचय मिपावरच्या रसिकांना करून देण्याचा या सदरात मी प्रयत्न करणार आहे
पहिले गाणे आहे “चाहूँगा मैं तुझे हरदम”
तो : शोना, मी फक्त आपल्या भावी आयुष्यासाठीच मी कष्ट घेतोय गं .
ती : काय करतोयस ? असं का बोलतोयस ? तुझ्या तोंडात काही आहे का ?
तो : नाही गं असं का बोलते आहेस ? फक्त अभ्यास करतोय मी .
ती : खरंच कि काय खोटारडा कुठला ?
तो : शोने, तुझ्यासाठी अजून काय काय करायचं ते सांग ?
ती : माझ्याशी खोटं बोललं तर मला खूप चीड येते. खरं सांग.
तो : ते आमच्या रक्तात नाही .
ती : तुझ्या रक्तात काय काय आहे ते बघते नंतर .
तो : रक्तात तुला फक्त प्रेम सापडेल आणि हातात पुस्तकं.
ती : इथे मागे बघ मी इथे तुझ्या मागेच आहे.
चढणं म्हणजे काय असते रे भौ
लेका , चढणं मंजी ईचारांशी लढणं असतं रे भौ
लढणं मंजी काय असतं रे भौ
लेका लढणं मंजी आतल्याआत कुढणं असतं रे भौ
आतल्याआत कुढणं , मंजी काय असते रे भौ
लेका , त्ये मंजी सवताच्या नजरेतन पडणं असते रे भौ
नजरेतन पडणं म्हणजे काय असते रे भौ
लेका, नजरेतन पडणं म्हणजे मनाविरुद्ध उडणं असते रे भौ
मनाविरुद्ध उडणं म्हणजे काय असते रे भौ
मनाविरुद्ध उडणं , मंजी टुल्ली गहाण ठेवणं असतं भौ
टुल्ली गहाण ठेवणं मंजी काय रे भौ
आरं लेका, त्येच तर बोलून ऱ्हायलोय
गाडी निघाली..चायनीज ची दुकाने आणि त्याच्या बाजूला मंडई त्यात वेगवेगळ्या भाजीपाल्याने आणि फळांनी बहरलेला माहोल.तिथेच बाजूला एक पूजा साहित्याचं दुकान आणि त्यात सिजनल वस्तूंची रेलचेल.
समोर सिग्नल आणि प्रचंड गर्दी!
१९ फेब्रुवारी.आज शिवजयंती. महाराजांना दोन क्षण घट्ट डोळे मिटून आठवून पाहिलं.मग ते चौथीच्या पुस्तकात घोड्यावर बसून मोहिमांना जाताना दिसले,काय ते रूप काय ते तेज अगदी अवर्णनीयच! सगळा इतिहासच प्रेरणादायक तो.
पिप sssssss पिप ssssss एकदम वर्तमानातच आदळलो!
औरंगाबाद येथील वेरुळ लेणी
आज शिवजयंतीच्या निमित्ताने शिवरायांच्या चरणी मी हे काव्य विनम्र भावाने अर्पण करतो...
पुलवामा निषेधे कॅन्डल लावून आलो | “उरी” पाहताना, “जय हिंद” म्हणालो ||
पण, बलोपासनेची, महती विसरलो | असे षंढ आम्ही कैसे निपजलो ||
सायंकाळी हवी आम्हा दारूची बाटली | संडे टू संडे खातो मटणाची ताटली ||
पोहणे धावणे नव्हे, चालाणेही विसरलो | असे षंढ आम्ही कैसे निपजलो ||
स्वराज्य गुढी रोविली, शिवबाने | स्फुलिंग जे चेतले, जिजाउने ||
स्मार्टफोन लेकरांच्या, हाती देऊन बसलो | असे षंढ आम्ही कैसे निपजलो ||
अर्रे कोण म्हणतं इतिहासजमा
झाली झाशीची राणी
आमच्या चाळीत येऊन बघा
जेव्हा नळाला येतंय पाणी II
खुडबुड खुडबुड चालू होते
तांबडं फुटताक्षणी
घागरीवरती स्वार होऊनि
साऱ्या जमती अर्धांगिनी II
नजर रोखुनी फक्त नळावर
कैक नागिणी जणू एक बिळावर
हंडे, कळशी, बादल्या घेऊनि
तयार पदर खोचुनी
आमच्या चाळीत येऊन बघा
जेव्हा नळाला येतंय पाणी ॥
घटिका येता सज्ज त्राटिका
ताम्रकडूंचा आवाज मोठा
एक नळासी किती त्या वाटिका ?
अन किती त्या रौद्र मरदाणी ?
तो यवन त्याच्यावर पचकन थुंकला,
याच्या डोळ्यात अंगार फुलला,
“हरामी नजर नीचे” असे म्हणत त्या यवनाने त्याच्या खाडकन थोबाडीत मारली.
यवनाच्या नरडीचा घोट घ्यायला शिवशिवणारे हात मोठ्या मुश्किलीने आवरत तो म्हणला.
“गलाती झाली हुजूर, पुढच्या वेळी तलवार चालवा माझ्या गर्दनीवर, एकडाव माफी द्या गरीबाला”
त्याला उद्दामपणे बाजूला ढकलत तो यवन पुढच्या भोया कडे वळाला.
हिच संधी साधून तो त्याच्या साथीदारासह तो जडशीळ पेटारा कसाबसा उचलत लगबगीने तिथून सटकला.
