विडंबन

एक बडबड गीत .............

बरं का ग मंदा
काय झालं एकदा,
ताई आमची चिरत होती
खसाखसा कांदा .
कांदा राहिला हातात
विळी गेली बोटात
विळी वरुन उठली,
नाचत सुटली.
धक्क्याने मोराम्ब्याची
बरणीच फुटली.
हाय हाय हाय
काचेवरती पाय.
काच गेली पायात
आता करू तरी काय?
बाबा हसले खो खो खो
आई हसली खी खी खी
ताईला आले रडू
आईने दिला लाडू
----------------------------------------
आणि हे 'बेताल बरबाद गीत' .............

मच्छरांनो :)

ससुलापंत दिसतो कसा ?
जजाने कोठडीत ठेवलाय जसा !
ससुल्या गडी करतो कडी,
काढीन म्हणतो न्यायाची खोडी !

तुमचं न्यायालय हवं कशाला ?
मी चावलो, तो गुन्हेगार झाला !
गुन्हेगाराला चावून, काय गून्हा केला ?
प्रसिद्धीत रहायचय पुन्हा त्याला !

तक्रार यांची, त्यांचेच चूक
चावल्याने भागते लालसेची भूक !
ससुलाल नाटक करतो छान,
लटके आरोप ताठ मान !! :)

कवितेचे पहिले नाव मंत्रालयात भूलाबाई

भूलाबाईच्या माहेरी

विरोधी नणंदा, सत्तेतल्या भावजया
घरात नव्हतं मुनीमाशिवाय तिसरं कोणी
मंत्रालयातबसून लोणी, खाल्लं कोणी खाल्लं कोणी
तेच खाल्ल वहिनींनी वहिनींनी....
आता माझा दादा येईलग येईलग
दादासोबत सभागृहात बसीनग/बसेनग
दादा तुझी बायको चोरटी चोरटी
असू दे माझी चोरटी चोरटी
कायद्याचे हात आहेत लाबं
मत्रांलयातलयात फायलींना
लागलेली आग पाहून येतो थांब
भूलाबाई गेल्या काढाया सासरची रुष्टी
पाठी विसरल्या भूलाबाई माहेरच्या गोष्टी