'दारु पिण्या'तला भ्रष्टाचार

चियर्स :) , मिपावर लाइक करायची सोय नसल्याने आपल्या 'दारु पिण्या'तला भ्रष्टाचारा विरोधी आंदोलनाला संपूर्ण पाठींबा या प्रतीसादरूपाने देत आहे. भ्रश्टाचार चिंगम है सोकाजीराव सिंघम है.

सोकाजी, तु यार बाजी मारतोस हा प्रत्येक वेळी....
कडक अन फर्मास लेख....
आवड्या !!!

एकदम भारी

मस्त फर्मास लेख.
बाकी मद्यपान करत असल्याने लेखकाच्या भावनांशी फारसा समरस होवू शकलो नाही.

लेख आवडला.
आमच्याकडून कसलाच भ्रष्टाचार होत नाही हे समजल्याने बरे वाटले.
तोंड वेडेवाकडे करत दारू पिणारे लोक पाहिले की दया येते.
एकदा 'कोन्यॅक' कशी प्यावी ते न समजल्याने सोडा आणि बर्फ घालून प्यायलो. हा भ्रष्टाचार झाला का?

परमिट नसताना हॉटेलात किंवा घरी दारु पिणे हा सुद्धा भ्रष्टाचारच झाला.

लेखाचा सूर एकूण आम्ही काय ते जाणकार, बाकीचे सर्व ............ असा वाटला.

एकदमच आवडला हा लेख :) माझ्याच मनातलं खूप चांगल्या पद्धतीने समोर आल्यासारखं वाटलं. सुंदर

दर्दी आहात ओ ....

रम जरा कड्वट लागते म्हणुन सोडा घालतो ..पण व्हिस्की मात्र ऑन द रॉक्स पिण्यात जी मजा आहे ..ति कशात नाही ...
( जॅक डॅनियल आणी ब्लॅक लेबल ऑन द रॉक्स पिली होती ... आठवण आली कि अजुन चव जाणवते )

बाकी बीयर बद्दल का दुजाभाव ??

प्र का टा आ

लेख भारीच ...

दारु पित नसलो तरी आपल्या लिखानातुन तिची नशा चाखली .. आवडली.

कोण्या एका काळी कसलेसे (नस्ते) दुख: निवारण्या हेतु आम्हीही घेत होतो ओन द रोक्स ... आता मात्र पक्का भ्रष्टाचारी झालोय!

हा असला पानभ्रष्टाचार आम्ही अनेक वर्षे केला आणि मग आम्हाला आमची चूक हळूहळू कळोन आली.
तुमचा लेख, क्रिस्टल ग्लास मध्ये बर्फाच्या खड्यांवर सोनेरी व्हिस्की उतरावी तसा, मस्त उतरला आहे.

मित्रा... एक बैठक होउनच जाउ दे या बाणीवर !!!!!!!!

(भ्रष्टाचारी) अर्धवटराव

खुप छान लेख.

बुक्मार्क्ड!
हेही ट्राय करुन पाहून

काय हो सोकाजी..एक गाढवासारखा प्रश्न विचारतो तुम्हाला.. ही स्कॉच स्कॉच म्हणतात तिचा ( टू बी पर्टिक्युलर 'टीचर्स' ) एक आठशे रुपयांचा खंबा सोड्यासोबत पिऊन बघितला होता मी एकदा तिचं गुणगाण ऐकून... च्यायला कैच होईना.. नुसतं पोट फुगलं.. ती तशीच असते की हमारा कुछ चुक्या?

(सोकाजी-शिष्य) यशवंत

लेख आवडला

पण त्याची सुरवात मात्र अन्ना ह्यांचे आन्दोलन त्यांची खिल्ली मग डायरेक्ट बार व् तेथून गाडी थेट मद्या पिण्याचा भ्रटाचार आणि त्यानंतर गाडी थेट मद्याच्या मनमोहक दुनियेकडे घसरली. त्यात बियर चा समावेश नाही. माझ्या मते जगात सर्वात जास्त व् बहुतेक देशात बियर लोकप्रिय आहे.

खुद यूके व् संपूर्ण युरोपात बियर आणी फूटबोल हे समीकरण प्रसिद्द आहे. रम म्हणजे करेबियन बेटे तर वोडका म्हणजे रशिया /पोलैंड

त्र फ्रांस व् इटली म्हणजे वारुनी ( लाल ,सफेद ) व् लिक्यर म्हणजेच सुगंधी मद्द्य ह्यासाठी प्रसिद्द आहे.

पूर्वी मोजक्या देशात वारुनी बनायची त्यांना वारुणी च्या विश्वातील जुने विश्व व् अलीकडच्या काळात अमेरिका ,दक्षिण अफ्रीका . ऑस्टेलिया हे नवीन देश वारुणी उत्पादनात अग्रेसर आहेत त्याना नवीन विश्व म्हटले जाते.

भारतात महाराष्ट हे राज्य वारुणी उत्पादनात अग्रेसर असून परदेशात ही वारुणी लोकप्रिय होत आहे. मात्र अजुन बरीच मजल दर्ज्याच्या बाबतीत मारायची आहे.

आपल्या मद्य पिण्यात भर्ष्टाचार ही संकल्पना मला पटली नाही
कुठल्याही देशात मद्य बनते तेव्हा ते पिण्याची पध्धत ही त्या देशातील हवामानावर अवलंबून असते. उदा स्कॉच व् सिंगल मोल्ट ही ठंड प्रदेशात निट प्यायची पध्धत प्रचलीत आहे. हयात ओंन द रोंक सुध्धा आले.

मात्र भारतात त्यांचे अनुकरण करणे ( हयात थंडीच्या दिवसतील उत्तर भारतातील पट्टा सोडल्यास ) शक्य नाही. भारतात म्हणून पानी व् सोडा मिश्रित पितात.

थंडीत रशियात वजा २० ते सायबेरिया मध्ये वजा ४० तापमान असते. तेथे वोडका शोट ( ६० ते ९० मिलीलीटर ) नीट पिण्याचा रिवाज आहे.

माझा एक पंजाब डा पुत्तर एक रशियन कन्येसोबत पब मध्ये गेला .ती नीट वोडका पीते म्हणून ह्याने सुद्धा नीट प्यायला सुरवात केली. एक खंबा दोघानी संपवला मात्र साहेब जमीनीवर धारातीर्थी पडले. तर बाईसाहेब बर्यापैकी शुध्धीत होत्या. तेव्हा वेस्टन कल्चर चे अन्धानुकरण करणे योग्य नाही .आपल्या देशात जे योग्य वाटते असे सुयोग्य बदल करून मद्याचा आनंदलुटणे
गरजेचे असते.

अमेरिकेत सुरवातीला बरेच ब्रिटिश रहिवाशी असल्याने स्कॉच व् सिंगल मोल्ट चे प्रभुत्व होते मात्र स्वतःची अमेरिकन विस्की असणे त्याना गरजेचे वाटू लागले. मग जेक डेनियल ,बर्बान विस्की असे त्यांनी ब्रेंड विकसीत केले. मात्र जगभरात जेडी ही कोक सोबत घेतली जाते व् जेडी कोक व् बकार्डी( रम ) कोक ज्याला क्यूबे लिब्रे सुद्ध्धा म्हणतात हे दोन प्रकार जगभरातील कोणत्याही क्लब मध्ये जास्त प्रमाणात विकले जातात.

ते नीट प्यायले जात नाहीत.

भारतात धान्यापासून दारू बनत नाही. मग परदेशातील स्कॉच किंवा विस्की साथी जे ग्रेन वापरले ते भारतात आयत केले जाते. ( मात्र ते निकृष्ट दर्जाचे असते.) सरकार भारतात दारू बनवू देत नाही. परदेशातून आयात

केलेल्या मालावर जबर कर लावते. मग दर्जामध्ये तडजोड करून भारतात भारतीय मद्य बनते,( जागतिक कीर्तीचे बार टेंडर व् एक प्रख्यात परदेशी मद्य कंपनीचे सल्लागार असलेल्या व्यक्तिशी माझी भेट झाली .त्याने सांगीतले. '' मी गोव्यात गेलो असतांना फेणी चाखली. प्रचंड आवडली'' मी गोव्यातील काही प्रमुख फेनी उत्पादकांना सांगितले की थोड़े आधुनिक तंत्राने ही फेणी बनवली तर जगात प्रमुख मद्य म्हणून तीचे नाव होऊ शकते .

ब्राज़ील ची टकीला तशी भारताशी फेणी

ह्यावर उत्साहीत होऊं त्या लोकांनी सरकारी दरबारी खटपट केली. व् ह्यातून कीती महसूल व् परकीय चलन येइल ह्याची रूपरेषा मांडली. ( आज ब्राज़ील मध्ये टकीला , व् कशाषा ( साखरे पासून बनलेले लिक्युर जगभरातून परकीय चलन देशाला देते.) मात्र त्यांना उत्तर असे मिळाले की मदया च्या नावाने भारताची ओळख होणे ही चांगली गोष्ट नाही. तेव्हा प्रस्ताव मोडीत निघाला. ह्याचा अर्थ गोवेकरंची फेनी किंवा आदिवासी लोकांची मोहाची दारू ही भारतीय संस्कृतीचा भाग नाहीच.

मी स्वतः तर घेत नाहिच पण एरव्ही जवळच्या मित्रांच्या टोळक्यात असतानाही कधीही दारुच्या गप्पा निघाल्यावर अचानक "नाही , नका हो असे पिउ. भले व्हा, भले रहा. व्यसन सोडा." अशी विचित्र बडबड भाबडेपणाने सतत करण्याची माझी खोड आहे. दुष्परिणाम जमतील तेव्हढे बिंबवायचा माझा प्रयत्न असतो.
इतके असूनही लेखात काहितरी वाचण्यासारखे वाटले; अगदि शेवटपर्यंत. घट्ट व्यसनाधीनेतेपेक्षा वेगळी अशी एक काही आस्वादकता जाणवली. मुख्य म्हणजे भसाभसा ढोसण्यापेक्षा अल्लाद २-४ पेगमध्येच तरंगायचे केलेले वर्णन भावले.

पूरी दुनिया फिरुन आलात राव ! पण एकदा अस्सल गावरानी ( आदिवासी लोकान्ची ) मोहाची घेवून बघा की जरा !

आमचे काही सज्जन मित्र दारुमधे कोक घालून पितात

त्यांच्या बाटल्या पिऊन संपल्या की आमचा सुजय बोरवणकर त्या बाटल्यात कोक घालून पितो

अशा भ्रष्टाचारी लोकांसाठी एक नव्हे हजार अण्णा हवेत

बाकी त्रिलोकेकरशेठचे लेखन विनोदी आणि माहितीपूर्णसुद्धा

मोहाची .जांभूळ चव चाखली आहे. नाद खुळा

दारू म्हणजे हार्ड ड्रिंक किंव बियर असे समीकरण आपल्या डोक्यात फिट्ट असते. मात्र

गरम दुधात हॉट चोकलेट टाकल्यावर ते ढवळून मग वरून त्यात बेलीज ( हे क्रीम लिक्यूर मिसळावे) दारू व दुध ही कल्पना जरी प्रथमदर्शनी विचित्र वाटली तरी खात्रीने सांगतो .थंडीच्या दिवसात हे ड्रिंक लई भारी वाटते.

बेलीज मध्ये केरेमेल व हेझल नट हे फ्लेवर मिळतात .

नारळाच्या चवीत रम म्हणजे मालिबू ( ह्याची बाटली पांढरी असून नारळाचे चित्र असते ही अनेक हिंदी सिनेमात बार चे दृश्य असेल तर हमखास दिसते. ) ती अननसाच्या रसासोबत मस्त लागते.

बहुताशी लीक्यार मध्ये अल्कोहोल हे १७ % असते त्यामुळे ते हार्ड ड्रिंक मध्ये मोडत नाही. व ते ऑन द रॉक पियू शकतात .

ब्रीझर सारख्या पांचट ड्रिंक पेक्षा कधीही चांगले.

अत्यंत उपयुक्त आणि गुणकारी माहिती ....
या माहितीचा लाभ नक्कीच घेईन.

सुरेख लेख ह्याच भावना आहेत....................रोज २ पेग किवा १ बीयार पिनारा .........बोलन्यासाराखा खुप.....आहे.....निवात बसु कधितरि.

वा वा वा सोकाजीराव ! दिल खुष केलंत. खुद्द अ‍ॅबरडीनमध्ये शिवासच्या "तीर्थ"क्षेत्री आमच्या एका सीनियर स्कॉटिश मित्रानी स्कॉचच्या प्राशनाबद्दल संस्कारांचं पाथेय पाजलं होतं. त्यानंतर मदिरेविषयी (दारू म्हणणं अपमानास्पद वाटतं) इतक्या कळकळीने सांगणारे तुम्हीच !

आपल्या सूचना सर आँखोंपर :).

जे पी.

आम्ही दारवा खात नसलो म्हणुन काय झाल? पण भ्रष्टाचार म्हटल की मग तो कुठल्याही क्षेत्रातला का असेना तो हटवण्यासाठी तुम्हाला पुर्ण पाठिंबा देऊ.
बोला कुठे बसायच उपोषणाला?

तीन भारतीयांनी नकली व्हिस्की शोधयंत्राचा शोध लावला आहे. रोचक माहिती.

लेख आवडला.

वर निनाद यांनी म्हटल्याप्रमाणे पिण्याचे यम-नियम पाश्चिमात्य देशांत बनवले गेले हे खरे आहे. परंतु, आम्हाला जर त्यांनी बनविलेल्या दारवा हव्या असतील तर त्या त्यांच्या प्रथेप्रमाणेच चाखल्या पाहिजेत. उद्या एखाद्या ब्रिटिशाला श्रीखंड आवडले म्हणून जर तो ते ब्रेडबरोबर खाऊ पाहील तर त्याला श्रीखंड-पुरीची चव येणार नाही.

थोडक्यात, विदेशी दारवा विदेशी प्रथेप्रमाणेच घ्याव्यात भारतीय नव्हेत.

टकीला घ्यावी ती तोंडाला लिंबू-मीठाचा गिलावा करून एका दमात!

बियर नेहेमी "नीट"च प्यायची असते पण करोना मात्र एखादी लिंबाची फोड टाकून प्यावी!

उत्तम स्कॉच तसेच उत्तम ब्रँडी (कोन्याक) देखिल "नीट"च उत्तम!

वोड्का फळ-रसाबरोबर तर रमची मजा कोक (थंम्सअपही चालेल) समवेतच!

आवडीच्या विषयावर मोठ्या सवडीनं तबियतीत लिहिलंय की!
एकदम झक्कास हां.
सगळंच आमच्या आवडीचंच की हे. ...एक रम सोडली तर.
बाकी, हेगचा एकेक स्मॉल पेग मोजून २-३ बर्फाच्या खड्यांवर अगदी घरंगळत ओतून तिची मजा घेणं हाही एक झक्कास अनुभव हाँऽ.. मस्त गोडसर चव आणि अ‍ॅरोमा दिल खुष करुन टाकतो अग्दी. :)

आणखी काय बोलू? पिण्यावर बोलायचं तर हातात एखादा जाम असल्याशिवाय मझा नाही, आणि सध्या जाम देणारी एखादी साकीही नजरेच्या टप्प्यात नाही!
तस्मात, इत्यलम्! ;)

-( पिण्याचे नखरे करणारा ) ध. :)

धागाकर्ता आणी त्यावर प्रतिसाद देणारे सर्व बेवडे हलकट आहेत.

>> धागाकर्ता आणी त्यावर प्रतिसाद देणारे सर्व बेवडे हलकट आहेत.

धागाकर्ता आणी त्यावर प्रतिसाद देणारे सर्व बेवडे कॉक तेलकट आहेत.

आणि प्रतीसाद ही आवड्ले

@ सागर ,आनंद

अरे थंडीचा मुद्दा ह्यासाठी दिला की त्या वातावरणात दारू शरीरात लवकर चढत नाही. शरीरात पित्त सुद्धा कमी होते.( आपल्याकडे हिवाळा आला की खायची चंगळ असते हा काल तब्येत कमाविण्यासाठी चांगला असतो. ह्या बातावारणात दारू नीट प्यायलेली झेपते. अभक्ष खाल्लेले पचते .युके पेक्षा जास्त विस्की आपल्या एकट्या पंजाबात विकली जाते )
मात्र भारतात मुंबई किवा दक्षिण भारतात उष्ण हवेत सब्जा सारखे पदार्थ शरीरातील दाह कमी व्हावा म्हणून सरबता समवेत पितात .पाण्यात वाळे घालतात. भारतात उन्हाळ्यात गळवे ,घामोळे होतात त्यात अजून नीट विस्की प्यायलो ( जोडीला चमचमीत तेलकट पण चविष्ट जेवण असेल ) तर लिवर चे हाल पाहायला नको.

थंड प्रदेशात व जगात कोठेही बियर ही चिल्ड सर्व करतात.( कारण बियर मध्ये अल्कोहोल चे प्रमाण कमी असते. )

ऑन द रॉक च्या मागील तत्व असे आहे. की बर्फाचा खड्यामुळे त्या विस्कीमधील गंध उफाळून येतो.( मात्र स्कॉट लेंड मधील एका ब्रेवरीज ला भेट दिली असता त्यांनी एक गोष्ट स्पष्ट केली की बर्फ जसा विरघळायला लागतो तसे तसे विस्कीची चव बदलते. त्यापेक्षा रामबाण उपाय म्हणजे विस्कीच्या ग्लास मध्ये पाण्याचा हलका हबका म्हणजेच काही थेंब फक्त टाकावेत नी मग तिचा आस्वाद घ्यावा. येथे ब्रेवरीज मधील माझे फोटो टाकण्याचा अनावर मोह होत आहे. पण....)

करोना सोबत लिंब आणी मीठ ह्याच्या वापरामागे तेथील दमट व उष्ण हवामानात शरीरातील मिठाचे प्रमाण कमी होते तेव्हा दारू पितांना दि हायद्रेशन होऊ नये म्हणून पितात. भारतात देखील ही प्रथा अनकूल ठरते.

कुठल्याही देशातील कपडे ,खान पान संस्कृती ही त्या भवतालच्या वातावरणाशी व पिकणाऱ्या पिकांवर अवलंबून असते.

ती लोक अर्धे कच्चे अभक्ष भक्षण करतात म्हणून आपण खाण्यात त्यांचे अनुकरण करत नाही.

त्या लोकांनी भारतीय जेवण ,करी स्वतःला हवी तशी ( म्हणजे कितीतरी वेळा करी मध्ये पिठी साखर घालून ) खातात म्हणजे बांगलादेशी मालकीच्या भारतीय उपहारगृहात हे प्रकार सर्र्रास आढळतात..

म्हणून परदेशातील भारतीय जेवण हा अपवाद वगळता आपल्यासाठी नाईट मेयर असते. पण गोरे त्यात खुश असतात.

आज त्यांचाकडे वारुणी रूम टेम्प्रेचर ला सर्व करायची असेल ( तर आपल्याकडे ती आपल्या रूम टेम्प्रेचर ला सर्व करून चालत नाही )

ती लोक चीज व ओलीव हे चकणा म्हणून वापरतात तर आपला चकणा झणझणीत असतो.

त्यांचाकडे रूम मध्ये हिटर तर आपल्याकडे वातानुकुलीत यंत्रे असतात. हॉलीवूड चे सिनेमे ,कादंबर्या जसेच्या तसे भारतीय रसिकाच्या माथी मारल्यावर त्या पहिल्याच दिवशी राम म्हणतात.

मात्र त्यात भारतीय अभिरुची ला झेपेले असे सुयोग्य बदल केले तर ते हिट देखील होतात. ह्यातून काय तो बोध घ्वावा.

मात्र परदेशात दारू विषयी माहिती दिली जाते कार्यशाळा होतात. त्यांच्या संस्कृतीत दारू निषिद्ध मनात नसल्याने मुलांना ती कशी प्यावी ह्याचे टेबल मेनर्स शिकवले जातात.

आपल्याकडे चोरीचा मामला असतो म्हणून मात्र आजकाल भारतात वाईन कल्चर रुजवण्यासाठी खास कार्यशाळा असतात .आमच्या स्तर अकेडमी सुद्धा विविध मद्यांवर कार्यशाळा घेते .

निनाद मुक्काम प...

फारच माहितीपूर्ण आणि वेगळा विचार, भान देणारा प्रतिसाद