अशीच एक धुंद, गुलाबी सकाळ

"ए, परीक्षेनंतर आपण लग्न करूयात ? "
"काय म्हणतेस सुले ?"
"होय रे माझ्या राजा "
-- असं म्हणत ती आवेगाने धावत येऊन त्याला बिलगते.

-- मंचावरचे लाईट फेड होऊन पडदा पडतो.
टाळ्यांचा कडकडाट विरतो न विरतो तेवढ्यात -
'आटो-प्ले' मोडमुळे पुढला व्हिडियो सुरु होतो....

कुठलेतरी कविराज कवत असतात --
"अशाच एका धुंद सकाळी -
मनात माझ्या स्फुरती ओळी -
जरतारी तो शालू आणिक -
धुंद मखमली नाजुक चोळी "

-- तिच्यामारी हे कवी पण फालतूमधे तंग करत असतात ...
'तंग' वरून मला आठवतं,
"तंग आ चुके हे कश्म-कशे जिंदगी से हम" हे गाणं -
आपण बरेच दिवसात बघितलेलं नाही.

त्यावरून आणखी आठवतं की-
" ये चोली मेरी तंग होने लगी" हे तर फार म्हणजे फार दिवसातच बघितलेलं नाही.
ते हुडकायला जातो तर दुसरंच काहीतरी उघडतं --

हात उंच करून प्राजक्ता माळी किंचाळत असते -
"आणि कांजूर मार्ग - ईस्ट चा 'अक्षय कुमार' - बंडू बिल्लोरे... स्वागत करूया ...
टाळ्यांचा कडकडाट विरतो न विरतो तेवढ्यात -

मोबाईलचा चार्ज संपून तो निष्प्राण होतो...
पिच्चरांमधल्या हिरो सारखं "ओ शिट" म्हणावं की आपलं साधं "धत्तेरी" म्हणावं-
हे ठरण्याच्या आतच कडकडाट कानावर पडतो -

"अहो किती वेळ बसणाराय अजून, मोबाईल घेऊन गेला असणार.
निघा लवकर, मला जोरात लागलीय "...
मी पटकन आटोपतं घेत -
"नच सुंदरी करू कोपा, मजवरी धरी अनुकंपा" असं म्हणत बाहेर पडतो.
खरंतर मला यानंतर "तुम ने पुकारा और, हम चले आए " वगैरे पण म्हणायचं असतं,

पण तेवढ्यात ती आवेगाने धावत येऊन आत शिरते...
मग धीरोदात्त नायकाप्रमाणे मंद मंद पावले टाकत मी परत पलंगाकडे वळतो...
तेवढ्यात -
"आता परत झोपू नका, चहा ठेवा" असा कडकडाट होतो.
- मग मी पुन्हा त्याच धीरोदात्त नायकाप्रमाणे मंद मंद पावले वगैरे टाकत -
- किचनात जाऊन चहा ठेवतो.

अशी ही आमची एक धुंद गुलाबी सकाळ.

- आवडली असेल तर लाईक करा, सबस्क्राईब करा, शेयर करा, कमेंट करा, आणि बेल-बटन दाबायला विसरू नका.

(--- च्यामारी हे यूट्यूबचं व्यसन आता सोडायलाच पायजेल. सबस्क्राईब करा म्हणे )