रस्त्यावरचे टिमटिमणारे दिवे रात्रीच्या प्रवासात घाट उतरताना दिव्यांचे पुंजके दिसतात तशा दिसणार्‍या छोट्या वाड्या वस्त्या.... असं काहीच नाही. चित्रकलेच्या वर्गात रंगकाम करताना अगोदर कागदाला रंगाचा वॉश देतात ना तसा तपकिरी काळपट धूरकट रंगाचा वॉश दिल्यासारखं. क्षितीजाच्या खालचं जग त्या धुरकट तपकिरी रंगाच्या वॉश ने झाकून टाकलंय.
मागील दुवा ध्रांगध्रा - ६ http://misalpav.com/node/49739
महेशला इतक्यावर्षात कितीतरी वेळा शेकहॅंड केला असेल. पण त्याचा स्पर्ष असा कधीच जाणवला नव्हता. त्याच्या हाताचा आधार घेऊन मी उठतो. या वेळेस स्पर्ष मघासारखा नाही. हा स्पर्ष नेहमीसारखाच आहे. शक्य आहे मघाशी चक्कर येत होती. त्यामुळे तसे वाटले असेल.
आम्ही उभे राहिलो. समोर एक विलक्षण देखावा दिसतोय.
मागील दुवा ध्रांगध्रा - ५ http://misalpav.com/node/49735
अंधार होत चाललाय. त्याही अवस्थेत मी वर पहातो. सुर्याला एका काळ्या मातकट ढगाने झाकून टाकलंय. उजेड संपत चाललाय.
जाणवण्यासारख्या दोनच गोष्टी. माझ्या मनगटावरची घट्ट होत जाणारी महेशची "पकड" आणि अंधार......
मागील दुवा ध्रांगध्रा - ४ http://misalpav.com/node/49734
आ......ह. कुणीतरी टाळूवर थेट हातोडीने हाणलं असावं असं दुखतय डोकं.
मी डोक्याला मागे हात लावतो. बोटाला काहितरी ओलसर चिकट लागतं. अरे बापरे. हे काय....... रक्त!
जिंदगी का क्या पता .. राहे किस ओर मुडेंगी.
हाल हो ... बेहाल हो ....चलना अपना काम है...
मागील दुवा ध्रांगध्रा-३ http://misalpav.com/node/49727
गाणे गुणगुणायला सुरवात कोणी केली ते सांगता येणं कठीण आहे. पण आम्ही दोघेही तेच गाणं गुणगुणतोय. इतका वेळ ती चढणीची वाटणारी वाट आता तितकीशी चढणीची वाटत नाहिय्ये.डोंगरात चालताना ती गोष्टीत असते तशी दाट झाडी तशीही नव्हतीच तुरळक एखादे झाड दिसायचे तेही आता नव्हते.
आयफेल टॉवर – फ्रांसचे बोधचिन्ह. संपूर्ण फ्रांसमध्ये व्हर्सायपासून मार्सेलिसपर्यंत कितीही भव्यदिव्य राजवाडे आणि अन्य ऐतिहासिक वास्तू उभ्या असल्या तरी फ्रांस हे नाव उच्चारताच डोळ्यासमोर जी प्रतिमा उमटते ती असते केवळ आयफेल टॉवरचीच. पॅरिसमधून वाहणाऱ्या सेईन नदीच्या किनाऱ्यावर हा टॉवर उभा आहे. त्याच्या उभारणीला सुरुवात झाली, त्या घटनेला यावर्षीच्या सुरुवातीलाच 135 वर्षे पूर्ण होत आहेत.
" ते झाड मागे टाकून अर्धा तास झाला पुढे आलो आपण तु म्हणतोस तसा रस्ता कुठे दिसलाय? आपण पुढे तर नाही ना आलो?
नाही रे . झाड मागे गेलं हे खरं, पण तुला वाटतं तसं ते वळण झाड गेल्यावर लगेच येणार नव्हतं तर थोड्या वेळाने नंतर म्हणजे थोडे आणखी चालल्यावर.
आम्ही इतकं बोलतोय तोच समोरून कोणीतरी येताना दिसतय. लेंगा शर्ट, डोक्यावर गांधी टोपी,हातात पिशवी.
"कोण असेल रे?" हळू हळू तो माणूस आमच्या जवळ येतोय.
मागील दुवा ध्रांगध्रा-२ http://misalpav.com/node/49721
पण काय करणार. दोस्त पडला ना. कुणीतरी म्हंटलय की शाळेत स्वतःला लागली नसतानाही मित्राला सोबत म्हणून मुतारीपर्यंत येतो तो तुमचा खरा दोस्त.
लोक ना कायच्या काय संबंध जोडतात......
मागील दुवा
ध्रांगध्रा - १ http://misalpav.com/node/49708
पण ही व्याख्या एकदम पटते मनाला.
ध्रांगध्रा - १
"आता हे झाड दिसतय ना त्याच्या बाजूने पुढे गेलो की दिसेलच आपल्याला."
"आरे असं सांगून दाखवलेलं हे पाचवं झाड."
"नाही रे, या वेळेला अगदी खरं. माझे गट फिलींग सांगतंय मला. यावेळेला अगदी खरं दिसेल ते आपल्याला. मला तर मनातून आत्ता ते दिसायलाही लागलंय."
"काय?"
"काय म्हणजे? आपण जे शोधतोय ते. ते मोठे देऊळ. त्याच्या त्या दगडी भक्कम भिंती... त्याचा भव्य दिंडी दरवाजा..... देवळाशेजारी उभे असलेलं पिंपळाचं झाड, झाडाखाली प्रशस्त पार. सगळं दिसतंय बघ मला अगदी मनात."
प्रेमअगन.
इसवी सन १९९८.
फरदीन खान- सूरज, मेघना कोठारी- सपना.
राज बब्बर- सूरजचा बाप+ आर्मीमध्ये कॅप्टन.
स्मिता जयकर- सूरजची आई.
अनुपम खेर- सपनाचा बाप+ अब्जाधीश उद्योगपती वगैरे.
बीना बॅनर्जी- सपनाची आई.
समीर मल्होत्रा- विशाल (सपनाचा भाऊ).
पहिल्याच सीनमध्ये भर रस्त्यात झोका बांधून त्यावर
झुलत जीवन आणि मृत्यूसंबंधी जांभईदार चिवचिवाट करणारी सपना दिसते आणि आपल्याला कळतं की आपली कशाशी गाठ पडलेली आहे..!
भाग-१:
https://www.misalpav.com/node/49462
(पुढे चालू)...
'भाभी,असं कसं विसरून जाऊ सपनाला? माझा दिल
दुखतो. मला आत्ताच सपनाला जाऊन भेटलं पाहिजे'
रोहित-निशिगंधाभाभीचा होस्टेलच्या गेटवर संवाद चाललाय.
