भारतीय भाषांतून असलेली अनेक पुस्तके, कथा, स्तोत्रें मंत्र इत्यादी श्राव्य स्वरूपांत गोळा करून एका ठिकाणी उपलब्ध (विनामूल्य) करण्याचा उपक्रम काही मित्रांनी राबविला आहे. सगळ्याच लोकांकडे पुस्तके विकत घेण्यासाठी पैसे नसतात, खूप लोकांकडे वेळ सुद्धा नसतो त्याशिवाय आमच्या देशांत अंध लोकांसाठी विशेष ब्रेल साहित्य सुद्धा बनवले जात नाही. त्याशिवाय अनेक लोक अशिक्षित असल्याने त्यांना वाचता येत नाही पण एखादा अभंग, भजन इत्यादी ऐकले तर समजते.
वो क्या है.... हमारे लहानपणी... जर वेळ मिळ्या कि पुस्तक वाचनेका... वेळ मिळ्या कि पुस्तक वाचनेका. ऐसा. लेकिन... मगर (येस्स्स्स.. दोन्हीही).. उन दिवसोंमें पुस्तकोंमे जरा वरण भात जैसा लिखाण होता था.
भेंड्या खेळाव्यात. मुळातच हरकत किंवा वैर नाही. छान बैठा खेळ आहे. उगीच पळापळ नको. जरा मधेमधे चारेक टाळ्या वाजवल्या की झालं.
आणि बसने वगैरे दूर दूर जाताना, ऍज अ टुरिस्ट ग्रुप हक्काचं आपलं मराठी माणूस आपल्याला मुंबई ते मुंबई हाकलून हाकलून परत आणताना... किंवा नातेवाईक मिळून टेम्पो ट्रॅव्हलरने तीन दिवसांत अष्टविनायक "करत" असताना .. उपयोगी पडतो वाटेत हा खेळ.
जनरली एक पन्नाशीतले तरुण काका बसमध्ये हे सुरु करतात. त्यांना गायची आवड असते. सगळी गाणी तेच काका म्हणतात. इतरजण पहिला अर्धा तास जोरात आणि मग क्षीण टाळ्या वाजवतात. खर्ज आवाजात पुटपुट करत ओठ गाण्यानुसार हलवतात.
एक तरी शिवी आठवावी
"एक तरी ओवी आठवावी" असे कुणीसे म्हटले आहे त्याच चालीवर " एक तरी शिवी आठवावी" असेही कुणीतरी (म्हणजे मीच) म्हटले आहे.
मी आणि मला दिलेल्या शिव्या हा स्वतंत्र लिखाणाचा भाग होऊ शकेल असे मला कधी वाटले न्हवते पण झाला आहे खरा.
हेर पट म्हटला कि आपल्यासमोर बॉण्ड पट वा टायगर पट डोळ्यासमोर उभे राहतात. मुख्यतः हेर पट हे नायक प्रधान चित्रपट असतात, या अंगाने राझी चे वेगळेपण उठून दिसते.
परवा एक व्हिडीओ पाहिला. आय पी एल चा किताब मिळताच चेन्नई चा संपूर्ण संघ उत्सवात गढ़ला असता चेन्नई चा कर्णधार धोनी आपल्या मुलीच्या झीवाच्या कोड कौतुकात मग्न होता. त्याला ट्रॉफी च काहीच देणं घेणं न्हवत होत ते आपल्या मुलीच कौतुक, तिच्या वरची माया.
नेदरलँड्सची सफर - १
या सफरीचे वर्णन इतर भटकंती सारखे नसून सामान्य माणसाला, जो कधीही भारताच्या बाहेर गेलेला नाही त्याला उपयोगी पडावी या हेतूने लिहिलेले आहे. शिवाय केवळ प्रेक्षणीय स्थळे कोणती आणि काय आहेत एवढे न करता त्या देशातील नागरिकांचे जीवन कसे आहे याचा एक शोध घेण्याचा प्रयत्न आहे. युरोपातील प्रेक्षणीय स्थळे आणि निसर्गसौंदर्य यावर अनेक लेखकांनी उत्तमोत्तम लेख लिहिलेले आहेत/ असतील. मी असे कोणतेही वर्णन न करता फक्त घेतलेल्या फोटोद्वारे हे निसर्गसौंदर्य आपल्या समोर आणण्याचा प्रयत्न करीत आहे.
प्रिय अन्नपूर्णा,
जसे शहरात अपार्टमेंट, तसे किचनमध्ये आम्ही. एकावरएक चार, पाच, सहा किंवा आणखी कितीही मजली. तुझ्या choice प्रमाणे. घरातील माणसांच्या संख्येवर लोक माझी खरेदी करतात. तुझ्या घरात आमचे सहा मजले आहेत. पण तू त्यातलेही एक दोन काढून ठेवतेस. म्हणतेस, ‘घरात इतकी कमी माणसे, कशाला सगळे मजले चढवत बसा?’ मग आमच्यातला वरचा मजला काढून ठेवतेस किंवा रिकामा तरी ठेवतेस. मग उरलेल्या सगळ्यांना कुकरमध्ये बसवतेस. आम्ही सहसा बाहेर येतो, ते सुट्टीच्या दिवशी. तो दिवस आमच्या outing चा.
भारत हा आख्यायिकांचा देश आहे. इथे हरघडी, हरवक्त, हरयुगी नवनवीन आख्यायिका जन्माला आल्या.
**
आख्यायिका सर्रियल भासतात. लाईफलाईक असतात. 'हे खरं आहे' असं वाटता वाटता एकदम भानावर येऊन लक्षात येतं अरे ही तर आख्यायिका आहे. पण आख्यायिका आभासी मात्र नसतात. किंबहुना त्या वास्तवाची जुळी प्रतिमा असतात. वास्तवाचं प्रतिबिंब असतात. त्यामुळे, आख्यायिका अमर आहेत. कारण वास्तव अमर आहे, अचल आहे.
**
अन्नपूर्णा,
(तुझी सासू असती, तर तिला प्रिय म्हणाले असते... असो.)
