दिस सरतो असा, आठवांचा ठसा, मिटून चालला
दिस सरतो असा, पाखरांचा थवा, उडून चालला.
दिस मेघापरी झरुन चालले
दिस वाळूपरी सुटून चालले
दिस सरतो असा, स्वप्नांचा दिवा, विझून चालला.
दिस गंधापरी विरून चालले
दिस रंगापरी पुसून चालले
दिस सरतो असा, या फुलांचा पसा, लुटून चालला.
दिस आले कधी सोबती घेउनी
दिस गेले कधी एकटा सोडुनी
दिस सरतो असा, ओळखीचा जसा, निघून चालला.
दीपक पवार.
कोलाहल !
सायकलची बेल, दुचाकी चारचाकी चे हॉर्नस
ट्रक चे कर्कशः ब्रेक, वेगाचे आवाज
ट्रामच्या दाराची उघड झाक , हेलिकॉप्टरची झार झार
ट्रेन च्या प्लॅटफॉर्म वरची अनाउन्समेंट ,
मधेच ऍम्ब्युलन्स चा सायरन ,
सगळीकडे गडबड, धांदल, गोंगाट,किलबिलाट !
मुळ कवी दिपक पवारांची क्षमा मागून....
(आली जरी रात सजणी...)
झाली किती रात सजणी, नावडे मजला "थांब जरा येते", सांगणे.
अधिरला जीव माझा, असे कसे तुझे हे वागणे.
खडबड, खडबड आवाजास, ताल देती तुझी काकणे.
बरे वाटते का असे, सारखे सारखे वाकून माझे पाहणे.
झोपले चंद्र तारे,निद्रिस्त झाल्या उषा निशा.
मोकळ्या झाल्या आता, कुजबूजण्यास दाही दिशा.
कालचक्र उलटे फिरले अन्
पुन्हा जन्मलो
जुन्या चुका विसरून नव्याने
करून बसलो
काचपात्र भंगले तरीही
जोडत बसलो
मुखवट्यांस समजलो चेहरे
तिथेच फसलो
अढळपदी उल्का बघताना
जरी कोसळलो
डोळे कितिदा आले भरूनी
तरीही हसलो
बेचिराख होता होता मग
पुनश्च रुजलो
कितीदा ओठांवरती अव्यक्त राहिलेले
शब्द ते तुझ्या मी, डोळ्यांत वाचलेले
जायचे कुठेशी, मी चाललोय कोठे?
तुझ्या रूपाने, रूपाली, मला भारलेले
माळून दे म्हणालीस, माला तारकांची
केशी तुझ्या टपोरे, चंद्रफूल माळलेले
भेटता तुला उराशी, श्वासात आग येते
क्षण तप्त, दग्ध, तरीही, भान गोठलेले
घनगर्द भावनांचा कल्लोळ माजतो ग
दे दवांचे प्याले, पाकळ्यांत साठलेले
- संदीप चांदणे
उडून गंध चालल्या फुलास वाटते
तसे कसे सुने - सुने उदास वाटते.
कधी वसंत येईल, बहरेन मी पुन्हा
झडून पान चालल्या तरुस वाटते.
पवन तुला करीत स्पर्श जातसे अता
दरवळला चहूकडे सुवास वाटते.
कशास जन्म हा जगून काढला इथे
उगाच का असे - तसे मनास वाटते.
निघून चाललीस तू इथून ज्या क्षणी
तिथेच संपला असे प्रवास वाटते.
दीपक पवार.
https://www.loksatta.com/explained/sidhu-moosewala-murder-case-know-who-...
कानून का शिकंजा
हत्यारावर टाकला पंजा
तो गोल्डी बरार
कॅनडात फरार
पंजाब पोलीस भटक
कॅलीफोर्नियात अटक
सिद्धू मूसेवाल ची हत्या
सत्येंद्रसिंग धरला सत्या
होते तसे काल गायक
आज कसे खलनायक
म्हणे मग कृष्ण त्याला| काय अलिबागेहुनि आला?
डोस्क्यावरि तुझ्या मेल्या| वशाड शिरा पडो||
उगा रडसी मुर्दयासाठी |वरी ज्ञान पाजळसी|
काय जास्त घेतलीसी| रात्रीची नवटाक||
अरे हे राजे लोक| टेम्परावरी आणि फेक |
जन्माचे घेति रिटेक| परमनंट नाही ||
नवी रूपे घेतॊ रोज| कधी बाळ्या कधी आज्जा |
आत्मुच्या भारी गमजा| पण तो बंधमुक्त ||
तोच जाण खरा कुल| कधी न हो दांडी गुल |
केले कुणी जरी फुल|तयासि येताजाता ||
तू म्हणे टपकवशील , जे मी निर्मियेल?
फुका काय बोलशील| काहीही हं अर्जुना||
एक झलक तुझी पाहता आयुष्य उधळून जाते
चैत्रातच झरती मेघ शिशिरात बहरून येते.
रूप तुझे पाहुनी बघ सूर्याचे दिपती नयन
चाहूल तुझी लागता वाऱ्याचे थबकती चरण
तू नुसती पाहून हसता रात्र उजळून निघते.
रातीस तुला पाहण्या हा चंद्र नभात तरसे
अंगास चुंबून घेण्या मेघ ही अवचित बरसे
उन्हं कोवळे तू दिसता बाहूत लपेटून घेते.
पाण्यास लावता हात पाण्यास लागे आग
पाहून तुला वैरागी भगव्याचा करती त्याग
डोळ्यांचे गहिरेपण मजनूस डुबवून देते.
विषय : सोलापूर ला विमानसेवा कधी येणार
पिस्तूल दाखवणाऱ्या धर्मराज कडादींना ललित गांधी यांचे आव्हान,
https://maharashtratimes.com/maharashtra/solapur/maharashtra-chamber-of-...
केतन शहा सोलापूर मंच
कधी जाईल विमान उंच?
काय आले त्यांचे मनी
हे म्हणे पाडा चिमणी
