कविता

निरोप घेताना चेहरा हसरा ठेवलेला असतो ....
निघण्याचा क्षण आता निसटून गेलेला असतो ...
राहिलेली असते ...ती फक्त एक खिडकी ..!!

विचारांचा कल्लोळ उडालेलं मन ...
अडखळत टाकलेली काही पावले ..
नव्या जगाचा , नवा ध्यास ..
जुन्या फक्त ओळखीच्या आठवणी ...
आणि एक अनोळखी खिडकी ..!!

आपल्याला घेऊन उडणारा
तो अफाट मोठा पक्षी ...
आभाळाला जाऊन भिडण्यासाठी
त्याने घेतलेला तो तुफान वेग ....
भरून आलेले डोळे , दबलेला एक हुंदका ...
आणि सोबतीला ..फक्त ती खिडकी ..!!

ठेच लागता घाई घाई,
तोंडी नेमके आई आई ..

दु:खामधे मुखात येई
कसे नेमके आई आई ..

तळमळ जेव्हां जिवात होई
मनीं नेमके आई आई ..

समर प्रसंग सामोरी येई
स्मरण नेमके आई आई ..

बापाचा पाठी मार खाई
तोंडी नेमके आई आई ..

जन्म माणसा वाया जाई
म्हटले ना जर आई आई !
.

ते आभाळच वेगळे होते
गोड, सुंदर.. देखणे
दिशा ज्ञात होत्या
मार्ग माहित होते
वाऱ्यावर पूर्ण नियंत्रण होते
कधी भरून यायचे
कधी मोकळे व्हायचे
हे सर्व, सर्व ठाऊकचं होते

भिजवायचे त्यांना चिंब केले
कोरडे करायचे त्यांना भग्नच ठेवले
आनंद - दु:ख कसे सगळे अगदी ठरवून
पाहिजे तेंव्हा आणि पाहिजे तिथे...

गुलजार यांच्या "खुदा" या रचनेचा स्वैर भावानुवाद करण्याचा माझा प्रयत्न

गगनपटावर डाव मांडला, ओढलेस खेळात मला
घुमता पट अन् अगम्य खेळी, मुळीच रस ना त्यात मला!

सूर्य मांडला घरात काळ्या, तुला वाटले विझेन मी,
दीप उजळला मी, जो दावी वाटा अंधारात मला

तुझा वादळी सागर माझ्या अस्तित्वाला गिळताना
एक चिमुकली पुण्याईची नाव तारते त्यात मला!

काळाची सरकवुन सोंगटी घेसी का अंदाज उगा?
तोडुन काळाच्या बेड्यांना मौज मिळे जगण्यात मला

चमत्कार दाखवून माझे आत्मतेज मिटवू बघसी,
तुझा चंद्र जिंकला पहा मी, कसली देशी मात मला?

माझ्या गावात कधी आता
माझा मामा रहात नाही -
आजोळी जाण्याचा त्यामुळे
प्रसंग कधी येतच नाही......

धूर सोडणारी झुकझुक गाडी
साधे झाडही दिसत नाही
शहरात राहिला मामा आता
त्याला नोकरी मिळत नाही ...

वेळ नसल्यामुळे तो
मला कधी बोलवत नाही
मामी सुगरण आहे का
त्यामुळेच माहित नाही...

प्रेम असीम जलद विहारी
कोणी न जाणे अंत तयाचा
पवन दिशाहीन भ्रमरे भवती
रोखे गिरी वेग त्याचा
अजब जळी समीकरण असे हे बरसे जीवन रेषा सदनी
बरसे जीवन रेषा

मधुर स्वरे रसरंग परांनी
नटे अवनी हृदयी मनरमणी
वलये भली सुखसंवेदनांची
ज्योत झरे अंजनाची
गरज अटळ कळ तळकाळजाची बिन अक्षर परिभाषा वाणी
बिन अक्षर परिभाषा

शोध भरे ऋतु लयवित क्रांती
अविरत स्पंदन खल एकांती
मन साधन पण क्षितीज अनंत
लेश न गावे हाती
मनन स्मरण क्षण जतन करावे जनन मरण पडछाया देही
जनन मरण पडछाया

...........................अज्ञात

‎'तुझ माझ्यावर खरच प्रेम आहे - '
--विचारून माझ्या प्रेमाचा
का अपमान करतोस रे.....

वाऱ्याच्या प्रत्येक झुळकेबरोबर
तू सावरलेल्या माझ्या
चेहऱ्यावरच्या अवखळ बटा...

सागरतीरी मी वाळूत
ओढलेल्या रेघोट्यावर
तुझे अलगद फिरलेले बोट...

ओलेत्या माझ्या चेहऱ्यावरचे
तू आपल्या ओठांनी टिपून
घेतलेला पावसाचा एकेक थेंब...

क्याफेतल्या उष्टावलेल्या
कॉफीच्या मग धरलेल्या
माझ्या हातावर तो हळूच
फिरलेला तुझा हात ...

डोळ्यात डोळे घालून
अगणित काळापर्यंत
पाहिलेले एकमेकांचे प्रतिबिंब ...

माजघराच्या डाव्या बाजूची ती खोली
बंदच असते आजकाल
खूप वर्ष झाली त्या खोलीत डोकावून
-------
त्या खोलीत एक टोपली आहे
जुन्या खेळण्यांनी भरलेली
डालडाच्या मोठ्ठ्याश्या डब्यात
काठोकाठ भरलेल्या गोट्या आहेत
मी जिंकून आणलेल्या
फक्त त्यांचे रंग धुसर झाले आहेत आता
आरपार रंगीत जग दिसायचे
तसे दिसत नाही आताशा
-------
बरीच धूळ जमलीये त्या टोपलीवर
धुळीखाली ते गर्द निळ्या रंगाचे विमान आहे
खर तर एक पंख तुटलाय त्याचा
पण जरा जोरात धक्का दिला तर
खुरडत खुरडत चालते कधी कधी
-------
एक माकडही आहे

तळ गाठलेल्या, जुन्या, जाणत्या विहिरीसारखे
खोल, खोल डोळे.
त्यातलंही पाणी आता आटलंय...
आणि खोलवर आत, आता फक्त दु:ख साठलंय!

~ मनिष
(28/1/2013)

" फुलू दया ना मला जरा ,
बघू दया ना जग जरा -
तुम्ही सजीव, मीही सजीव
कळून घ्या भावना जरा -"

एक कळी स्फुंदत होती ,
वेलीजवळ मी असताना -
मन आपले उलगडत होती
हितगुज माझ्याशी करताना !

" काही करू शकत नाही
जगाविरुद्ध जाता येत नाही -
मरणाऱ्याला जगवते जग
जगणाऱ्याला मारते जग -"

...केविलवाणे होत म्हणालो ,
दु:ख जाणूनही कळीचे .
खिन्न हसून ती वदली ..
" नशिबाचे भोग ज्याचे त्याचे ! "
.