लाल पेरू

मस्त : )

पेरुपुराण पुरवून पुरवून प्राशिले.

मस्तच

च्यायला आमच्या शेतात पेरूची बाग आहे
पण पेरू,चिंच,बोरे ह्या गोष्टी ढापून ,पळापळी करून,बागेच्या मालकाच्या शिव्या खावून, पुरवून पुरवून खाल्याशिवाय काय मजा नाही बुवा

आवडलं. आताशा पेरु खाणे होतंच नाही अन तो गुलाबी पेरु खाउन तर काळ लोटला.

पेरू हा देश आहे हो...

three stupid phases of life:-
childhood:- when you have lots of energy and time; but no money to enjoy. many of your dreams remain unfullfilled.
.
Young age/initial adulthood:- when you have lots of energy and money; but no time to enjoy. many of your dreams remain unfullfilled.
.
old age:- when you have lots of money and time; but no energy to enjoy. many of your dreams still remain unfullfilled.
.
classic tragedy of human life.
लेख आवडला.

आता टोपलीभरून पेरू समोर असूनही खाण्यासाठी चांगले दात नाहीत. अरेरे !!>>>>>

अरेरे.......... लहानपण देगा देवा ||||||

पेरुची गोष्ट आवडली,
स्वाती

खूप सुरेख लिहिलंय!

पेरुविषयीचा नॉस्टाल्जिया - डाऊन द मेमरीलेन लिखाण- आवडलं.

पिकल्या पेरुच्या बिया दाढेत अडकण्याचा फार त्रास होतो म्हणून तसा पेरु खात नाही. कच्च्या पेरुत बियाही कच्च्या असतात म्हणून चावल्या जातात. या फळाची सीडलेस जात मिळाली तर फार बरं होईल.

पेरुत मीठ भरुन देणार्‍या काकांविषयी सहमत.. :)

अतिशय सुर्रेख!!!!!!!!!!!!!

धारवाडला मावशीकडे हे असले लाल पेरू पहिल्यांदा खाल्ले. लै लै मस्त लागले ब्वॉ!!!!! तसे आपणपण लहानपणापासून पेरूचे फ्यान हौत. अगदी ल्हानपणी तं आंबा आवडतच नसे, पेरूच चापत असू खुंदलखुंदलके.

वाचताना जिभेखालून पाणी वाहू लागल बगा मस्तच लिहिलाय!!!

घरच्या पेरुच्या झाडाची आठवण आली एकदम...आईने बहुतेक १९९० च्या दरम्यान फक्त रु.२/- ला पेरुचे छोटे रोपटे आणले होते आणि आजतागायत आम्ही जवळजवळ रु. २०००/- पेक्षा जास्त किंमतीचे पेरु तर नक्कीच खाल्ले असतिल... :)

खुप मस्त लेखन :)

अमोल केळकर

लेखन खूपच आवडले. मलाही पेरू आवडतात पण बीया दातात अडकून नकोशा होतात.
दात आहेत तर चणे नाहीत असे म्हणण्याऐवजी दात आहेत तर पेरू नाहीत आणि पेरू आहेत तर रूट्क्यानाल असे म्हणावे लागेल आता. ;)

मस्तच लेख.. :)
'पेराद'-पेरू चीज खाऊन बघा.. अतिशय सुंदर चव उतरते पेरुची त्यात. बिया नाहीत आणि.
पेरू म्हणजे स्वर्ग आहे. त्यात लाल पेरू तर सुंदरच..
मी जमेल तेव्हा, जमेल तसे आणि जमेल तितके पेरु खात असते.. दात आहेत तोपर्यंत सोडणार नाही.. :)

लाल पेरूवरून आठवलं,
लहानपणी बागेत लाल पेरूचीच झाडे होती.

त्यामुळे लालशिवाय पेरुला दुसरा रंग असतो ही जाणीवच नव्हती.
एकदा सुटीला आम्ही शहरात गेलो तेव्हा नातेवाईकांनी आतून पांढरे असणारे पेरू आणले होते.

पेरू पांढरे असतात हे आमच्यासाठी अगदी नवीन होते.

बाय द वे
आपला ट्रेकिंगसंबंधीचाही लेखही पाहीला. ST ची लाल जनिका.

उगाच शंका आली आपण शहरात लहानाचे मोठे झालात का ?

पेरूपुराण आवडलं.
बाय-द-वे, एअरपोर्टवर पेरू घेऊन जाऊ न देण्यावरून एक किस्सा आठवला. माझ्या एका मित्राला असाच एअरपोर्टवर अडवला होता. तो अर्धा डझन आंबे घेऊन चालला होता. प्रथमच जात असल्यामुळे फळं घेऊन जाता येत नाहीत हे त्याला माहितच नव्हतं. अधिकार्‍याने आंबे टाकून द्यायला सांगितलं. ह्याने बराच वेळ त्याच्याशी हुज्जत घातली आणि तो बधत नाही म्हटल्यावर ह्या माणसाने एका बाजूला उभं राहून सगळे अर्धा डझन तिथल्या तिथे आंबे खाऊन संपवले!

पेरुमय लेख आवडला. :) कधी काळी मी माझ्या हाताने पेरु तोडले होते ते दिवस आठवले ! अगदी कच्चा पेरु खाताना सुद्धा फार आनंद वाटायचा !पेरु सरबत सुद्धा लयं झ्याक लागते बघा. :) बहुतेक महाबळेश्वरला पेरु सरबताच्या बाटल्या मिळतात.(बहुतेक मॅप्रोवाले बनवतात.)आता पेरु रसाचे रिअल ज्युसचे छोटे पाउच सुद्धा मिळतात.

(चोरुन कैर्‍या तोडणारा):)

एकेकाळी ठाण्यात पेरूचं आईस्क्रीमही खायचे चिक्कार.
परदेशात पेरू मिळालेले पाहून मी पण आनंदाने उडी मारली होती. आणि रूट कॅनल वगैरे शब्द वाचून आधी जाऊन दात फ्लॉस करून आले. असल्या गोष्टींसाठी वाट्टेल तो 'त्याग' करायची तयारी आहे.

एस टी बस हा विषय काय आता पेरू हा विषय काय यातून आयुष्यावर बोलू काही या धाटणीचे लेखन करायचे ही मिपावर
खासीयत यापूर्वी आलेली आहेच तिचे पुनरुज्जेवन होतेयसे वाटतेय. वा वा ! बाकी गुलाबी पेरूचे सोडा साधा पेरू देखील दहावर्षा नंतर बाजारात पहायला मिळेल काय अशी शंका वाटू लागलीय.लहान लहान विषयातून आस्वादाचा व चिंतनाचा वेध
घेणे म्हणजेच रोमँटिक असणे.

सुज्ञ
जमल्यास
हे पहा

खुप छान, लेखन आवडले!

- (पेरु न आवडणारा) सोकाजी

पेरु अतिशय आवडता! त्याच्या वासाने जे पाणी सुटत तोंडाला ते दुसर्‍या कोणत्याही फळाच्या वासाने नाही सुटत.

लेखन आवडले.

सुंदर लेखन!

पेरू खायचं टाळतो सहसा त्याचं कारण दातात अडकणार्‍या त्या बिया. त्रास होतो नुसता नंतर अडकलेल्या त्या बिया काढताना.

आमच्या घरी बरीच पेरूची झाडे आहेत. आम्ही लहानपणी पेरू काढून ते वडापाव वाल्याकडे विकायला देत असू, त्यातून जे पैसे मिळ्तील त्याचा दुसरा खाऊ घेत असू. डिसेंबरमध्ये ठाण्याला माझ्या आतेबहिणीच्या साठीशांतीला साठ पेरू दिले होते. सर्व नातेवाईक तुटून पडले त्या पेरूंवर!! तुमचे पेरूप्रेम वाचून हे सर्व आठवले!!

मी पेरूच काय, कैर्‍या, चिंचा, करवंदे, तोरणे असली रानटी फळे सुद्धा अजून आवडीने खाऊ शकते. नशीब आहे म्हणून कधीतरी मिळतात आणि दातांचे रूट कॅनॉल असले तरी पर्वा करत नाही!