माझी लाचखोरी....

काम करण्यासाठी नाही पण झाल्यावर बक्षिसी दिल्यात. अरे हो अजून तरी लाचखोर भेटला नाही कोणी. अगदी सिग्नल वरच्या मामांना दिल्येल्या पैश्यांची पावतीसुद्धा घेतिलिये.

ते केजरीवाल की कोण ते हे सगळे बंद करवणार म्हणे? नाही असे ऐकले मात्र होते!!

आमच्या (म्हणजे मी आणि बायको, दोघांच्या) नशिबाने आम्हाला कधीच लाच द्यावी लागली नाहीये. कधीकधी थोडा त्रास होतो, तो चालवून घेतो.

@स्वामी संकेतानंद - आपणच, सामान्य नागरिकच त्याला तसं करू देणार नाही. आपल्यालाच लाच द्यायची सवय लागली आहे ना! - प्रचंड सहमत.

हल्ली अॅंटीकरप्शन खात्याच्या भीतीने हे लाच घेणारे ( आणि देणारेही) शहाणे झालेत. लाच पैशाऐवजी वस्तुरुपात दिली जाते. आणि त्याला 'सप्रेम भेट' असे गोंडस नाव दिले जाते.

अजून लाच दिलेली नाही किंवा दिलीये पण लक्षात आली नाही. भारतातल्या ड्रायव्हिंग स्कूलने ड्रायव्हिंग शिकवण्याचे व लायसेन्स शुल्क म्हणून बरेच पैसे घेतले. मला असा संशय आहे की माझ्यासारख्या कच्च्या विद्यार्थिनीला पास करवून घेण्यासाठी त्यांनी पैसे दिले असणार व ती शिकवण्याची फी म्हणून आधीच आमच्याकडून घेतले असणार.
नुकतेच महापालिकेत एका कागदाचे काम करण्यासाठी मनुष्याने रु ६०० हे शुल्क व रु दीड हजार जास्त मागितले. नवर्याने लगेच अमुक एकाला फोन करतो, मग बघतो कशी लाच घेतो टाईप म्हटले. पण प्रत्यक्षात मात्र मनुष्याने पैसे न घेता, म्हणजे फक्त रु ६०० घेऊनच काम केले. मी असते तर त्या म्हसोबाचे दीड हजार रुपये नक्की दिले असते. कारण सगळी कागदपत्रे लाच न देता कायदेशीररीत्या करून घेण्याच्या हट्टापायी मी 15 वर्षे हेलपाटे घातलेत. आता पेशन्स संपलाय. या शेवटच्या कागदासाठी पुढच्या भारतवारेची वाट बघणे शक्य नव्हते. पण सुदैवाने काम झाले. लेखात तुम्ही असे का म्हटलेय हे समजू शकते. कधीकधी दाद देत नाहीत मेले.

"टाईम ईज मनी" म्हणत टाईम वाचवण्यासाठी मनी देत राहीलो.
असेच काहीसे.
देत राहीलो. लिहायला चांगलं नाही वाटत, पण बर्‍याचदा वेळ आणि मनस्ताप वाचवण्यासाठी हा प्रकार केलेला आहे.

पासपोर्टच्या वेळेस व्हेरिफिकेशन चार्जेस म्हणून वर्दीने थेट पैसे मागितले होते. काय करणार??
माझ्यासमोर एकाला त्याने तुझं काम करत नाही जा. काय वाट्टेल ते कर, तुला पासपोर्ट कसा मिळेल ते बघतो म्हणुन धमकावलेला.

एक "मी नै त्यातली" अवतार

दिवाळी. सरकारी हपीसरकडे नजराणा घेऊन जातो. एरवी अतीव हरामखोरी करणारा ऑफिसर आज फुल मूडमध्ये असतो. ऐसपैस गफ्फा मारतो. स्वहस्ते मिठाई खिलवतो.

वेळ पाहून नजराणा पेश करतो. ऑफिसर हबकतो! तौबा तौबा! मी असलं काहीच करत नाही हो, तुमचा गैरसमज झालाय. उचला ते. या आता.

बुचकळ्यात पडून नजराणा उचलून चालू पडतो. एक जिना उतरताच मागून सायबाचा प्यून धावत येतो. घरी घेऊन जा. मॅडम बघतील काय करायचं ते.

सायबाच्या मलबार हिलवरच्या किंवा बँडस्टँडवरच्या घरी. टिंग टाँग. मॅडम? साहेबांनी हे तुम्हाला द्यायला सांगितलंय. तौबा तौबा. आम्ही असलं काही करत नाही हो! साहेब धुतल्या पंच्यासारखे स्वच्छ की हो! निघा आता.

दुप्पट बुचकळ्यात पडून बाहेर. गेटवरचा वॉचमन कडेला घेतो. खोका वहाँ रख्खो. त्या जागेवर आधीच एल्सीडी टीवी, टीबीझेडच्या खोक्यांची रास. रख्खा? जाव!

मॅडम तक पंहुचेगा ना ठीकसे? साब - भरोसा नहीं तो सामने रुको - रोड के उस पार. थांबतो.

थोड्या वेळाने मॅडम खुद्द वॉचमनच्या खोपटात येतात. कायकाय आलंय त्याची रेकी करतात. वॉचमन एकेक खोका उचलून त्यांच्या मागोमाग.

अ जॉब वेल डन.

(अनेक कामापैकी एक असल्याने) गेली १५-२० वर्षे ही "सदीच्छा भेट"+मिठाई+नववर्ष डायरी वाटपात आहे.
हुद्द्या परत्वे त्याचे महत्व बदलत जाते ड्राय्फ्रूट बॉक्स मिळत असल्याने मिठाईचा "पाण्-उतारा" अव्हेर करणारे दर्जा "अ" अधिकारी जसे पाहिले तसेच रोजंदारीवर असलेल्या "शासकीय पण कंत्राटी" कर्मचार्याला त्याच मिठाई-पुड्याने मनोमन खूश झालेले पाहीले आहे.
वैय्क्तीक जीवनात कायदेशीर नळ्-जोड नाकारला गेल्याने उपायुक्त पदापर्यंत चकरा-धडक मारलेला.
आणि अर्थात पैश्यासारखा (सढळ) वेळ खर्च करावा लागलेला
नाखु.

दुपारचे ११ वाजलेत गीतगंगामध्ये ऐकूयात "दाम करी काम येड्या"

एखाद्या आजारावर उपचार म्हणून रेकी करतात हे माहित आहे.पण, सामानाची, दुकानाची, एखाद्या विशिष्ट एरियाची रेकी का व कशी करतात?

अस होय? म्हणजे ह्या रेकीचा त्या उपचार पद्धतीशी काही संबंध नाही तर.

तसं म्हणू. एक रेकी आजाराची टेहळणी करून उपचार करते, तर दुसरी रेकी म्हणजे गुन्ह्याच्या जागेची टेहळणी.

पूर्ण स्पेलिंग पाहिल्यावर शब्दकोशात मला हा अर्थ मिळाला.पण म्हणजे, शत्रुच्या बळाची पाहणी करण्याकरता करतात तेव्हा ती टेहळणी आणि भूशास्त्रीय कारणाकरिता करतात तेव्हा ती पाहणी.

वेळ नसेल तर द्यावे लागते. लांज्याच्या मामलेदार कचेरीत पीक कर्जासाठी झाडांचे मॉर्टगेज रजिस्ट्रेशन करायचे २००० रुपये घेतले. पैसे देत नाही म्हटले तर कीबोर्ड मोडलाय, वेबकॅम चालत नाहीये काय वाटेल ते सांगतात म्हणे. गोव्यातून परत चकरा मारायचा खर्च आणि वेळ विचारात घेऊन मुकाट पैसे देऊन मोकळे झाले.

रेल्वेत पूर्वी टीसी लोक ५० रुपये घेऊन सीट द्यायचे. हल्ली सरळ पावती फाडतात ही सुधारणा कशामुळे झाली माहीत नाही. पण बरं वाटतं. आयत्या वेळी रिझर्व्हेशन करायला जमले नसेल तर तर हे पैसे निदान रेल्वेकडे तरी जातात.