वधू आणि वरांच्या अपेक्षा वाढल्या आहेत का?

तरी नाय पटलं! पुन्हा माझ्या घरातलं, माझे एल एल बी झालेले आजोबा आणि शाळेत न गेलेली आजी यांचं उदाहरण दिलं असतं. पण सगळंच आत्मचरित्र नको म्हणून गप बसते आता. मात्र

*शिक्षण आणि विचारशक्ती, सामाजिक भान यांचा काही संबंध नसतो
*यशस्वी संसार, सहजीवनासाठी दोघांचं एकसारखं/अनुरूप शिक्षण अजिबात आवश्यक नसतं

यावर मी ठाम आहे.

बांगडे रशेद करून देण्याचं आमंत्रण अर्थातच कायम आहे. कधी येताय? :D

प्रतिसाद आवडला.

सहमत

+१

शिक्षणाला महत्व नसेल तर चौथी पास मुलगी आणि पी.एच.डी मुलगा सुखाने नांदतील.. पण तसं होत नाही.. विचारांची लेव्हल तर शिक्षणाने नक्कीच बदलते..

तुझ्याहुन दोन यत्ता जास्त, ते पण एकदा पण केटी नं लागता =))

(ह.घे. रे) गर्ल्फ्रेंड नसण्यापे़क्षा केटी लागणं लै जास्त सेन्सिटिव्ह टॉपिक आहे.

मेसेंजर ऑफ द्वाड .. *lol*

बट्टमनाशी सहमत

बॅटमॅन भौ, "का नाही होणार?" या प्रश्नाच्या उत्तरासाठी अनादि काळापासून काय होतय याचा संदर्भ देण्यापेक्षा, तुम्हाला काय "बरोबर्/योग्य/rational" वाटते त्या मुद्द्यांचा वापर केलात तर बोलता आले असते.
बर्‍याच गोष्टी अनादि काळापासून होतात म्हणून योग्य ठरत नाहीत ना.

नशिबानी स्त्री च्या सौंदर्याचे रुपांतर दुसर्‍या कशात झाले नाही ते बरे आहे.

हेच्च लिहायला आलो होतो

चला, "फक्त" या शब्दावरून तुम्हाला "benefit of the doubt" दिला. तसेही ते तुमचे मत आहे आणि मला मान्य नाही हे मांडून झालेले असल्याने त्याला सोडून देऊ.

दुसर्‍या मुद्द्यासाठी मी आधीच म्हणालोय की म्हणून तर मला लिव-इनचा पर्याय ( ज्यात अर्थातच समागम अनुरुपता गृहित धरलीये) जास्त योग्य वाटतोय आणि मी त्याचे समर्थन करतोय.

पुढे काय होइल ती रीस्क दोन्ही केस मधे सारखीच आहे. मग at least जे समोर दिसतय ते तेरी बघुन घ्यावे

हे दोन्ही बाजूंनी लागू होतेय एवढे ( लग्नाच्या बाजारातला एक घटक म्हणून) मान्य.
पण तुम्ही ज्या "शरीरसंबंध बाबतीतील कंपॅटीबिलीटी, आवडनिवड" या त्यापेक्षा जास्त व्यापक आणि महत्त्वाच्या मुद्द्यावर बोलत होता त्याला माझं उत्तर होते.
नुसते वजन आणि दिसणे पाहून या गोष्टी नै जुळत हो (ते काय T मध्ये U बसवायचे काम नाही फक्त की मी ७० चा आणि ती ५५ ची म्हन्जे झाले ;) ). बाकी विषय मोठ्ठा आहे, जाणते/जाणत्या अजून अणुभवाचे बोल सांगतीलच.

मालक - सेक्स च्या अनुभवासाठी मी लोक लग्न करतात असे म्हणले नाही.
मी तुम्हाला ४-५ गोष्टींची यादी दीली होती त्या फक्त लग्न ( किंवा लिव्ह इन ) मधेच मिळतात.

हे ते बेनिफिट

पाहीजे तेंव्हा,पाहीजे तितके, हक्काच्या, भिती मुक्त , सेफ सेक्स साठी ( आणि बिन खर्चाच्या )

बिन खर्चाचा म्हणजे तुलनात्मक नगण्य. आणि बायको नोकरी करत असेल तर ...

अमेरिकेच्या तुलनेत भारतातील कुमारीमातांचे नगण्य प्रमाण पाहता हा सर्व सेक्स सेफच असावा असा माझा अंदाज आहे.

पुराणकालीन भारतातही कुमारी मातांची प्रकरणे अपवादानेच होती. या अर्थी काँडमचा शोध भारतातच लागला हे सिद्ध करता येउ शकेल.

अहो कुंडली काय, कधीही आणि कशीही ट्विस्ट करता येते.

इचलकरंजी सारख्या गावातून नकार यावा ????

म्हणजे काय ?

बाकी स्थळ काय खासं नव्हते म्हणा

कोल्ह्याला....... ह्.घेणे. :)

स्वानुभव आहे आणि तो दोन्ही साईडकडून आहे. त्यामुळे घाव बीव काही नाही. नो हार्ड फीलिंग्स.

मला पण एक नकार आला होता ... इचलकरंजीहून ! तेव्हापासून पुन्हा जन्मात इचलकरंजीला गेलो नाही. वाईट वाटले की इचलकरंजी सारख्या गावातून नकार यावा ???? (बाकी स्थळ काय खासं नव्हते म्हणा !)

हायला...जाज्वल्य अभिमान फक्त एकाच शहराला असावा? बाकी शहरे पानी कम चाय??? ;)

मग या कि १५ फेब्रुवारी ला कशेळे येथे

अनाहीतान्तर्फे अजून एक हजेरी लावते चला . आम्ही मजा नाही घेतो आहोत . दोन चार गोष्टी सगळ्यांनाच माहिती आणि मान्य आहेत हे आपण धरून चालू :

१. अनाहीतांतर्फ़े च आलेल्या काही कीस्स्यांवरून आणि प्रतिसादांवरून आपण हे मान्य करू की काही गोष्टी या सरसकट मंजूर अथवा नामंजूर आहेत : उदा: मुलीच्या (किंवा मुलाच्या ) आईने प्रमाणाबाहेर दोघांच्या संसारात चब ढब करणे . प्रमाणाबाहेर हा मुद्दा प्लीज ध्यानात घ्या. मुलीकडचे जर काही युक्तीच्या चार गोष्टी सांगत असतील अननुभवी वय म्हणून तर केवळ मुलीकडचे म्हणून सल्ले झिडकारू नये. लहान मुलांना वाढवताना आपण सतत त्यांना स्पून फीडिंग करत नाही अन्यथा त्यांची निर्णयक्षमता कधीच प्रगल्भ होणार नाही , त्यांना आत्मविश्वास येणार नाही वगैरे. नवीन लग्नाला सुद्धा हा मुद्दा लागू पडतो असं माझं मत आहे आणि काही प्रमाणात पालक आणि नवरा बायको यांनी तारतम्याने हे अंतर जोपासलं पाहिजे . एकदा मुलं झाली की मग दोघांच्या राज्यात आजी आजोबांना अनन्यसाधारण महत्त्व येतं , तसं ते यावं पण. आणि तो पर्यंत चा प्रवास जर साधारण गोडीने किंवा सुज्ञ पणे झाला असेल तर बाळाच्या अंगी लागतं आणि सुनेच्या पण ! त्यामुळे मुलीची आई आणि तिची चब ढब हा एक अत्यंत व्यक्तीसापेक्ष विषय आहे. पण blanket statement ज्याला म्हणतात ते साधारण सगळ्यांना मान्य व्हायला हरकत नाही.

२. मुली पैसा घर वगैरे गोष्टींना जास्त महत्त्व देतात , मुलाच्या कर्तृत्वाकडे नाही बघत वगैरे संदर्भ सुद्धा पुन्हा पुन्हा आले आहेत . धागा सुरूच झाला साधारण त्या मुद्द्यावरून . अनेकींच्या आणि अनेकांच्या प्रतिसादांवरून पण मला वाटतं आत्ता पर्यंत हे पुराव्यानिशी शाबित झालंय की ही गोष्ट सरसकटिकरण करण्याजोगी नाहीये.

३. शिक्षण , वैचारिक पातळी साधारण जुळणे हा सुद्धा मुद्दा सगळ्यांना मान्य आहे त्यामुळे अजून त्यात काय बोलायचं ?

मला सगळ्यात जास्त वेधक आणि वाद - क ( :P ) मुद्दे वाटले ते म्हणजे साधारण एक सूर आहे की मुलींच्या आणि त्यांच्या आई बाबांच्या अपेक्षा वाढल्यात आणि दुसरं म्हणजे पुरुष लग्न करताना sex चा विचार करतात , "at least" पुरुष असं कुणी तरी लिहिलंय .

ज्या मुली स्वतः कमी शिकलेल्या आहेत पण अपेक्षा निवडणुकीत जेमतेम पास झालेल्या शिवसेनेच्या वरताण आहेत त्यांचा आणि कुठे तरी एक किस्सा वाचला की MSCIT करून मास्टर्स केलंय सांगतात वगैरे त्याचे किस्से आपण सोडून देऊ . कारण ते वागणं मुळात च चुकीचं आहे . प्रतारणा मग ती किती ही छोटी आणि सकृतदर्शनी निरुपद्रवी (खोटे दात वाला किस्सा ) वाटली तरी प्रतारणाच . पूर्वीच्या काळी शेजारणीने केलेले अभ्रे पहिल्या मुली च्या लग्नात तिने केलेत पासून ते सातवीच्या लग्नात पण सातवीने च केलेत सांगणे या मागची मानसिकता आणि वरच्या गोष्टीं मधली मानसिकता यात फार फरक नाही . आज च्या काळात पण अशा गोष्टींवरून न्यूनगंड आणि तो लपवण्यासाठी अशी सारवासारव का असावी , असावी का नसावी हा एक वेगळा विषय होईल . अशाच प्रकारचे मुलांचे किस्से ही आहेत ते पण यावर काडीच टाकायची असेल तर सांगत बसता येईल .

पण आपण एक साधारण एकमेकांना जमणारं शिक्षण, कौटुंबिक पार्श्वभूमी या सगळ्याचा विचार करून एकमेकांना भेटणारी मुलं मुली विचारात घेऊ . साधारण भारतातली गेल्या २-३ दशकांमधली वाढत्या वेगाने अगोदर च बदललेली म्हणजे सुधारलेली आर्थिक स्थिती किंवा बदलण्याची भरपूर शक्यता असलेली कुटुंबं बघता आर्थिकदृष्ट्या स्थिर असणं हा आज काल आटोक्याबाहेरचा प्रकार राहिलेला नाहीये . ज्या कुटुंबांची आर्थिक स्थिती आत्ता अपवादात्मक चांगली नाहीये , किंवा फार चांगली नाहीये ते सुद्धा मुलींना किंवा मुलांना शिकवतात , गरज पडली तर कर्ज काढतात पण मागच्या पिढी पेक्षा दोन पावलं पुढे जाण्याची क्षमता यावी या करता सगळ्यांचे प्रयत्न असतात च . मुद्दा हा आहे की शिक्षण आई वडिलांनी करून दिलं आहे , आई वडिलांची जबाबदारी नाहीये पण तरी सुद्धा म्हणावं तितकं स्थैर्य नाही . आत्ता जे २८-३५ वर्षांचे आहेत ते सगळे कदाचित हे मान्य करतील की आपल्या आई वडिलांनी त्यांच्या आई वडिलांचे निम्मे संसार केले गरज पडली तेंव्हा आणि आपला संसार सांभाळला . त्या मानाने आज च्या आमच्या पिढीवर काहीच जबाबदाऱ्या नाहीत . असं असताना आणि आज काल व्यवहार चातुर्य दाखवलं तर गाठीशी थोडा फार पैसा बाळगून असणं हे फारसं कठीण नसताना सुद्धा जर एखादा मुलगा २८-२९ व्या वर्षी पुरेसं स्थैर्य बाळगून नसेल तर तो एक प्रसाद १९७१ म्हणतात तसा "दिसणारा " भाग म्हणून दखलपात्र का असू नये ?

आता पुरेसं शब्दाची व्याख्या कुणाची काय आणि कुणाची काय . पण ती व्याख्या असणार च . माझं लग्न झालं तेंव्हा नवऱ्याचा घरात पगार यायचा १८ हजार , माझी नोकरीच नव्हती कारण नुकतंच BE झालं होतं . माझं वय होतं २२ आणि नवर्याचं २४ . आता जर कुणी माझ्याच एखाद्या चुलत , मावस बहिणीला ज्या २८ वर्षांच्या आहेत त्यांना म्हणलं की १८ हजार वाल्या माणसाशी लग्न कर तर कसं चालेल ? त्या बघतात तो मुलगा किमान २९-३० , तो या वयात जर १८हजार कमवत असेल तर अवघड आहे .आता यात त्यांचं आणि माझं सारखं शिक्षण आणि त्या बघत असलेल्या मुलांचं पण तेवढं शिक्षण गृहीत धरलेलं आहे . प्रत्येकाचं वय , प्रत्येकाची लग्नाच्या वेळेची स्थिती या वरून ही व्याख्या ठरते . ते लक्षात घ्यायलाच हवं . माझा प्रेमविवाह आणि त्यांचा अरेंज याचा तसा अर्था अर्थी काही संबंध नाही . मी २८ व्या वर्षी लग्न केलं असतं याच नवऱ्याशी तर पगार अर्थात च १८ हजाराच्या किती तरी पटीने जास्त असणार होता . म्हणजे मी त्याचा पगार तेवढा मोठा होई पर्यंत लग्न केलं नाही असा ही अर्थ एखाद्याने काढला असता . आत्ता पर्यंत आलेल्या सगळ्या मुलींच्या आणि ज्यांचा प्रेमविवाह किंवा दाखवून विवाह , पण सुखी समाधानी लग्न आहे अशा प्रतिसादांमध्ये मला एक च समान सूत्र दिसतंय : आत्ता आर्थिक स्थिती २ लाख घरात आणण्याची नाहीये पण ती क्षमता निर्विवाद आहे , या न त्या निमित्ताने ते विश्वासार्ह पद्धतीने समोर आलेली आहे आणि बायकोने ती जाणते पणाने ओळखून लग्न केलेलं आहे . पगार हा फक्त एक उदाहरणार्थ घेतलेला घटक आहे . यात सगळंच येतं , मधुरा किंवा पिरा म्हणाल्या तसं शिक्षणाची पात्रता येणार आहे अथवा त्यात कमी जास्त असलं तरी अहंकार मध्ये येणार नाही याची शक्यता प्रत्येकीला मनापासून अपील झालेली आहे .

आता हे अपील होण्यासाठी मुलांनी आपले अहंकार बाजूला ठेवायला हवेत आणि मुलींनी पण डोळसपणा दाखवायला हवा . असा मुलगा किंवा अशी मुलगी मिळेपर्यंत थांबायची तयारी पण हवी . आपल्या समाजात अनेकदा आपलं वैवाहिक आयुष्य कसं असायला हवं , जोडीदार कसा हवा याबद्दल वैचारिक गोन्धळ दिसतो . म्हणजे इडली डोसा करणारी बायको हवी तर मग स्वैपाकीण ठेव असं म्हणणं पण अयोग्यच आहे कारण एखाद्याला बायकोच्या हाताला चव असावी , मुलांना घरचं प्रेमाने वाढलेलं अन्न मिळावं, सहचारिणी सुगरण असावी असं वाटणं यात काही चूक नाही पण त्या साठी तिने नोकरी न केलेलीच बरी किंवा जास्त शिकलेली नको बाबा मग फार डोकं चालतं असं म्हणलं की आला वैचारिक गोंधळ . न झालेल्या मुलांच्या जेवण खाण्यासाठी आत्ता होणाऱ्या बायकोचे पंख छाटायची थोडीशी पुरुषी (:P) मानसिकता आहे ही . आणि ही बऱ्याचदा घरच्यांच्या दबावातून येते , नको ती उदाहरणं नको त्या दृष्टीकोनातून बघण्याने येते, पर्यायाने स्वतःचे असे स्वतंत्र विचार नसल्याने येते . अशांना एखादी कमी शिकलेली मुलगी सुद्धा नको म्हणत असेल तर मी तिचं समर्थन च करेल . शिक्षणाने बऱ्याच गोष्टी सोप्या होत असल्या तरी माणसाची ओळख बनते त्याच्या कामावरून . कमी शिकलेल्या पण एखादी कला हातात असलेल्या किंवा केवळ स्वैपाकाच्या जोरावर कुटुंबांना कठीण परिस्थितीतून बाहेर काढणाऱ्या स्त्रिया आपल्याला सगळ्यांनाच माहिती असतात . कळीचा मुद्दा आहे तो लग्न झालं म्हणून जोडीदारावर किती जोर गाजवता येतो या ज्याच्या त्याच्या मताबद्दल , एखादीने आपली ओळख बनवण्याच्या शक्यतेवर च घाला घालणाऱ्या मानसिकतेबद्दल . sex या विषयाबद्दल पण तेच , नैसर्गिक गरज मुलांची आणि मुलींची वेगळी कशी ? अपेक्षा पण वेगळी कशी असणार ? आता तो अनुभव एकमेकांबरोबर घेतल्याशिवाय आणि अनेकदा घेतल्याशिवाय परस्परपूरक आहेत का हे समजणं अवघड आहे पण मुलाचं टक्कल जर एखादी साठी टर्न ऑफ असेल तर त्यांचा अनुभव सुंदर बनण्याची शक्यता किती तरी पटीने कमी होते . अशा वेळी मुलीने टकलावरून नाकारलं एव्हड्या चांगल्या मुलाला असं म्हणणं एकांगी ठरू शकतं . वैवाहिक जीवनाचा पाया जर शारीरिक नातं असेल तर त्याला कमी का लेखायचं ? मुलींच्या अशा अपेक्षा असतात आणि त्या रेटण्या इतक्या किंवा त्यावरून एखादा मुलगा नाकारण्या इतक्या आता त्या धाडसी झाल्या आहेत हे चांगलंच आहे न? घरच्यांच्या दबावाला किंवा असं कसं नाही म्हणायचं म्हणून एखादीने केलं लग्न आणि नाही ती समरस होऊ शकली तर आयुष्यभर दोघं नाखूष . त्यापेक्षा हे बर नाही का ? मुली आता बोलून दाखवतात आणि त्यांच्या अपेक्षा वाढल्यात असं म्हणण्यापेक्षा जी मुलगी अशा वातावरणात वाढून सुद्धा तुमच्याशी लग्न करायला तयार असेल ती अगदी मनापासून तयार आहे यात दिलासा नाही का वाटत ? किंबहुना तो तसा वाटण्याइतकं प्रगल्भ आता मुलांनी आणि समाजानी पण व्हायला हवं .

पैसा, शिक्षण, रूप, मालकीचं घर , परदेशी प्रवास किंवा तिथेच राहणं या सगळ्यांना अत्यंत अनाठायी महत्त्व आलंय कारण अनेकांना त्यांच्या सहजीवनात काय हवंय हेच नक्की माहिती नसतं .निदान आजू बाजूच्या तथाकथित सुखी संसारांमध्ये जे काही आहे ते एकत्रितरीत्या मला मिळावं असा एक सर्वसाधारण भाव दिसतो अनेकदा . हे माहिती नसणं हा आपल्या कौटुंबिक संस्थेचं माझ्या मते अपयश किंवा मर्यादा अथवा दोन्ही आहे . जो पर्यंत हे नीट काळात नाही की जोडीदार कसा हवा आणि तो तसा का हवा आणि तो मिळेपर्यंत थांबण्याची तयारी येत नाही आणि समाज तशी परवानगी देत नाही तो पर्यंत लग्न जमून सुद्धा तो जुगार राहण्याचीच शक्यता जास्त .

सगळ्यांनीच काही प्रेमविवाह करण्याची गरज नाही आणि शक्यता पण नाही . खरं सांगायचं तर दाखवून लग्न करतात त्यामुळे एक मानसिक स्थैर्य आपल्याकडे वयाच्या विशीत येतं बऱ्यापैकी. त्यामुळे अरेंज म्यारेज मोडीत काढण्याच्या मताची मी तरी नाही . पण त्या मुला मुलीना मात्र श्वास घ्यायला मिळावा आणि त्यांच्या छोट्या मोठ्या अपेक्षा बोलून दाखवल्या म्हणून त्यांना ओशाळं करू नये , त्या इच्छा आकांक्षांचा मान ठेवावा सगळ्यांनीच असं वाटतं .

फार मोठा झाला प्रतिसाद :)