आवडलेले काही... २

हा तुकडा वाचून , "शुभ्र काही जीवघेणे" वाचण्याची प्रबळ इच्छा झाली आहे. बघुयात कधी योग येतो ते! बाकी मंटो बद्दल विकीवर वाचलं! त्याचा शेवट पण चटका लावणारा आहे. अवघ्या बेचाळीसाव्या वर्षी त्याने जगाचा निरोप घेतला! कलंदर होता तो एक..

त्यादिवशी तुमच्या तोंडून ऐकताना अंगावर शहारा आला होता. आता पुन्हाही तसेच झाले. ढब्बू म्हणते तसं 'शुभ्र काही..' वाचावंसं वाटतंय.

एवीतेवी तुम्ही लोकांना सह्या करून पुस्तक वाटत फिरताच म्हणे. पुढच्या वेळेस येताना घेऊन या. बदल्यात पुस्तकाला व्यवस्थित प्लास्टिकचे पाणीप्रूफ कव्हर घालू दिल्या जाईल.

सदाअत हसन मंटो...................... ह्यांच्या बद्दल लिहिल्या बद्दल धन्यवाद.

खुपच प्रामाणीक लेखक.
माझे तर खुपच आवडते.
पुन्हा एकदा धन्यवाद.

चांगला किस्सा.

अवांतरः श्याम, प्राण, कुलदीप कौर आणि मंटो यांच्यात सर्वात शहाणा प्राण म्हणायला हवा. डाव किती आणि कसे लावायचे आणि उठून कधी चालायला लागायचे हे शहाण्याला माहित असते.

हा प्राण म्हणजे हिंदी सिनेमातील खलनायक तोच का ?
माफ करा, याबद्दल काहीच माहित नाही, म्हणून विचारले.

सहमत, मलाही तसच वाटतयं.
तुम्ही दिलेल्या या छोट्याश्या वर्णनामूळे 'शुभ्र काही' वाचण्यासाठी खुप अधीर झालोय.

प्रसंग वाचुन पुस्तक वाचण्याची प्रचंड उत्कंठा लागली आहे. जुन्या जमान्यातल्या आणि काहीशा उपेक्षीत कलाकारंविषयी भरभरुन लिहिलेले तसेही कमीच वाचायला मिळते. (अपवाद कणेकर गुर्जींचा)

अवांतर :- हे सगळे लेखन लोकाचे आहे, बिका तुमच्या सिद्धहस्त लेखणीतून बरेच दिवस काही झरलेले नाही.

< काडीसारु मोड > साला मराठी अभिव्यक्तिसाठी उघडलेल्या संस्थळावर कायम इतर भाषीकांचीच कौतुक आणि व्यथा काय वाचायला मिळतात? मराठी कलाकार अथवा गुन्हेगारांवर, पिडीतांवर लिहिणे हे हुच्चभ्रुपणाच्या कक्षेत येत नाही काय? < / काडीसारु मोड >

अंबरीश मिश्रांचं 'सुंदर ती दुसरी दुनिया' हे गेल्या वर्षी प्रसिद्ध झालेलं पुस्तकही तितकंच उत्कट आणि माहितीपूर्ण आहे.देविकाराणी,दादामणी (अशोक कुमार)यांच्यावरचे लेख अवश्य वाचनीय.दादामणींच्या लेखाचा शेवट सआदत हसन मंटोच्या आठवणींनी केला आहे. अत्यंत हृद्य.
चौथी भिंत हेही असंच एक माहितीपूर्ण पुस्तक. उत्कट नसलं तरी रसाळ आहे.स्टूडिओच्या तीन भिंती आणि त्यांमध्ये समोरून डोकावणारा कॅमेरा ही चौथी भिंत. इसाक मुजावर यांनीही जुन्या सिनेमाबद्दल बरंच लिहिलं आहे. हरीभाऊ मोटेंच्या एक सर्वमंगल क्षिप्रा मध्ये त्यांच्या चित्रपटक्षेत्रातल्या धडपडीविषयी एक प्रकरण आहे. त्यातून त्याकाळच्या चित्रपटसृष्टीविषयी बरीच इनसाइट मिळते. एके ठिकाणी 'फिल्म इंडिया' चे अंक वाचायला मिळाले. त्या काळची माहिती आणि गॉसिप चा खजिनाच आहे त्यात.

अंबरीष मिश्रना बोलावू या.
(मिपावर 'इगतपूरीचा पाऊस ' लिहीणारे प्रकाश बाळ जोशी यांचे ते सहकारी आहेत. ते माझे चुलत मित्र आहेत. बघा जमवू या काहीतरी)

चांगल्या कलाकाराने...
( दारू प्याला .. किती भारी, जुगार खेळला किती भारी, वेडा झाला किती भारी) केलेल्या अशा गोष्टेंचं कौतुक करायची पद्धत असते...
त्य पद्धतीप्रमाणे कौतुक वाटले..

मंटोच्या चटका लावणार्‍या आयुष्यावरचा एक लेख मागे कुठल्याशा मासिकात वाचला होता!
मात्र वर दिलेल्या तुकड्यात एक वेगळीच शैली जाणवते आहे. ही शैली विचारांवर - वेदनांवर - थेट हल्लाबोल करते. पुस्तक मिळवून वाचतोच आता.

बिका, आभार!

कोणाला हवे असल्यास माझ्याकडे एक जास्तीची प्रत आहे, अदलाबदल (bartering)?

"जुगारात हरलेले पैसे परत वसूल करता आले नाहीत. तुझ्या पैशाने तिनी घेतलेली ही बाटली मात्र मिळवली."
भारी (y)

जबरदस्त पुस्तक आहे.'सज्जाद हुसेन' आणि 'शोभा गुर्टू' ह्यांच्यावरचे लेख ही सुंदर आहेत.'शोभा गुर्टू' ह्यांच्यावरच्या लेखाचा समारोप तर अगदी बेहद्द!