माझे खाद्य-पेय जीवन-१

संजोपराव , मजा आणली राव तुम्ही.

"ऐटीत बाबू , सिंगल चाय, बिस्कुट नाय म्हणून रागान जाय !" असे म्हणणार्‍या आजीपासून "अर्ल ग्रे" पाजणार्‍या स्टारबक्स् पर्यंत ... तुमची माझी धाव आहे, चहापासून चहाकडे !

पुढचे भाग वाचण्यास उत्सुक....

संजोपराव अ‍ॅट हिज बेस्ट... येऊ द्यात...

शेखर

रावसाहेब,
खूप दिवसांनी इतका फुलका लेख वाचायला मिळाला. चहाच्या ते ही भरपूर दूधातल्या... नावाने बर्‍याच जुन्या आठवणींना उजाळा मिळाला.
खरंच, ज्यांना सकाळचा चहा ऐता हातात मिळतो ना.. त्या लोकांचा हेवा वाटतो मला. भाग्यवान असतात अशी लोकं.
पुढच्या भागाच्या प्रतिक्षेत.
- प्राजक्ता
http://praaju.blogspot.com/

आधीच भर दिवाळीत एकही पदार्थ फराळाला नसल्याने वैतागलो होतो, त्यात तुम्ही एका मिनिटात त्या गेलेल्या सुखी जिवनाची रपेट घडवुन आणलीत.

सकाळी सहा आणि दुपारी तीन या वेळी ज्यांना न मागता कपभर गरम चहा मिळतो, तेचि पुरुष भाग्याचे.

आजीच्या हातचा रोज तीनचा चहा आठवुन काळी कॉफी पिताना किती त्रास होतो, विचारु नका!

चहा आणि कॉफी बद्द्ल अगदी माझ्याच भावना!

पुढच्या भागाची भुक लागली आहे, येउद्या.

-उपाशी.

अत्यंत झकास लेख!! तसा काही आय अ‍ॅम नॉट अ चहा पर्सन बरं का, पण तुमचा लेख वाचून अगदी बघा हॅडच टु ड्रिंक गरमागरम चहा.

- भटोबा

आवडला लेख.
लिहित रहा. मजा येते आहे.

पुढचे भाग वाचायला उत्सुक!
बाकी आमचीही खाण्याविषयीचे चविच्चर्वण इथे आणि चहाविषयीचे इथे जरूर वाचा.

तुम्हाला एक चहा बक्षिस..

***************************
प्रातरग्निं प्रातरिंद्रं हवामहे प्रातर्मित्रावरुणा प्रातरश्विना: l
प्रातर्भगं पूषणं ब्रह्मणस्पतिं प्रातः सोममुत रुद्रं हुवेम ll

रावशेठ,

खाद्यपुराण, चहापुराण फर्मास आहे. येऊ द्या अजून..

आम्हीही चहाचे प्रेमी, तेही मुंबैच्या इराण्याकडच्या! बोर्नव्हिटाचेही आम्ही प्रेमी. चहानंतर मात्र चुना-सातारी तमाखू जर भेटला नाय तर काय मजा नाय!

गोखल्या/आपट्यांकडची जायफळवाली कोकणस्थी आटीव कॉफीही आम्हाला प्रिय. केतकी गोखले नावाची आमची एक मैत्रिण होती. फार सुंदर कॉफी बनवायची. दिसायचीही सुरेख. नक्की कुणाला प्यावं - केतकीला की कॉफीला, हे कळत नसे! ;)

शिवसेनेतच राहू, की मनसेत जाऊ,शिवसेनेतच राहू, की मनसेत जाऊ असले तळ्यात-मळ्यात खेळणारा

हे मी चुकून मिसळपाववर जाऊ की मनोगतातच राहू असं वाचलं! बाय द वे, थांबा आता मिपावरच! :)

तात्या.

गावाकडे घरचच दुध असायच. गाई व म्हशीच दोन्ही. पण मुलांनी गाईच दुधच प्याव या अट्टाहासामुळे गाईचच दुध प्यायला लागायच. गरम केल्यावर त्याला एक प्रकारचा वास यायचा तो मला आवडायचा नाही. म्हणुन शहरातुन आणलेला कोको वा ड्रिंकिंग चॉकलेट असले की गाईच दुध पोटात जायच.
कॉफी बद्दल रविवार सकाळच्या अंकात प्रा प्रदिप आपटेंचा लेख उत्तम
प्रकाश घाटपांडे
आमच्या अनुदिनीत जरुर डोकवा.

एक उत्कृष्ठ हलकाफुलका लेख. मस्त.
पुढच्या भगाच्या प्रतिक्षेत.

नंदू

मझा आला.

संजोपराव,आपले खाद्यपेयजीवन असेच सुरू राहू दे.
पुढचे लेखांक वेगवेगळ्या लेखकांच्या शैलींमध्ये यावेत.
(जसे यावेळी पुलं आले आहेत - यापुढे जीए, नेमाडे, दळवी दिसावेत. तुम्हाला(च) शक्य आहे ते.)
असा प्रयोग झाला तर आणखी बहार येईल.

अवांतर-
१. विषय जुने (कधीकधी घिसेपिटे) असले तरी त्यावर फिरणारी लेखणी कुणाच्या हातात आहे त्यावर लेखनाचे यश अवलंबून असते.
२. विहिरीत सोडतात ती 'परडी' नाही का? {माझ्या स्मृतीप्रमाणे जलदेवतेची पूजाकरून एक लहानशी टोपली फुले भरून नदीत/विहिरीत सोडतात. टोपली=परडी (पारडी नव्हे.) चुभूद्याघ्या.}
३.दैदिप्यमान की देदिप्यमान?

चहा जसा पाठीत जोरदार धबका मारुन शेजारच्या खुर्चीत कोसळणार्‍या दोस्तासारखा वाटला, तशी कॉफी कधीही वाटली नाही

आवडले...
लेख फार आवडला...

मस्त

--प्रभो
----------------------------------------------------------------------------------
काय संगावे स्वतः विषयी,आहात तुम्ही सूज्ञ !! एका सारखे एकच आम्ही,बाकी सगळे शून्य !!

भारी लेख... पुढील भागास उत्सुक.

रावसाहेब्..लैलैलै भारी मजा आली लेख वाचुन..
भाग २ च्या प्रति़क्षेत..

अस्सल रावसाहेबी लेख! खाद्यजीवनाबरोबरच 'भात आणि बिर्याणी'ची याद दिलवून देणारा. पंगतीतल्या पुढच्या पक्वान्नांची वाट पाहतो आहे.

नंदनमराठी साहित्यविषयक अनुदिनी

छान छान. फारच सुरस आणि चमत्कारीक आहे हो तुमची भाषा. :)

पुण्याचे पेशवे
आम्ही हल्ली सहीत वाक्यं लिहिणं बंद केले आहे.
Since 1984

रावसाहेब चविष्ठ लेख.

(भोचक)
हा आहे आमचा स्वभाव

शब्दकोडे सोडवताना न मागता अर्धा कप चहा बायकोने हातात आणून दिला की हातातला पेपर खाली ठेवून तिच्या कानशिलावरुन हात फिरवून कडाकडा बोटे मोडत 'कशी गं माझी बाय गुणाची!' म्हणावेसे वाटते!

क्या बात है !!!

आणि बिस्टॉल-विल्स-गोल्डफ्लेक नंतर क्लासिक माईल्ड्स नाही जोडलीत ?

-- मिसळभोक्ता
(आमचेकडे सर्व प्रकारच्या आनंदांवर विरजण घालून मिळेल.)

ही झलक तुमच्या लेखनाची. तिच्यावर कसे समाधान होणार?
भात आठवलाच!!!

छान खुसखुशीत लेख..
आता चहा घेत घेत वाचला :)

--ऋषिकेश

मस्त हलका फुलका लेख..... खुप आठवणी जाग्याकेल्यात.....
'चहा' केव्हाही बेस्ट....

इथे ओफिस मधे आपला दुधवाला 'चहा' मिळत पण नाही........ :''(
आणि तो 'डिप-डिप'वाला चहा कधीच आवड्ला नाही..... :(

छान लिहलेय सर. बरेच दिवसांनी असे लिखाण वाचायला मिळाले जसे आठवडाभर मान मोडुन काम केल्यावर शुक्रवारी रात्री श्रमपरिहार करावा आणी शनवारी सकाळी फ्रेश करणारा कडक्क चहा मिळावा !!

लेख फार आवडला.

खूप दिवसांनी तुमची मेजवानी मिळाली रावसाहेब,
पुढचे भाग येऊ देत लवकर,
स्वाती

सुरेख! पुढचा भाग ?

ही सुरुवात आवडली.आता पुढे काय .
रविवारचा चहात मात्र पंथभेद आहेत.
रविवारचा पहीला चहा आपणच करावा.दमलेल्या बायको शक्य तितक्या मधुर आवाजात झोपेतून उठवावे.
(रात्री पेल्यात बर्फ कच्चा पडला असेल तर आवाज मधुर करण्यासाठी प्रयत्न करावे लागतात).आपण बनवलेला चहा तीने साप्ताहीक भविष्य वाचत प्यावा .आपण चेहेरा निरखत रहावं.एक चहा आठवड्याभराचं पाप धुवून काढतो.

बर्‍याच दिवसांनी अशी मोकळी सोडलेली लेखणी छान वाटली.
आम्ही तसे पक्के चहाबाज. पूर्वी शब्दकोडी सोडवताना आणि सध्या रविवारी सक्काळी सक्काळी मिपावर येताना असा आमच्या हाती गरमागरम चहाचा कप येतो त्यामुळे आम्ही भाग्यवानात जमा आहोत असे म्हणायला हरकत नाही! :)

किंचित अवांतर - आम्ही काही दिवसांपूर्वी केलेले गोडघाशे लेखन तुम्हाला इथे वाचता येईल.

चतुरंग

मजा आली संजोपराव ! काही काही वाक्यं तर खूपच आवडली.
>> आदल्या दिवशीचा उरलेला सत्यनारायणाचा प्रसाद दुसर्‍या दिवशी जितका चविष्ट लागला, तितकाच कडक रोटीबरोबरचा पाकिस्तानी हाटेलात सकाळीसकाळी खाल्लेला झणझणीत लालभडक खिमाही. घासागणिक एक असे तुपाची टोपी घातलेले गरमगरम मोदक ज्या रसिकतेने हाणले, त्याच रसिकतेने कडाक्याच्या थंडीत पंजाबमधल्या ढाब्यावर कुरकुरीत भाजलेली मसालेदार कोंबडीही चापली.

>> चहा जसा पाठीत जोरदार धबका मारुन शेजारच्या खुर्चीत कोसळणार्‍या दोस्तासारखा वाटला, तशी कॉफी कधीही वाटली नाही.

>> चहा-कॉफी हे मानाचे गणपती सोडले तर कोको, बोर्नव्हिटा, ड्रिंकिंग चॉकलेट, हॉर्लिक्स वगैरे काही राखीव खेळाडूही होते, पण त्यांच्याशी कधी फारशी दोस्ती झाली नाही.

ही वाक्यं फक्त नमुन्यादाखल देतोय... सगळा लेखच खूप आवडलाय !

लेख. असेच अजून येऊदे.

श्री राव, चहा पिण्याचे अतिशयोक्त वर्णन फारसे आवडले नाही.

मस्त लेख...साक्षात यमराज बोलवायला आला तरी आधी त्याच्या रेड्यावर डब्बलशीट बसून त्याला चहा पाजेन.. अश्या परिचीत शैलीत लिहिला आहे.

घोटाघोटांनिशी आयुष्याचा अर्थ पटत जातो!

क्या बात है! अगदी रेषेवरची अक्षरेमधे देण्यासारखा लेख. आत्ताच बुकिंग करुन ठेवा पुढच्या दिवाळीत तुमचा लेख नक्की.

बाकी संदीपखरेनाही चहा पिता पिताच, 'चला दोस्तहो आयुष्यावर बोलू काही..' ह्या ओळी सुचल्या असाव्यात.

फार छान लेख.

आता पुढच्या भागात सिंगल माल्टचे घोट आले पाहिजेत..

मस्तच....एन्ट्री मारताच सिक्स...झक्कास....अजुन खेळ बघायला आवडेल. :*

वेताळ

अधूनमधून गरमागरम चहा हे तर माझे दिवसाउजेडीचे व्यसनच! (रात्रीचे पेय म्हणून चहा तितका आवडत नाही.)

या लेखात भाईकाका दिसले. पण सन्जोप राव म्हणजे वेगवेगळ्या शैलींमध्ये तितकाच हातखंडा दाखवणार. मालिका वाचनीय असणार नि:शंक.

**("देदीप्यमान" हा शब्द संस्कृतात तसेच तत्सम म्हणून मराठीतही योग्य आहे. पण मराठीत बोलताना "दैदीप्यमान" शब्द अधिक संस्कृत धाटणीचा वाटतो. संस्कृत "राष्ट्रिक" ऐवजी मराठी बोलणार्‍याला "राष्ट्रीय" अधिक संस्कृत धाटणीचा वाटतो, आणि तोच आता मराठीत रूढ आहे. अशा प्रकारचे संस्कृतापेक्षाही-संस्कृत-वाटणारे शब्द मराठीत कालांतराने रूढ झाले तरी काही आपत्ती नाही. पण तेवढ्यावरून मराठीभाषकांनी एकमेकांना दोष देऊ नये असे वाटते.)**

मौलाना आझाद ह्यान्चा 'अब चाय खत्म हुई ..' हा एक मस्त लेख आहे. जिथे दूधाची टन्चाई असते तिथे बिनदुधाचा (कोरा) चहा सुद्धा छान लागतो.

छान लेख