अनुभव

निळ्याशार समुद्रात रोजच्याप्रमाणेच अहमद होडी घेऊन निघाला. सोबतीला त्याचा वीस-एकवीस वर्षांचा कोवळा मुलगा इरफान होताच.खरं म्हणजे, आज मुलाला सोबत घेण्याची त्याची इच्छा नव्हती. भर समुद्रात मुलाला काही त्रास झाला तर काय हा प्रश्न आज पहिल्यांदा त्याला पडला होता. पण इरफान घरातही स्वस्थ बसला नसताच. इरफान क्रिकेट खेळायचा.सध्या कॉलेजला सुट्टी असल्यामुळे एकतर वडिलांसोबत समुद्रात जाणे किंवा क्रिकेट खेळणे एवढाच त्याचा उद्योग असायचा.

मालाडला रहात असतानाची गोष्ट आहे ही. सकाळी लवकर, बहिणी शाळेला गेल्या होत्या. शाळेत जायला, मी अजून लहान होतो.नाना ऑफिसला गेले होते. सकाळपासून, तीनचाकी सायकल, बाहेरच्या गॅलरीत चालवून मला कंटाळा आला होता. मग घरांत येऊन खेळण्यांची पिशवी जमिनीवर रिकामी केली. जड खेळणी तिथेच पसरली आणि गोट्या, बॉल वगैरे मंडळी, सैरावैरा चारी दिशांना पळाली. लाकडी घसरगुंडीवरुन 'टकाक्क- टकाक्क करत खाली येणारा एक मिष्किल डोळ्याचा लाकडी मुलगा होता. ते माझं आवडतं खेळणं होतं तेंव्हा. त्याच्याशी थोडा वेळ खेळलो. मग भोवरा फिरवायचा प्रयत्न केला. पण ती दोरी बांधता बांधता, सैल होऊन सुटून यायची आणि मग भोवरा काही फिरायचा नाही.

एका बोक्याची गोष्ट - भाग ४
हा भाग समजण्यासाठी मी आमच्या मांजरांची वंशावळ देत आहे.
****वंशावळ क्रमांक १ ****
१. आमचा बोका - त्याचे नाव "बाबू"
पांढरा रंग पण मानेवर पाठीवर केशरी आणि शेपटी केशरी.
२. बाबूने बोलावून आणलेली एक मांजर अर्थात त्याची धर्मपत्नी - "अक्का"
पूर्ण पांढऱ्या रंगाची मांजर.
३.बाबू आणि अक्काची एका वयाची ४ पिल्ले -
(१) वाघोबा -अंगावर केशरी पट्टे असलेला बोका
(२)बाळू- पूर्ण सफेद, डोळे पिवळे असलेली भाटी
(३)निळू- पूर्ण सफेद, एक डोळा निळा, एक डोळा हिरवा असलेला बोका

एका बोक्याची गोष्ट - भाग ३
* विशेष सूचना - ही एका बोक्याची गोष्ट नसून सत्यकथा आहे हे वाचकांनी लक्षात घ्यावे. *

एका बोक्याची गोष्ट - भाग २
बर्याच वर्षापूर्वी मी ही गोष्ट लिहायला घेतली होती.
ज्या गोष्टीत आमच्याकडे असलेल्या एका बोक्याचा उल्लेख होता. त्यावेळी आमच्याकडे फक्त एकच बोका होता. आज एकूण ६ मांजरे आहेत. आमचा एक बोका सोडला तर इतर ५ मांजरे आम्ही स्वतः आणलेली नाहीत . ती आमच्याकडे कशी आली हे तुम्हाला वाचायला नक्की आवडेल. ही कहाणी मी आता नियमितपणे तुम्हाला सांगणार आहे.
तत्पूर्वी आधीची कहाणी पूर्ण करते, ज्याचा विषय आहे - आमचा बोका... आणि त्याचे बालपण...

अजून पण ती रात्रं लख्ख आठवतोय मला. बाबांनी walkman घेतला होता. आणि त्याच दुकानातून जगजीत सिंग ची एक कॅस्सेट. दुकानातून बाहेर पडल्या पडल्या मी त्यांच्या हातातून walkman काढून घेतला होता. इअर प्लग कानात सारून मी प्ले चं बटण दाबलं. गिटार ची जीवघेणी सुरावट कानातून सरळ मेंदूत घुसली होती. पाठोपाठ जगजीत सिंग चा आवाज मनात हळूच शिरला.

कोई ये कैसे बतायें के वो तनहा क्यू है.

व्हलीचे पाच दिवस आगोदार व्हलीला सुरवत व्हायची.....

गावाच्या बाहेर मोरीवर बसलो होतो .तोच खट खट बुलेट चा आवाज करीत पांडुभौ आला . त्याच तोंड उतरेल व्हत .
"कायर काय झाल पांडुभौ
"आर तुझी वहनीची वटी भरली"
"काय सांगतुस मग काय करायच ठरवलय तुला ध्यानात हाय ना शेवटाला पुजीच्या अन आर्चीच्या टायमाला शिजर केलय विहनीच "
"हो ठाव हायर पण आय काय ऐकणार नाय अस वाटतय "

सकालधरन॓ माय लय आटवत हुती
उनात बसून बिडी वडताना तिची कूस याद आली
बिडीच्या धुरानं बी आसल, डोल्यात पानी पानी आलं
आन येकदम म्होरं हुबी दिसली गोरी-चिट्टी मास्तरीन
सूध भाशेत म्हनली ,” बारा वर्षांचा ना रे तू?
आजपास्न॓ बाराखड़ी शिकायला रोज दुपारी भंगार-डेपोच्या समोर येत जा. आणि बर॓ का,
रोज तास झाल्यावर दूध-पाव मिळेल”

मी सिकाया गेलो. काल्याकूट पाटीवर सफेत सफेत आक्षरा फटाफट लिवाया सिकलो.
मास्तरीन बोल्ली,” मुला, हुशार आहेस रे तू”
लय बेश वाटलं
मास्तरीन झकास, दूद पाव फसकलास