शैशव...
जे सुख लाभले शैशवास
पुन्हा ना लाभे मानवास
अन्न वस्त्र अन निवारा
ह्याचाच लागे ध्यास
कोठे हरवले ते निरागस
बालपण अन विश्वास
जसेजसे वाढू लागलो
वाढू लागला अविश्वास
जन्मताच काय तो घेतला
एक मोकळा श्वास
आता मात्र घुसमटतोय
प्रत्येक श्वास प्रत्येक श्वास
राजेंद्र देवी
वाट हरवून गेली...
अशीच ती माझ्या समोरून गेली
जणू नभात वीज चमकून गेली
मिळता नजर डोळे दिपवून गेली
उधळीत गंध उडता पदर सावरून गेली
जाता मागे मागे मने जुळवून गेली
कळलेच नाही कधी वाट हरवून गेली
राजेंद्र देवी
सवाल
लालचुटुक ओठ तिचे
मऊसूत गाल
पापण्यांआड दडलेले
डोळे तिचे कमाल
नजरेत तिच्या तलवार
अन नजरेतच ढाल
तिरपा एक कटाक्ष
होतो मी हलाल
गाली गुलाब फुलतो
उधळीत सुगंधी गुलाल
कुरळ्या केसात फिरतो कर
करी शांतता बहाल
रोज झोपतो मी हि
ओढून स्वप्नाची शाल
सत्यात कधी उतरेल
हाच नशिबाला सवाल
राजेंद्र देवी
सल
लाव धार माझ्या खंजिरी
घेईन म्हणतो जरा ऊरी
नाही सहन होत आता
तुझ्या आठवणीची मुजोरी
तुझी आठवण आहे काचरी
दिवस रात्र मला जाचरी
नको आता आयुष्याची शंभरी
नको तुझ्या आठवणींची शिदोरी
सांग तुला पण हेच का वाटते
माझी आठवण डोळा दाटते
बुडवून टाक अश्रूच्या सागरी
आयुष्यातील एक सल बोचरी
राजेंद्र देवी
वेग
मरण एवढे सोपे झाले
जगणे अवघड झाले आहे
आता यम एकटा नाही
जागोजागी त्याचे चेले आहे
म्हातारे कोतारे मरती
तरुण मरती रस्त्यावरती
मृत्यू म्हणजे काय ज्यांना न कळते
लहानपणीच आयुष्य संपले आहे
सारे ओढवून धेतलेस तू मानवा
वेगाने तुला भारले आहे
आपल्याच भाऊबंदास
तू स्वतः मारले आहे
राजेंद्र देवी
जगलो आहे
मनसोक्त डुंबावेसे वाटले पण
काठावरतीच जगलो आहे
आख्खी भाकर तर सोडाच
चतकोर वाट्यातच जगलो आहे
नुसतेच पाहणे, वास कसला घेतो
गुलाबाच्या काट्यातच जगलो आहे
गुरू त्यांचे प्रबळ होते
राहू केतूच्या कचाट्यात जगलो आहे
सुख एवढेच निखारे नव्हते
गरम फुफाट्यात जगलो आहे
राजेंद्र देवी
समेट....
रम्य ती पहाट, शांत तो घाट,
चंद्रभागेचा हलकासा खळखळाट
गळा तुळसीमाळा, मुखी विलसतसे हास्य
रम्य तो आरतीचा थाट
गजबजला बघ हा चंद्रभागेचा घाट
कीर्तनी दंग पाहा ते भाट
युगानुयुगे उभा विठू माझा ताठ
धन्य ती पाउलिची वीट
आता कोठली वारी धरिली खाट
बोलाव माउली कर आता समेट
राजेंद्र देवी
थोडे अंतर...
असावे तुझ्यामाझ्यात
थोडे अंतर
ठेवील ओढ ते निरंतर
असावा तुझ्यामाझ्यात
थोडा अबोला
संपेल तो मनवल्यानंतर
असावा तुझ्यामाझ्यात
थोडा गैरसमज
पडेल उमज समजल्यानंतर
असावा तुझ्यामाझ्यात
थोडा संशय
वाढवेल प्रेम आशय कळल्यानंतर
राजेंद्र देवी
अपहार...
तीर तुझा घुसला आरपार
घाल तूच फुंकर हळुवारं
झाले असतील घायाळ बहू
मीच झालो तुझी शिकार
झंकारल्या तारा हृदयिच्या
सांग कसा देऊ नकार
भ्रष्ट या दुनियेत झाला
माझ्या हृदयिचा अपहार
राजेंद्र देवी
हल्ली मोबाईल आणि सोशल मिडियामुळे भेटीगाठी अधिकच दुर्मीळ होऊ लागल्या आहेत. याच विषयावर एका मित्राने आज एक सुंदर हिंदी कविता पाठवली आणि विषय जिव्हाळ्याचा असल्यानं चटकन मराठी रुपांतर/भाषांतर सुचलं. आधी मराठी आवृत्ती आणि मग त्याची मूळ हिंदी कविता असं देतो आहे. हिंदी कवी कोण ते मात्र समजू शकलं नाही. मराठीत रूपांतर करताना एक कडवं अधिकचं जोडलं आहे.
दिसत जावं माणसानं
- © मंदार दिलीप जोशी
http://mandarvichar.blogspot.com/2016/10/blog-post.html
