कथा

"तुम्हीच मिसेस शांभवी सरपोतदार ना?" इन्स्पेक्टर पाटील ह्यांचा आवाज शांभवीच्या अवाढव्य बंगल्यात घुमला.

"अं...हो मीच शांभवी सरपोतदार." शांभवीनं अत्यंत खालच्या आवाजात उत्तर दिलं. 'अमितचा खून झालाय' हे अथर्वनं बोललेलं वाक्य अजूनही तिच्या डोक्यात फिरत होतं. कशीबशी सावरून जणू काही आपल्याला काही झालंच नाहोये हे अथर्वला भासवत ती जरी खाली हॉल मध्ये पोहोचलेली असली तरी तिचं हृदय एवढ्या जोरात धडधडत होतं कि आता ते फुटून बाहेर पडतंय की काय असं तिला वाटत होतं.

"काय झालं मिसेस शांभवी सरपोतदार? म्ही फारच बिथरलेल्या दिसताय." इन्स्पेक्टर पाटील एक डोळा बारीक करत म्हणाले.

ब्रह्मरन्ध्र
*************
आबा रिसबूड एकदम जिंदा दिल माणूस
लोभस रुबाबदार व्यक्तिमत्व
जय भवानी सहकारी पतपेढीत आबा चीफ रिकव्हरी ऑफिसर म्हणून कार्म करत होता
आबा खूप हुशार ऑफिसर होता
रिकव्हरी चे तंत्र -त्यातल्या खाचा खोचा -कायदे कोर्ट -पळवाटा यात आबा वाकबगार होता
आबा रिकव्हरी ला गेला अन हात हलवत परत आला असे कधीच घडले नव्हते
काही तरी वसुली झाल्या शिवाय आबा हालत नसे
संचालक मंडळाचा आबा विश्वासू माणूस होता
खर तर रिकव्हरी चे काम कटकटीचे -शिव्या शाप खाण्याचे धंदे

रोशनी, जवाहर आणि अखिलेश या तिघांचीही हत्या करण्यासाठी बॅट्रॅकटॉक्सिन वापरण्यात आलं आहे हे ऐकून चारु नखशिखांत हादरली होती. रोहित बँगलोरला डॉ. मालशेंच्या लॅबमध्ये आलेला असतानाची सारी चर्चा क्षणांत तिच्या नजरेसमोर फिरुन गेली!

"मिसेस द्विवेदी, तुम्ही डॉ. मालशेंच्या लॅबमध्ये असिस्टंट म्हणून काम करता, राईट?"

"येस!" चारु स्वत:ला सावरत उत्तरली.

"तुम्ही आणि शेखर अमेरीकेहून परत येताना कोलंबियात थांबून बॅट्रॅकटॉक्सिन घेवून मुंबईला आलात, करेक्ट?"

साहस

माणूसकी

रोहित अतिशय शांतपणे आपल्या आयपॅडवर काहीतरी वाचत होता.

लक्ष्मी पूजनाचा दिवस होता
दिलीप चित्रे झपाझप पावले टाकत निघाला होता
रात्र अमावास्येची असल्याने काळोख होता
मात्र रस्त्यावर दिवे पणत्या मिणमिणती होत्या
आसमंता तील वातावरणात एक भेसूर अमंगल अशी छटा जाणवत होती
दिवाळीची थंडी -वा-याचे गार सपके त्याला जाणवत होते
बाजूच्या रस्त्याने तो निघाला
एक शॉर्ट कट होता
रस्त्यावर अंधार मातला होता
तो रस्त्याने कडे कडेने चालला होता
त्याच वेळी समोरूम एक ट्र्क भरधाव वेगात आला -हेड लाईट्स फुल्ल ऑन होते
चित्रे रस्त्याच्या कडेला अंग चोरून उभाहोता

रोहित थंडपणे समोरच्या खुर्चीत बसलेल्या अल्ताफकडे पाहत होता.

दिल्लीहून निघाल्यावर त्याने बरेली पोलीसांना फोन करुन अल्ताफला अ‍ॅरेस्ट करण्याची सूचना दिली होती. त्याचा फोन येताच इन्स्पे. शेख सादीकनी आपल्या स्टाफसह एजाज नगरकडे धाव घेतली. निसारच्या घराभोवती चारही बाजूला पोलीसांचं कडं उभं करुन ते आपल्या स्टाफसह आत घुसले. रात्री एक वाजता ध्यानीमनी नसताना पोलीस घरात घुसलेले पाहून तिथे एकच गोंधळ उडाला. आतल्या खोलीत असलेले अल्ताफ आणि रुक्साना जागे झाले होते. पण कोणतीही हालचाल करण्याची संधी मिळण्यापूर्वीच शेखनी त्याच्यावर झडप घालून त्याच्या हातात बेड्या चढवल्या होत्या!

"पिळकर, ते कंत्राट भरा लवकर. त्याच्या मंजूरीचं काय ते मी पाहून घेईन! सरकारी माणसं आपल्या खिशातआहेत!", कीटवानी आत्मविश्वासाने म्हणाले.

पिळकरांना माहिती होते की कंत्राट भरणं ही औपचारिकता आहे. अनेकांचा खिसा गरम करून कीटवानी साहेब ते कंत्राट खिशात घालणार आणि आपल्यालाही त्यातला काही मलिदा खायला मिळणार!

मनोजला इंजिनियरींगच्या पहिल्या वर्षी हॉस्टेलमध्ये राहिल्यानंतर स्वतंत्र रूम घ्यावीशी वाटली.

दोन मित्रांसह तो रूममध्ये राहू लागला. किचन आणि मोठा हॉल अशा रचनेच्या घरात ते तिघेजण रहात होते. भाडे तिघांमध्ये विभागले जात असल्याने परवडत होते आणि ही रूम त्या एरियातल्या इतर रूम्सपेक्षा खूप स्वस्तात मिळाली होती. तिघांनी रुममध्ये टिव्ही मुद्दाम ठरवून घेतला नव्हता, त्याऐवजी एक स्वस्त वाय फाय घेतले होते. पैसा आणि वेळेची बचत हे हेतू त्यामागे होते.