मागील दुवा https://www.misalpav.com/node/43463
शिक्षकाना निदान एकच विषय असतो. आम्हाला इथे गणीत , मराठी , इंग्रजी, भुगोल, भौतीक शास्त्र जीवशास्त्र रसायनशास्त्र , चित्रकला, हे सगळेच विषय. प्रत्येक विषयाचा गृहपाठ वेगळा. काळकाम वेगाच्या गणीताचे उदाहरण देताना प्रत्येक मजूर स्वतःच्या वेगळ्या विटा घेवून भिंत बांधतो असे कुठेच सांगीतलेले नव्हते.
चूक कोणाची ?
“ अगं , थांब किती पळतेस तू दम लागत नाही का गं तुला , जरा माझा तरी विचार कर गं मी काही तुझ्यासारखी तरुण नाही आता वय झालं आहे माझं “
“ हो आई पण मी कुठे पळत होते तूच तर हळू हळू चालत होतीस आता मला नाही जमत हळू हळू चालायला , चल ना गं पटापट घरी “
“ तुला का घाई झाली आहे पण लवकर घरी जायची “
“ अगं आई , मावशी आली आहे ना घरी खूप दिवस झाले मी मावशीला नाही भेटले “
Cold Blooded - Final - ५
हवालदार माधोसिंग चांगलाच वैतागला होता!
Cold Blooded - Final - ४
मी सूतक हि कथा प्रकाशित केल्यावर त्यावरून बरीच चर्चा झाली. खरतर आस्तिकता, मूर्तिपूजा एवढंच काय तर नास्तिकता हा सुध्दा आपल्यातला "श्रद्धेचा" विभाग. त्या ससंदर्भातच माझ्याच घरी झालेला या वेळच्या गणपती उत्सवातील एक प्रसंग:
रोशनीच्या मृत्यूला आठवडा उलटला होता. अद्यापही केसचा तपास फारसा पुढे सरकत नव्हता. तिचा मित्रं रुपेश हवेत विरुन गेल्याप्रमाणे अदृष्यं झाला होता. त्याचा मोबाईल स्विच्ड ऑफच होता. रोहितच्या सूचनेप्रमाणे रेशमीने रुपेशचा फोटो त्याला पाठवला होता, परंतु त्याचाही फारसा काही उपयोग झालेला नव्हता. डॉ. भरुचांनी हैद्राबादच्या ज्या लॅबमध्ये रोशनीचा व्हिसेरा तपासणीसाठी पाठवला होता त्या लॅबमधूनही काहीही कळलेलं नव्हतं. रोहितने आपल्या एकूण एक खबर्यांना कामाला लावलं होतं, पण परंतु चौफेर शोध घेवूनही रोशनीची पर्स किंवा तिच्या फोनचा अद्यापही पत्ता लागला नव्हता.
Cold Blooded - Final - २
"हॅलो, वरळी पोलीस स्टेशन, सब् इन्स्पे. महाडीक बोलतोय..."
"गुड मॉर्निंग ऑफीसर! मी डॉ. सदानंद देशपांडे बोलतो आहे. इथे वरळी सी फेसवर एका मुलीची डेडबॉडी पडलेली आहे. तुम्ही ताबडतोब इथे या!"
"ठीक आहे डॉक्टरसाहेब! आम्ही लगेच येतो आहोत. फक्तं आम्ही तिथे येईपर्यंत कोणालाही बॉडीला हात लावू देवू नका, आणि तुम्ही तिथेच थांबा!"
"ओके ऑफीसर!"
भल्या सकाळी सहाच्या सुमाराला आपल्यासमोर अशी काही भानगड येईल याची महाडीकांना अजिबात अपेक्षा नव्हती, त्यामुळे त्यांची तारांबळच उडाली. परंतु या प्रकरणाचे पुढचे सोपस्कार त्यांनाच आटपावे लागणार होत.
वासुदेवरावांचा मृतदेह वाडयाच्या अंगणात ठेवला होता. भेटायला बाहेर सगळं गाव लोटलं होतं. चैतन्य सर्वांशी बोलण्यात आणि बाकीची व्यवस्था बघण्यात गुंतला होता. वासुदेवरावांचे जेष्ठ बंधू बाळासाहेब पण बैठकीत बसून त्याच्या समवयस्कांशी काहीतरी बोलत बसले होते. शेजारीच काही आप्तेष्ट तिरडीचे सामान तपासून पुढचं कसं काय करायचं ह्याची चर्चा करत होते. आत माजघरात स्त्रियांची गर्दी होती. कुणी हुंदके देत होतं, कुणी सांत्वन करत होतं तर कुणी स्वयंपाकघरात आवराआवर करत होतं. विमलाबाईंच्या भोवती बायकांचा घोळका जमला होता.
नखरेल नयना आणि तिचा प्रताप ..
रात्रीचा एक वाजून गेला होता....
