गोफ

मनातल्या त्या क्षणाला
शब्दरूप येईल का?
शब्दामध्ये बांधला तर
त्याला अर्थ येईल का?

- प्राजु.

चारोळीला चारोळीतून
प्रतिसाद येईल का?
प्रतिसादाला प्रतिसाद
पण चारोळित राहील का?

आम्हाला काव्यातली एक ओळही लिहिता येत नाही याचा खेद वाटतो नाहीतर आम्हालाही आमच्या परिने हा गोफ विणता आला असता! :)

असो, खेळ चालू द्या. आम्ही येथील चारोळ्या वाचू आणि आम्हाला उत्तम वाटलेल्या चारोळीला सव्वा अकरा रुपये बक्षिस देऊ! :)

तात्या.

चहा आणि भजी
सोबत खाल्ली मिरची
टपरीवर बसायला
वापरली होती खुर्ची

(कशी आहे?)

(सव्वा अकरा रुपये क्याश ओन्ली)

चारोळीला चारोळीतून
प्रतिसाद आला आहे..
एका वीणीतून दुसरी वीण..
गोफ छान विणला आहे...

- प्राजु.

खुर्चीचा खिळा
नको तिथं रुतला
माझा जीव मात्र
भजीमध्ये गुंतला

मी तिला साद दिली
आणि भलतीच ओ आली
तिच्या ऐवजी बाप येता
पळता भुई थोडी झाली

तिच्या बापाला पाहता
सुरू होतात जुलाब
ती मात्र डोक्यामध्ये
माळते लाल गुलाब

(ही चारोळी उडवू नका प्लीज. ही आमची सर्वोत्कृष्ट कलाकृती आहे.)

मन आणि क्षण
यमक छान जुललय
मलाही अता चारोळीच
गमक कळलयं

आपलाच,
(यमक्या) मन्या

गोफ विणता विणता
धागे मनाचे जुळतिल का?
मिसळ चाखता चाखता
वाद्-विवाद संपतिल का?

प्राजु (निखळ अस्वादासाठी आलेली)

शिवी म्हणजेच ओवी असते
असाच इथला बाज आहे
आपल्या ओवीभांडाराचा
असा अनेकांना माज आहे
(शिवराळ)बेसनलाडू

ऐकू येता शिवी
आम्हीही मूठ वळतो
कानाखाली बसल्यावर
खरा अर्थ कळतो

शिवी आणी ओवी
दोहोंत जरा फरक आहे
ओवी असेल तर स्वर्ग
शिवी असेल तर नरक आहे..

- प्राजु.

चारोळी म्हणजे चार ओळी
एकाखाली एक
मी घेतो क्याच बरोबर
तू फक्त फेक

ही मस्त झाली ना.

माला आहे माज
मूळी नाही लाज
सोडुन काम काज
चारोळ्याइची खाज

आपलाच,
मन्या

आमची शिवी शिवी
आणि त्यांच्या शिव्या श्लोक आहेत
नाव बदलून लिहणारे
इथे बरेच (बाराचे नव्हे!) लोक आहेत

नको करू माज..
चारोळ्या लिही खास..
मिसळ खाऊन झाल्यावर..
मनापासून हास....

- प्राजु.

मुठी वळवणे, कान तापणे
सज्जनतेचे लक्षण काय?
विडंबनांची विष्ठा म्हणते
रात्री केले भक्षण काय?
()बेसनलाडू

कांदा, कोथिंबीर, रस्सा, फरसाण युक्त अशी
सगळ्यांनाच आवडते इथे पावाबरोबर मिसळ
दुसर्‍याच्या डोळ्यातलं कुसळ दिसतं
स्वतःच्या डोळ्यातलं शोधावं लागतं मुसळ

जमली नाही बॉ

तात्याला आता
तुरुंगात पाठवा,
त्याच्या अपंग आईला
घरबसल्या रडवा!

असो..

चोरोळ्यांची बरसात..
अशी काही बरसावी..
भांडणे सारी संपून..
मिसळपूरी'त रमावी..

(इथे मिसळ आणि पूरी असा अर्थ नव्हे.. कोल्हापूर सारखे मिसळपूर..)

नको वळू मुठी अन
नको तापवू कान
मनासारखे न घडे सगळे
हेची असुदे भान...

प्राजु.

एक
दोन
आला
फोन

तिचं माझं लग्न म्हणजे
फक्त संसार थाटणे
मी पळतो पुढे अन
तिच्या हातात लाटणे

आपण सारे मिसळवासी..
नको ते छोले भटुरे..
कशाला खावे नको ते
जे पोटात गुरगुरे....

- प्राजु.

लाटणे, भांडी, रवी, पळ्या
फेका फेकी ची मजा यात..
कधी होते नवरा बायकोत
कधी तात्याच्या हाटेलात..

- प्राजु.

तात्याचा पाय,
नेहमीच गोत्यात
भरा त्याला पोत्यात
अन दळा त्याला जात्यात!

तात्या.. सह्हि..

धागा धागा विणूनी असे
दृढ होत जावे नाते..
नव्या चारोळी सह भेटेन उद्या
सध्या आपला निरोप घेते...

- प्राजु.

निरोप कसला माझा घेता
जेथे राघव तेथी सीता
देता देता एके दिवशी
दे हाता शरणांगता

येणे जाणे देणे घेणे
नवे सूर अन नवे तराणे
आता पुरे तुझे हे बहाणे
आता कैसे येणे आता खुंटले येणे :-)

जरा चुकीचे जरा बरोबर
फितुर जाहले तुजला अंबर
श्रीपाद वल्लभ दत्त दिगंबर
विरु बसंती जय नि गब्बर !

काठोकाठ भरू दे पेला
तडडतुम्म तो फुटे नगारा
अजून बकरी पाला खाते
मला येथला पुरे फवारा !

येथील कवींना आवाहन
चारोळी सारखा पाचोळी प्रकार यखांदा करुन पघा.
संकल्पना- पहिल्या चारा ओळी लिहुन यकदम हवेत न्यायच, आन पाचवी ओळ लिहून दानकन जमिनीवर आदळायच. त्यो अर्जुनाचा दशांगुळे चालणारा रथ कंच्या तरी कारनान यकदम जमिनिवर आला अगदी तस्सा.
आपला
(प्रायोगिक)
प्रकाश घाटपांडे