जय जय रघुवीर समर्थ...!

खुमासदार वृत्तांत.
मजा केलीत लेको.
थांबा, एक वरीसभर थांबा म्या पन येतो तिकडं तुमच्यासंगट बोंबलत हिंडायला.
फोटो दर्शन मात्र घरी गेल्यावर रे.

एक फोटो सुधरला आहे. बाकीचे त्याप्रमाणे सुधरवा. पिकासामधून फोटोवर राइट क्लिक करून युआरएल घे आणि कोडमधे पेस्ट कर.

भारीच झाली म्हणायची स्वारी!! :)
त्या फटूच बगा बा काहीतरी!! :(

च्या मारी!! आम्हाला कै गणेशा आजारानं ग्रासलंय का काय?

ही शंका प्रत्येकाच्या मनात डोकावत असेल नै का?

पोचायला जव'ल'पास 'सा' वाजलेन!... आता कसली 'विक्रम' (डुगडुग) मिलनार?

या एका वाक्यानेच रायगड झिल्ल्यात पोहोचलो! बेष्ट वर्णन. फोटू दिसू लागले की अजून मजा यील! :D

मस्त रे.

प्यारे, लेट मी टेल यू समथिंग इज मिसिंग बरं का !! यू सेड फफ्रायडे इव्ह दॅट दे आर एबल टू अलोकेट डोक्यावरुन पाणी तीन खोल्या, दॅट वॉज ओके. सॅटर्डे मॉर्निंगग आय गॉट चकित्ड वेन दे सेड ओन्ली दोन खोल्या. इट वॉज नॉट पॉसिबल टू अपडेट मनोबा, मग काय करणार वी वर टोटली हेल्पलेस. मिळालं त्या ररुममध्ये मी, स्पा , मोदक अ‍ॅन्ड किसन मॅनेज्ड समहाव. असो. फार धमाल आली, रायगड करता आला असता तर आणखी आनंद झाला असता. पावसाळ्यात परत एक फेरी मारावी म्हणतो. शहरातल्या गोंगाट गडबडीपासनं लांब असलेली गावं पाह्यली की अशा गावांत राहणार्‍या लोकांचा हेवा वाटतो. पण एकदा का ही गावं लोकांच्या माहितीस आली की त्यांची रया जायलाही वेळ लागत नाही. ममध्यंतरी वेळासला गेलो तेव्हा तिथला समुद्र,तत्याकाठची वाळू बघून सहज म्हणालो की हे किती स्वच्छ, शांत आहे.शेजारी उभ्या ततिथल्या रहिवाश्यानं ताबडतोब उत्तर दिलंन, "अजून एमटीडीसी नाही आलं ना इथं"

मस्त वृत्तांत ..... फोटो तर खल्लास सुंदर आहेत.

झक्कास वृत्तांत आणि फोटो देखील! फोटोंच्या गोंधळामुळे पिकासावरचे ५७ फोटो बघायला मिळाले!

अत्यंत रमणीय स्थळी फारसा दंगा न केलेले मिपाकर बघून डोळे स्पाणावले ;)
फोटो बघून मन उल्हसित झाले. रांगोळ्याही छान आहेत.

आता ऑफिसातुन निघताना घाईने धागा पाहिला..
फोटो मस्त आलेत .. आवडेश ..

लिखान मात्र उद्या वाचल्या जाईन ..

फोटो फारच छान, वर्णनाने तर बहार आली.
चांडाळ चौकडी ज्याकेटात मनमुराद हसताना दिसतेय.

बाकी इतकं छान लिहितोस मग इतकं कमी का लिहितोस रे?

असेच म्हणतो .
धागेकरी आणि त्यांचे सहभागी मित्र यांचे कल्याण करी रामराया.

पहिल्यांदा वृत्तांतासाठी प्यार्‍या....काय जबराट लिहिलायस रे वृत्तांत... मन भरुन पावलं बघ... मेली...ही आमची पुणे हरेश्वर गाडीच्या जुन्या मार्गावरची गावं...त्यांचा नामोल्लेख सुद्धा मला पार बेचैन करतोय.. शिवथर घळीत गेलोय बर्‍याचदा..पण ती भोर पासुन पुढे भेटत जाणारी लालमाती ची संस्कृती आहे ना..ती मनावर गारुड करुन गेलेली आहे,त्यात तु अशी काही त्या मातीतली वाक्य टाकलियेस की मी पुढची हरेश्वर ट्रीप पुन्हा व्हाया वरंध करणार...आणी घळीत तर चांगला २दिवस थांबणार...उन्हाळ्यातच जाइन म्हणजे पांडवटाक्याचं पाणी आणी अळू पण मिळतील खायला... :-)

मस्त वर्णन व फोटो , जरा उपासने बद्दल पन लिहा

ह्या ट्रिप साठी आम्हांस विचारना केल्याबद्दल मिपाकर दोस्ताम्चे आभार. येउ न शकल्याबद्दल क्षमस्व.
चार महत्वाच्या गोष्टी :-
१. सूडकडून प्रथम ट्रिपबद्द्ल समजले तेव्हा पुण्याहून नक्की कोण कोण खात्रीने निघणार, तेही शनीवारी निघणार्‍यांपैकी ह्याची निश्चित कल्पना नव्हती(फक्त सूडचे पुण्याहून शनिवारचे निघणे पक्के होते.). ती मिळाली बरीच नंतर तोवर दुसर्‍या उनाड कंपनीसोबत काहीएक आखणी करुन झालेली होती.
२.सार्वजनिक वाहन जाणे-येणे साठी वापरले जाणार असे समजले होते. आयत्यावेळी उफाळून आलेल्या तब्य्तीच्या कारणामुळे हे शक्य नव्हते; त्यासाठी अधिक आरामदायी खाजगी वाहन वापरणे भाग होते.

३. आम्हंस कंपनी देणारी माणसे "टुरिस्ट" छापाच्या जवळ जाणारी असल्याने अस्सल भटक्यांसोबत,मिपाकरांसोबत घेता येणारी मजा तिथे घेता येणार नव्हती. This or that अशी स्थिती होती. खाजगी वाहन आमच्या दुसर्‍या उनाड गँग कडे होते. ते अधिक सोयीस्कर होते.
४.शिवथरघळ हा अनुभव घेण्याची इच्छा होतीच; त्यासाठीच शनिवार रात्रीचा मुक्काम तिथे करायची योजना होती.
मात्र आता पुनश्च एकदा पावसाळ्यात खास निव्वळ शिवथरघळ मुक्काम करायची मनिषा आहे.
**************************************************************

आम्हांस विचारणा केल्याबद्द्ल मिपाकर दोस्तांचे आभारी आहोतच; तुमच्यासह ट्रिपला न येण्याचा उद्धटपणा केल्याबद्द्ल क्षमस्वही आहोत. येत्या पावसाळ्यात आम्हांस सामावून घेतले जाउन पापपरिमार्जनाची संधी मिळेल ही आशा व समर्थ चरणी प्रार्थना.योजना व्यवस्थित आखण्यात आपटी खाल्ली हेही कबूल आहे. ह्यावेळेस योग्य तसे प्लानिंग आमच्याकडून केले जाइल.

तिथल्या तेवढ्याश्या वास्तव्यानेही मोहून गेलेलो आहेच. "मन१" हा उल्लेख असलेला परिच्छेद आमची भाषा दर्शवण्यास केलेला असला तरीही आमची भाषा तशी आहे ह्यावर आमचा किंवा आमचे प्रतिसाद वाचणार्‍यांचा विश्वास बसणार नाही हा अंदाज व बसू नये ही इच्छा.
'मिन व्हाईल' 'रिंग' 'क्वेरीज लिस्ट औट' 'डायलेमा' क्वेरीज सॉर्ट एफर्ट फेल गेला. फिक्स प्लॅन्ड प्लिजन्ट नेचर ऑसम वेलनोन वेहिकल फिक्स स्टे वेल. लेट इट बी....
ह्या बदनामीबद्द्ल रिव्हेंज म्हणून पुढील एखाद्या धाग्यात जडाबोजड,शब्दबंबाळ प्रतिसाद दिला जाइल.

चला ते सोडा.
माझ्या ट्रिपचं थोडक्यात उरकून घेतो, त्यावरून मिपाकरांची एखादी ट्रिप ठरते का ते पाहुयात.
आम्ही सकाळी अकराला पोचलो रायगड रोप वे ला.दिवसभर रायगडाच्या वरती भटकण्यात, गप्पा हाणण्यात वेळ घालवला. संध्याकाळी कधीतरी शिवथर घळीला पोचलो. दर्शन घेतले. काही वेळ थांबलो. ती प्रसन्नता अन् शांतता मनात भरून घेउन पुढे रात्री मउक्काम्साठी पोचलो ते दिवेआगर ह्या सुप्रसिद्ध बीचवर, रात्री अकराला. सकाळी फक्त दोनेक तास तिथे घालवले, सोन्याच्या गणपतीचे दर्शन घेतले व लागलिच हरिहरेश्वरच्या रस्त्याला लागलो.
हरिहरेश्वरला आहे खडकाळ बीच. म्हण्जे काळेशार खडक, त्याभोवती सुंदर्,शांत्,स्वच्छ समुद्र.
तिथे ना, त्या टॅकडीभोवती एक प्रदक्षिणा घालायची होती, एका बाजूला काळ्याशार दगडाची टेकडी, डावीकडे समुद्राची गाज व मधून चिंचोळी,खडकाल पायवाट. ह्या टेकडी-प्रदक्षिणेस म्हणायचं विष्णुपाउल. हा एक रम्य अनुभव आहे. ह्यादरम्यान दूरूनच डॉल्फिनचेही दर्शन झाले. आख्खा दिवस तिथे गेला.
पण ह्यासर्वाहूनही काही भारी वाटले तर म्हणजे तो प्रवास. आम्ही बर्‍याच अनवट वाटांवरुन, एक पदरी रस्त्यावरून गेलो. अगदि ऐन शिशिर ऋतुतही रस्त्यावर भरदुपारीही दाट सावली होती झाडांची. दोन्ही कडे नैसर्गिक म्हणावे असे जंगल होते.आपण तर कोकणाच्या,लाल मातीच्या, उकडीच्या मोदकाच्या, गावोगावच्या परुशुराम स्थापित मंदिराच्या, उंचच उंच झाडांच्या,शहाळ्याच्या ताज्या पाण्याच्या , सुशेगात किनार्‍यांच्या अन् टुमदार गावांच्या प्रेमातच पडलोत. *कोकणस्थांच्या प्रेमात आधीच पडून झालेले आहे ; ) *
रविवारी मध्यरात्रीच्या थोडेसे आधी पुण्यत पोचलो.

आता मला सुचलेली कल्पना:-
मिपाची पुढची सहल पेण- गणपती पुळे -पावस अशा ठिकाणी काढुयात का? ह्याशिवायही बरीच ठिकाणं आहेत तिकडे तुम्ही सुचवाल तशी भर घालुत. मी संपूर्ण्वेळ मिपाकरांनाच देइन.

वृत्तांत आवडला. माझा तिथला अनुभव लिहित नाही आता. पुन्हा कधितरी.....संगणक नीट चालत नाहिये.

मस्त रे, लई भारी फिरुन आलेले आहात. मी अजुन सुद्धा १००% फिट नाही अशा फिरण्यांसाठी, मे बी मे मध्ये पुन्हा घराबाहेर पडु शकेन.

रांगोळ्यांचे फोटो विशेष आवडले.

सुंदर लिहिलं आहेस. रामदासकाकांशी सहमत.

उत्तम अनुभव असणार हे वर्णनावरुन कळतंच आहे.

पूर्वी शिवथरघळ केली आहे. अर्थात फार पूर्वी. इतक्या पूर्वी की ती त्यावेळी निर्जन जागा होती आणि भीतीह वाटायची त्या जागी जाताना. आता खूप बदल आणि अ‍ॅडिशन्स झालेल्या दिसताहेत.

प्यारे, मनोबा अणि स्पा
छान लिहिले आहे आवडले.

झकास फोटो! स्पावड्याच्या उपवृत्तांताने मजा आली! :)

सगळा व्रुत्तान्त अतिशय आवडला.खुप इछा आहे दोन्ही ठिकाणी जायची पाहू कधी बोलावणे येते ते ?

...............पैकी बैठकीला जाणारे कोण कोण आहेत ?

फोटो अन वृत्तांत आवडला :)

आणखी एकदा भेट द्यायची का रे मुलांनो..? (मात्र या वेळी वन डे रिटर्न!)

हा वृत्तांत तेव्हाही आवडला होता व आताही खूप आवडला.

:)

चला

वॄत्तांत व फोटो दोन्हीही आवडले

घळीत जाणे होते. अश्यातच सुण्दर मठ सेवा समितीचे काही काम करण्याची संधी मिळाली.
घळीच्या व्यवस्थापनासाठी दर महिन्याला एक माणूस लागतो. नव -नवीन लोक मिळावेत असा प्रयत्न असतो.
कालावधी - किमान एक महिना / समर्थ कार्याची आणि भजन -प्रवचन - कीर्तनाची आवड असावी.
स्थानिक लोकांशी संपर्क करण्याची क्षमता असावी. काही लोकोपयोगी करता आले तर अधिक उत्तम ( उदा. आरोग्य सेवक / शेती तज्ञ / पशु वैद्यक ) इत्यादी - घळी मार्फत अनेक लोकोपयोगी कामे चलतात उदा. बाजूच्या गावातील विद्यार्थ्याना शिष्यव्रत्ती, अभ्यास वर्ग थोडक्यात समर्थांचा महंत असावा.

" येथे यावयास पुण्य लागते" असे म्हंणतात ते शब्दशः खरे आहे. अनेक वेळा थरवून जाणे होत नाही याचा अनेकदा अनुभव घेतला आहे !
दरवर्षी कोजागिरी पौर्णिमेला " दासबोध सखोल अभ्यास " सप्ताहात न चुकता जाणे होते..
मिपा वर लेख पाहून आनंद वाटला.