जात जातच नाही ... काय करू??

पुढ जाण्यासाठी पाउल उचललेल्यांच्या मागच्यांच जळीत विचारा मला. उअरलेल्या भावंडांच आयुष्य विचारा मला.त्यातल्यात्यात मुलगी म्हणुन आता जा तुही कुणाचा हात धरुन असा जनकांनी दिलेला सल्ला विचारा मला.
घराच्या चार भिंतीत बसलेला घरचा कर्ता विचारा मला.
अगदी लग्न झाल्यावरही मी चटकेच सोसतेय. जाणारे पुढे बघुन जातात अन मागचे भोगतात.

माझा सल्ला? शहरात चालेल हे. छोट्या गावात, खेडेगावात जेथे मानाने राह्ञल जात तेथे त्या माणसाला गावात तोंड बाहेर दाखवण अशक्य होतं. घरची बाकिची भावंड अक्षरशः होरपळतात. अजुनही हा बदल घडणार नाही आपल्या पालकांच्या बाबतीत खेडेगावात, पण आपण आपल्या मुलांना हे स्वतंत्र्य देउ.
तुमची बाजु समजुन घेतलेली नाही अस समजु नका. तुमची स्वप्न, एकमेकाला न विसरण, सगळ सगळ माहिताय, पण जर वडिलांचा हा स्टॅंड असेल तर तुम्ही त्यांच आयुष्य उध्वस्त करताय. जन्मभर ते ज्या मानाने राहिले, स्वतःच्या पिढीच्या पुढे एक पाउल जाउन त्यांनी मुली शिकवल्या, त्यांना तुम्ही शंभर पावल फरफटताय. याच्या पुढच जातीपाती तिलांजलीच कार्य आपण आपल्या मुलांच्या बाबतीत करू अस निदान मी तरी ठरवलय.
तुम्ही जी अपेक्षा करताय त्याच्या विरुद्ध सल्ला आहे माहित आहे. पण हे जळजळीत स्वतः भोगलेल सत्य आहे.

पोलिस...वकिल...सामाजिक संस्था...मिडिया सगळ्यांची मदत घ्या... आणि बिनधास्त पळून जाऊन लग्न करा...

आणि ह्या http://antisuperstition.org/# दिलेल्या लिंकवरुन जा... तिथल्या पेजवर डाविकडे खाली

''जोडीदाराची विवेकी निवड
युवा संकल्प परिषद - आंतरजातीय, धर्मीय, सत्यशोधकी विवाह''

असं लिहिलेलं आहे...त्याची माहिती वाचा...तिथे बर्‍याच कार्यकर्त्यांचे फोन नंबर्स आहेत. बेलाशक फोन करा...मदत मिळेल. :-)

माझे मतः
दोघांच्याही आई वडीलांचे समुपदेशन करुन, त्यांची सहमती मिळवूनच पुढे जा. आणि त्या साठी अआंनी दिलेल्या माहीतीवरुन मदत मिळवा. पळून जाऊन तुम्ही फक्त आणि फक्त तुम्हा दोघांसाठी व तुमच्या दोघांच्या आईवडिलांसाठी वेदनाच विकत घ्याल.

घोडा म्हणजे पळणारा, अंडरवर्ल्डमधे वापरतात तो नाही.
तुमच्या डियरला एसेमेस पाठवा, `आय एम कमिंग, बी रेडी'
मग दौडत सासरी जा, तिला मागे बसवा आणि स्ट्रेट ऑर्थरसीट पॉइंटवर जा (महाबळेश्वर).
तिथून सासर्‍याला कॉल करा : `आय एम ऑन ऑर्थरसीट पॉइंट विथ योर डॉटर बिहाइंड' (घोड्यावर आहात ही खबर वार्‍यासारखी पसरलेली असेल त्यामुळे ते वेगळं सांगायची गरज नाही).
कुणाची काय बिशाद आहे नाही म्हणायची?
मग घोडा विकून टाका महाबळेश्वरात आणि एसटीनं घरी येऊन लग्न करा.

सल्ला क्र.१ तुम्ही तुमच्या वडिलधार्‍यांशी व्यवस्थितपणे बोला.म्हणा मी जर दुसर्‍या मुलीशी लग्न केले तर ते फक्त नातं निभावुन नेणे हा प्रकार होईल.व या प्रकारने ना मी ना ती(दुसरी मुलगी) सुखी राहिल. आणी आम्ही दुखी म्हणजेच तुम्हीही दु:खी व्हाल.
सल्ला क्र. २ हाच एपिसोड तुमच्या बरोबरीच्या सवंगड्याने आपल्या घरी करावा.
सल्ला क्र.३ जर दोन्ही घरी तरीही नकार असेल तर तुम्ही एकमेकांना विसरुन जाणे व वडिलधारे म्हणतील त्या जोडीदाराबरोबर नवा डाव सुरु करणे ह्यातच दोन्ही कुटुंबांचे भले राहिल.
वर अपर्णाअक्षय यांनी म्हटल्याप्रमाणे जर तुम्ही दोघांनी बंड करुन जरी लग्न केले तर तुम्ही दोघच सुखी असाल व तुमच्या व तिच्या लहान भाउ-बहिण, किंवा आईवडिल यांचे समाज जिणे मुश्कील करेल.

तरी ह्रुदयाने विचार न करता बुद्धीने सारासार विचार करुन योग्य निर्णय घ्यावा.

देव करो दोन्ही कुटुंब ह्या प्रकाराला सहमत होवोत.

सगळे प्रतिसाद बालिश आहेत. अपर्णा अक्षय चा सोडला तर. या प्रश्नाला सध्या उत्तर नाही. एकतर तुम्हाला त्रास होईल किंवा त्या बापाला (आणि पर्यायाने त्या मुलीला). कुणाला त्रास द्यायचा हे तुमच्यावर आहे. कटू आहे, पण सत्य आहे.

अश्याच एका मित्राला १३/१४ वर्षे झालीत अजुन घरच्यांनी स्वीकारले नाही.
भावाचा प्रेमविवाहाचा चान्स घालवला म्हणुन तो कोपलाय बहिणी म्हणतात तु आमचा भाउ नाहीस पुन्हा फोन करु नकोस.मुलीचे आईवडिल, नात झाली म्हणुन आले नी गोड झाले हेच एक समाधान.

हे आधी लक्षात आले नाही का?

आता 'विरोध' आहे म्हणून मुलीची साथ सोडून देणार का काय ? हा त्या पोरीवरती अन्याय नाही का ?

चांगले शिकले सवरलेले दिसता, आणि हे असले वागत होय ? (हेच प्रश्न त्या पोरीला देखील विचारा)

जात सोडून तुमचे इतर गुणां्चा उहापोह करा.

माज्या मैत्रीने मैत्रिणीची हकीकत.

त्यांनी ३वर्ष वाट पा ि हली े. मग एक कि कडचे पालक तैयार झाले े आि ण सहा महिन्यांनी दुसरे. आता स्र्व ठीक आहे. एकमेकांचे सुख्दुख वाटून घेतात. पण ......................

पण मुलीचे भावाचे लग्न जमले नाही २ वर्ष. आणि मुलाच्या बहिणेचे अजूनही नाही लग्न जमलेले.

भावनेच्य भरात निर्णय नका घेवूत.

वेळ द्या ..............आणि स्वताला सिद्ध करां. जात सोडून तुमचे इतर गुणां्चा उहापोह करा. मुलीचे पालक मुलीच भवितव्यं आणि सामाजिक बदिल्की बघतात. अत्य्नच्य साठी इकडे आड आणि तिकडे विहीर असते. इतर जवळच्या नात्लागणं विश्वासात घ्या. आणि मदत घ्या त्यांची. तुम्हीही धीराने जेव्हा केव्हा संधी मिळेल तेव्हा त्यांना समजावण्याचा प्रयत करा.

किमयेची अपेक्षा नाकात करू. सत्य स्वीकारा.

वेडी आशा ती हिच रे.
त्यावेळी पण वाटले असेल सगळं सुरळीत होईल म्हणून.
आतापण वाटतेय त्यांना मिपावर काहीतरी उत्तम सोल्युशन मिळेल म्हणून. वेडी आशा, दुसरे काय?
पोरगी तु दिलेले उत्तरच देईल. हे आधी लक्षात आले नाही का?

द्विधा मनःस्थिती आहे ना? काय करु असा प्रश्न पडतोय ना? अडून राहिलाय ना निर्णय?

मग त्या मुलीशी लग्न करु नका.

आईबापांना तुमच्या आयुष्यातून मागे टाकू शकणारी पोरगी मिळेल तेव्हाच तिच्याशी लग्न करा कारण तीही तुमच्यासाठी तेच करणार आहे.. कारण तीच आयुष्याला पुरणार आहे.

गविकाकांचा सल्ला: व्हेन देअर इज डाउट, देअर इज नो डाउट..

मुळात जात जाण्याचा इतका हट्ट का?
समरसता महत्वाची ..
जात घालवण्याच्या विचारा मागे धर्मान्तराचा मोठा डाव शिजत आहे का??

ति जर ब्राह्मण असति तर हा प्र्श्ण उभा राहिला असता का?

घाबरु नको. एकमेकांच्या आईवडीलांना कन्व्हेन्स करा. मलाही १२ वर्शापूर्वी असाच प्रोब्लेम आला होता
आता सोल्ह झाला आहे. आता नातवंडांना मांडीवर खेलवताअत.
आता मस्त चाललय आमच

वेलप्रसंगी जात बदलु शकत्ता
कालजी नसावी

मायला सोपा उपाय घरच्यांना सांगा धर्म बदलोत आम्ही दोघ विषय संपला
जोक्स अपार्ट पण प्रेम करताना हा विचार केला होतात का नाही ना ? मग आता मागे का हटताय सरळ कोर्ट मॅरेज करा
आणि वेगळे रहा आज ना उदया सगळे सरळ होतात

नका करु हो . जाउ दे हे लफडं! :)
( इथे एकामागोमाग एक लोकांनी हो-नको-हो-नको-.... अश्या प्रतिक्रिया दिल्या आहेत.
आता माझ्या नम्बरला 'नको' येतय- म्हणून "नको!")

साम, दाम, दंड, भेद सगळे प्रयत्न करा. आता रणांगणातून पळ काढू नका. आणि महत्वाचं म्हंजे लगिन झाल्यानंतर सासरच्यांना अभिमान वाटेल असे काम करा. होईल समदं सुरळीत.

हिंदी शिणेमा ष्टाईल काय तरी करा की राव, दो मासूम दिलों की मोहब्बत, जालिम दुश्मन जमान, जुदाई, परत मिलन असलं काहीतरी, लै भारी वाटेल. टांगा पलटी, घोडे फरार...

पुढचं आयुष्य तुम्हाला कोणा सोबत जगायचं आहे ? फक्त त्या माणसांची पर्वा करा ... बाकीचे गेले उडत .
आणि हाच प्रश्न युमच्या प्रेयसीला विचारा ...
पुढचं आयुष्य कोणा सोबत जगायचं आहे ? ती जर आईवडील म्हणाली तर विषयच संपला ( तुमचा पोपट झाला =)) )
पण ती जर तुमच्या सोबत जगायचे असे म्हणाली...अन तुमची खरच स्वतःच्या एकट्याच्या जीवावर सुखाचा संसार करण्याची औकात असेल , आत्मविश्वास असेल , तर कोणाला घाबरु नका ... सरळ पळवुन न्या पोरीला ....आळंदीला जाऊन लग्न करा . पुण्यात एखादं छोटं घर घेवुन संसार सुरु करा .( मुलीचे आईवडील त्रास देणार असे वातत असेल तर आधीच पोलीसांना तशी कल्पना देवुन ठेवा , ट्रस्ट मी , अशावेळी पोलीस नक्कीच मदत करतात !)

(वेळप्रसंगी मी मदतीला उभी राहेन ...)

माझ पण असच होत कि गा!
मी शींपी आणि ती -४ ( ९६ कुळी मराठा)
मी गावात्ला न ती पुन्यातली.
तस्सा सगळ्यास्नी समजावयाला १ वरीस लगल बगा.
आमीपण घरातल्यास्नी घेतल्याशीवाय लगीनच करायच नाही अस ठरीवल हुत.
शेवटी तयार झाली सगळी, कालच्या १ तार्खीला ७ महीने झले लग्न हुन !
१ जमेची बाजू म्ह्जी दोन्ही बजुचे तसे शीकलेले होते.

ज्ये बात बघा गिरिजाजी पण तेच म्हणतात विचार करा
अन तुमची खरच स्वतःच्या एकट्याच्या जीवावर सुखाचा संसार करण्याची औकात असेल , आत्मविश्वास असेल , तर कोणाला घाबरु नका ... सरळ पळवुन न्या पोरीला ....आळंदीला जाऊन लग्न करा
हा पॉईंट महत्वाचा नाही तर तुमच दुनियादारीतल्या त्या पोरासारख व्हायच त्याच नाव आता आठवत नाही आहे :dash J)

पुढचं आयुष्य कोणा सोबत जगायचं आहे ? ती जर आईवडील म्हणाली तर विषयच संपला

म्हणजे ती काय आयुष्यभर लग्न करणार नाही की काय? मग तर असाही आणी तसाही पोपट ठरलेलाच.

पण जर तुम्ही जीवनात बायकोची काळजी घेण्याइतके परिपुर्ण असाल तर बाकीचे पर्याय चाळु शकता.
बाकी रक्षाबंधन, भाउबीज, दिवाळसण, धोंड्याचा महिना, लक्ष्मीपुजन विसरावे लागेल.

सुखी जीवनासाठी मानसशास्त्र आणि आपल्या संतानी सांगीतलेले "reduce your options" हे तत्व पाळा. तुम्ही एकाच वेळेला २ दगडांवर पाय ठेवायचा प्रयत्न करत आहात. एक ठरवा आणि ते मनापासुन प्रत्यक्षात आणायचा प्रयत्न करा.

दिपकशेठ,

“Think Thousand times before taking a decision But - After taking decison never turn back even if you get Thousand difficulties!!”

एकदा स्वतःच्या निर्णयाची खात्री करुन घ्या व तो पक्का करा.