एक पद्धत..

ही बिलकूल चांगली पद्धत नाही..... :(

अफाट

__/\__

हा माणूस कश्यावर लिहिल काही सांगता येत नाही. आता बोली भाषेत सहज पणे वापरली जाणारी पालुपदं - 'असेल आपली एक पध्दत' किंवा 'एकात एक' यावरही काही लिहिता येउ शकतं हे आमच्या टकुर्‍यात येणार पण नाही. पण हा माणूस लिहिणार...आणि लई भारी काहीतरी लिहिणार. अवघड आहे.

@गावाचे जास्तीचे स्त्राव पुसून घ्यायला वापरलं जाणारं फडकं बनतं म्हणे तिचं.. >>> ग.वि. काटा आला हो अंगावर,अता मुर्दाड व्हायच्या जमान्यात हे असले घाव सोसत नाहीत हो... :-(

तुम्ही आणि साने गुरुजी माझे आदर्श आहात :-)

कोपरा कापलेलं कार्ड आणि जटा आलेल्या मुली मी पाहिल्यात, :(

अर्थात मी जटबिट आलेली कधी पाहिलीच नाही..आणि त्यामुळे पोरगी सोडलेलीही पाहिली नाही..
..पण असेल.. आपली एक पद्धत.. >>>

बरचं पुनर्वसन झालय आता, गवि, पुन्हा स्मरण रंजन ? काका म्हणायला सुरूवात करावी वाटते ;)

हे खरेच आहे मयताची बातमी लिहुन पाठवताना कार्डाचा कोपरा कापून पाठवतात.

१. आणी जर लग्नासाठी कार्ड असेल तर त्यावर कुंकवाच्या पाण्याचे शिंतोडे मारुन पाठवतात. (कार्ड = पोस्टकार्ड)

हे वाचण्यासारखे आहे.
२. इथे माझ्या डिपार्टमेंटमधे एक माणुस आहे. तो जमिनीचा व्यवहार झाला की, ज्या सिम्कार्ड वरुन बोलणे वगैरे फायनल झाले तेच तोडुन टाकतो.(आताशा ७/८ कार्ड तोडलेत म्हणे)

इथे माझ्या डिपार्टमेंटमधे एक माणुस आहे. तो जमिनीचा व्यवहार झाला की, ज्या सिम्कार्ड वरुन बोलणे वगैरे फायनल झाले तेच तोडुन टाकतो.(आताशा ७/८ कार्ड तोडलेत म्हणे) >>

आयला खरच की काय ? मी पण घरात नाष्ट्याची प्लेट संपली की किचन च्या वॉश बेसीन मध्ये ठेवतो, माझी पध्दत कशी कोणाला ठावुक नाही ;)

फारच सुंदर मुक्तक गवि!

अत्यंत कमी शब्दांमध्ये अपेक्षित असा टोकदार परिणाम करवण्याचं तुझं कसब जबरदस्त आहे. ही मात्र खास तुझीच पद्धत.....

तिचा फक्त देव..
म्हणजे कोणीच नाही ना...?
गावाचे जास्तीचे स्त्राव पुसून घ्यायला वापरलं जाणारं फडकं बनतं म्हणे तिचं..

या ओळी चिरफाड करणार्‍या.

शेवटची वाक्ये अंगावर येतात. पण तुमच्या अनोख्या लेखनशैलीला सलाम.

शेवटपर्यंत वाचता वाचता मनाला कितीतरी यातना झाल्या... या पद्धती लवकरात लवकत बंद पडाव्या!

मुक्तक आवडले.

गविभौ, अल्टिमेट हो...._/\_

कमीतकमी शब्दांत आदर व्यक्त करायची आपली एक पद्धत :)

मुक्तक छान आहे. असेच अजुन काही सुचले काही दिवसांनी की परत लिहता येईल.

पोस्टकार्डची ही पद्धत माहित नव्हती.

बाकी मनुष्य हा मुळात हिंस्त्र पशु आहे, दुर्बलांचे सबलीकरण झाले की तो उरलेले दुर्बल शोषणाकरता शोधायला लागतो.
सहज (तेंडुलकर)

मुक्तक आवडले हो गवि.

भिकार लिखाणाच्या लाटेत काहितरी सकस वाचण्याचे समाधान लाभले.

ओ गवि... ही डोक्याला शॉट पद्धत बरी नव्हे... डोक्यात भुंगे पोखरत राहतात नुसते. शेवट तर अंगावर येतोय.

दु:खद बातमी असेल तर पोस्टकार्ड दोन ओळींमध्ये लिहून मायना आणि शेवट पण न करता पाठवले जायचे.
पत्रिका हळदकुंकवाची बोटे लावून पाठवली जायची.

_/\_

लेखणीला सलाम........

सलाम, मालक.. काटेरी लिहीलंय अगदी.. __/\__

मागे एकदा लोकप्रभात जटा सोडवणार्‍या व जटा होण्यामागची तार्कीक/वै़ज्ञानिक कारणे सांगून जनजागृती करणार्‍या लोकांबद्दल लेख वाचला होता..

वाचल ते सर्वच नवीन....

नेहमीप्रमाणेच गविस्टाइल.

आवडले गवि. त्या जुन्या 'घालून घालून होईल सैल' (चप्पल) या कवितेची आठवण झाली.

आता आणखी वेगळी प्रतिक्रीया काय देणार?

अमृत

गवि स्टाईल !!

चरचरीत!

तिचा फक्त देव..
म्हणजे कोणीच नाही ना...?
गावाचे जास्तीचे स्त्राव पुसून घ्यायला वापरलं जाणारं फडकं बनतं म्हणे तिचं....

प्रचंड त्रास झाला वाचताना :( :(

_/\_

शेवटचा परिच्छेद डोक्यात विचारांचे वादळ उठवणारा...

दुसर्‍याच्या दु:खाचा एवढा उडत उडत चवीपुरता केलेला उल्लेख आणि
त्यावर कवडीमोल उसासे सोडणारे वाचक पाहून एक मिपाकर म्हणून शरम वाटली. :(
संधी असती तर गविंच्या हातून हे वरंच लिहिलेला ड्राफ्ट हिसकाऊन घेऊन फाडून टाकला असता.

शेवटचा परिच्छेद वाचून स्तब्ध झाले,
स्वाती

नीब तोडतात ते खरे असते , याचे कारण म्हनजे त्या लेखनीने आता या पेक्षा जास्त निर्दय लिहू शकत नाही.

बाकी इतर लेखन नेहमी प्रमाने मस्त.

_/\_

- पिंगू

नेहमीप्रमाणेच, अप्रतीम!!

आवडलं,

या आणि अशा पद्धतीमुळं आपलं आयुष्य भरुन गेलेलं आहे, त्यातल्या काही श्रद्धा होतात काही अंधश्रद्धा.
श्रद्धेच्या प्रकाशाचा कवडसा हसवुन जातो, अन अंधश्रद्धेचं बाराचं उन डोकं भाजुन टाकतं, पण टळत दोन्ही नाही, कारण असं ट्ळावं ही पद्धत नाही.

नेहमीप्रमाणेच जबरदस्त!!

_/\_

नेहमीप्रमाणेच, अप्रतिम!

कमी शब्दांत मोठा आशय सांगून जाण्याचं तुमचं कसब निर्विवाद. _/\_

मस्त झालयं मुक्तक!
:)

गवि ,
सुंदर मांडणी .

सगळ्याच कडव्यात कधीच अनुभव न घेतलेली व्यक्ति फक्त ऐकुन असनार्‍या गोष्टिंचा कसा आणि कुठ्वर विचार करु शकते ,ह्याच खूप सुंदर सादरिकरण केलयं.

मनापासुन आवडलं. :)

आई गं. वाचताना चढत्या क्रमाने कसेतरी झाले हो गवि. मन हेलावुन टाकणारे लेखन आहे. तुम्ही कुठलाही लेखनप्रकार त्याच कसबाने हाताळता. अभिनंदन आणि धन्यवाद.

गवि साहेब, तुम्हाला हात जोडुन नमस्कार.
खरच अप्रतिम कविता आहे.
ह्या कवितेत मुख्यता ह्या शेवटच्या कडव्यात समाजाचा वाईट पणा उघड केला आहेत.

म्हणे जट आली की लहानशा पोरीला देवाला सोडतात..
मग ती सगळ्यांचीच.. पण तिचं कोणीच नाही..
तिचा फक्त देव..
म्हणजे कोणीच नाही ना...?
गावाचे जास्तीचे स्त्राव पुसून घ्यायला वापरलं जाणारं फडकं बनतं म्हणे तिचं..
पण आमच्याकडे पोरींसुद्धा सर्वजण ई व्हिटॅमिनवालं बदाम तेल आणि पँटीन शांपू लावतात.. हायजेनिक..
जटबिट येण्याचा प्रश्नच नाही..
अर्थात मी जटबिट आलेली कधी पाहिलीच नाही..आणि त्यामुळे पोरगी सोडलेलीही पाहिली नाही..
..पण असेल.. आपली एक पद्धत..

हे शेवटच कडव एक स्वतंत्र कविता होइल एतक जबराट आहे.

(माणुस म्हणुन जगताना नेहमिच समाजातिल दांभिकपणामुळे दुखावणारा..)
निश

निबसोबत जजचं आतडंही तुटत असेल का?

किंवा

मग ती सगळ्यांचीच.. पण तिचं कोणीच नाही..
तिचा फक्त देव..
म्हणजे कोणीच नाही ना...?
गावाचे जास्तीचे स्त्राव पुसून घ्यायला वापरलं जाणारं फडकं बनतं म्हणे तिचं..

हे लेखन खाली जाईल
मग परत वर दिसणार नाहीच अशी वाट पाहत होतो.
आत्मवंचना आणि स्वतःची फसवणूक करणंही फार काळ जमले नाही...

एकदा वाचल्यावर जी खिन्नता आली ती जातच नव्हती, अजूनही गेली नाही.

_/\_

मुक्तक / काव्य आवडले. शेवटचा परिच्छेद वाचून अंगावर काटा येतो. पण तरिही एक जाणवलं की शेवटची ओळ ''पण असेल.. आपली एक पद्धत.." ही नको होती.
त्या आधीच्या कडव्यांमधे उल्लेख केलेल्या पारंपारिक पध्द्तींना असेल आपली एक पध्दत म्हणून आपला तटस्थपणा दाखवता येतो. त्या ठिकाणी हे पालुपद कवितेच्या दॄष्टीने वाचकाची पकड घेतयं . पण शेवटच्या परीच्छेदात 'असेल आपली एक पध्दत' म्हणण्या इतपत तटस्थपणा चांगला वाटत नाही. माणसाचं मन हळहळ सुध्दा व्यक्त न करण्या इतपत मुर्दाड झालेलं असेल ह्यावर विश्वास नाही.
त्यापेक्षा -
अर्थात मी जटबिट आलेली कधी पाहिलीच नाही..आणि त्यामुळे पोरगी सोडलेलीही पाहिली नाही..
..पण असेल.. आपली एक पद्धत..
असं म्हणवत देखील नाही '

असं किंवा अजुन काहितरी वेगळं हवं होतं असं वाटतं.

आपल्या लेखनाचा चाहता आहेच त्यामुळे अजून असेच मनाची पकड घेणारे लेखन वरचेवर करावे ही विनंती.

गविंच्या लिखाणाला खरं म्हणजे जिवंत, सणसणीत अनुभवच म्हणायला पाहिजे. म्हणजे वाचल्यानंतर अक्षरशः त्या अनुभवातून स्वतः गेल्यासारखं वाटतं...बाकी त्यांच्या लिखाणाला लिखाण, लेख, मुक्तक वगैरे म्हणायचं...आपली एक पद्धत!!!

एक नंबर लिखाण!!!

गविचच्छान्चान..

गवि छान छान....:)

' एकात एक ' ...आहे ' म्हनुन '.....'आपलि एक पद्धत ' :P

समग्र ग वी पुन्हा वाचून काढण्यात येत आहेत ...