एक नवी काळजी

मला स्पॉण्सर करणार असाल तर बॉडी गार्ड म्हणुन येऊ शकेन :)

-( पार्टटाईम बाउंसर) माईक टारझन
लग्न व पार्ट्यांच्या ऑर्डरी स्विकारतो.

असे तिकडे असते हे पहिल्यांदाच कळाले आहे मला.
आता पर्यंत वेगळीच आणि छान माहीती मिळाली आहे.
आणि ज्याचा ज्यात इंट्रेस्ट त्यात त्याला शिकता येते .. सगळ्या सोयी .. सुविधा आणि शिस्त खुप असते असेच ऐकले होते..

या सगळ्या गोष्टींना छेद बसला आहे.--

अवांतर :
महाराष्ट्रात येण्याचा विचार आहे का ? (उत्तराची अपेक्षा नाही , पण आपुलकीने वाटले ,असे असेन तर इकडेच का नको ?या पेक्षा सरस्वी चांगले शिक्षण मिळेल )

अहो शुचिताई, मुख्याध्यापकांनी श्रोत्यांना हसवून इंप्रेस करण्यासाठी हा ज्योक मारला असेल - पण तो फाऊल झाला.
काळजी करू नका.

खरी समस्या ड्रग्स अमली पदार्थ ह्यांची असते. बाकी मुलीना मुलींपासून व मुलांना मुलांपासून सांभाळून राहा असे सांगयचे दिवस आहेत .(हेच सांगण्याचे दिवस बाकी त्यांच्या मोठेपणी आपण आलीय भोग व्हावे सादर शिवाय गत्यंतर नाही .

चाकू संदर्भात एक घटना इथे मिशिगनच्या शाळेत नुकतीच घडली. एका सिख विद्यार्थ्याकडे कृपाण असल्याचं एका अमेरिकन मुलाला कळलं व त्याबद्धल त्याने घरी सांगितलं. त्याच्या आईने याबाबत शाळेत तक्रार केली. (हे प्रकरण मिडल स्कूल म्हणजे इयत्ता ५ ते ८ मधिल आहे). त्या शिख कुटूंबियांनी सांगितलं की हे कृपाण अगदी लहान आहे. ज्या बाईने तक्रार केली तिने मुलाखतीत सांगितलं की, मी असं म्हणत नाही की हा मुलगा इतरांना त्रास देइल. पण त्याच्याकडचा चाकू कोणितरी घेउ शकतो व त्याचे दु:परिणाम होउ शकतात. तसेच, असं आपण ठामपणे म्हणू शकत नाही की शिख मुलांना राग येत नाही. अशा वेळी त्या मुलाच्या हाती चाकू असणं हे निश्चितच सुरक्षित नाही. अशा वेळी कोणाचं बरोबर आणि कोणाचं चूक हे सांगणं तसं अवघड आहे, विशेषतः लहान मुलांच्या बाबतीत.

काळजी करू नकोस असं सांगण्यानं उपयोग होत नाही म्हणून सांगत नाही शुचितै.:)
सुदैवाने आमच्या मुलाच्या शाळेत असं अजूनतरी झालेलं नाही पण बुलींग थांबवण्यासाठी शाळेचे बरेच प्रय्त्न चालू आहेत.
या घटना थांबाव्यात म्हणून शाळेत मुलांसाठी मुख्याध्यापिकाबाईंनी उदाहरण म्हणून रेस्टरूममधील मारामारी (सौम्य स्वरूपाची) हे उदाहरण दिले आणि अनेक दिवस आमचा मुलगा शाळेतील रेस्टरूम वापरायला घाबरत होता. रोज थोडे थोडे समजावल्यावर आता जातो. हा अनेक दिवस शाळेत 'शू' करायला जात नव्हता म्हणूनही काळजी वाटत होती.
आमच्या मुलाला खेळताना गंमत म्हणून उलटे (पाठमोरे)चालत जाण्याची खोड आहे. तश्यात तो एका मोठ्या (अंगाने व ग्रेडने) असलेल्या मुलाच्या अंगावर पडला आणि त्यानी याच्या सगळ्या खेळातल्या वस्तू ट्रॅश केल्या आणि धक्काबुक्की केली. हाताला बँडेड लावून घरी आला होता. वेगवेगळ्याप्रकारे विचारल्यावर त्याने मारले म्हणून मीही मारले म्हणाला. शाळेत शिक्षिकेला आणि नर्सला सगळे सांगून आला होता. शेवटी 'काळजी करणे' व वेगवेगळ्याप्रकारे समजावणे, विचारत राहणे एवढे मात्र मी नियमाने करते. ;)

आमच्या वेळच्या भारतातल्या शाळा चांगल्या होत्या. फक्त अकरावीतलीच मुलं चेन, सळी वगैरेंनी मारामार्‍या करायची. शिवाय आता अकरावीच नसल्याने प्रॉब्लेम सॉल्व्हच झाला असावा.

वरचे प्रतिसाद वाचले..
हा एक खरंच अतिशय काळजीस्पद प्रकार आहे.
मुलांना वरचेवर प्रश्न विचारून, त्यांच्या कलाने हळूहळू माहिती मिळवायला हवी. शाळेत कोण कसे वागते आहे.. काय करते आहे .. सगळ्या गोष्टि माहिती असाव्यात. कारण शाळा कोणतीही असो.. पब्लिक वा सरकारी.. सगळीकडे हे प्रकार चालतातच. त्यामुळे मुलांना जास्तीत जास्त बोलते करणे .. हेच महत्वाचे आहे.
स्वतःचे संरक्षण करणे मुलांना शिकवायला हवे..

शुचीतै 'तुम्हाला अमेरीका कशी वाटते?' यात हा मुद्दा म्यॅपायचा राहिला की काय :?

काय ते चाकू आणि कृपाण घेवून बसलाय! लहानपणी शाळेत दगड आणि कर्कट्क ह्यांचा प्रसंगी हत्यार म्हणून उपयोग व्हायचा! अमेरिकेतली मुलं फारच ढ आहेत बा ;)

काळजी करण्यासारखे आहे खरे....आता नुसतीच मारामारी झाली तर दोन घ्यायचे दोन द्यायचे हे ठीक पण एखाद्याने असं काही हत्यार काढलं तर काय करणार? आणि मुख्य म्हणजे गरज काय? आता माझी लेक K G त जाईल...आणि मग हळूहळू शाळा सुरु....माझ्यामते आतापासूनच शाळेत अशा वस्तू वापरू नये...डेंजरस असतं असं शिकवलं तर काही फरक पडेल...इथे आम्ही भारतीय आणि एशिअन बहुल ठिकाणी राहतोय त्यामुळे कदाचित असे प्रकार कमी असतील....तरी मी लेकीची शाळा सुरु झाली कि त्यांना याबद्दल सांगेनच....

बाकी बुलिंग काय प्रकार असतो नेमका? रॅगिंग सारखे का अजून काही...म्हणजे लेकीला कसं तयार करायचं अशा गोष्टींशी टक्कर घ्यायला?
पण बहुतेक तिला आता सांगावे लागेल कि आपण स्वतः भांडण, मारामारी करायची नाही पण जर कोणी आपल्याला त्रास दिलाच तर आपणही दोन ठेऊन द्यायचे...रडत घरी यायचं नाही..

आता ती अजून खूपच लहान आहे त्यामुळे कोणी त्रास दिला तर त्या मुलांना सांगायचं कि "this is not nice " अन टीचरला सांगायचं आणि बाहेर असू तर आई- बाबाला सांगायचं म्हणून..

तरी देखिल तुम्ही संयमाने व समाधीतुन ह्यावर विजय मिळवाल ह्याची मला खात्री आहे.

अहो, मुलं आपापल्या परीने प्रत्येक प्रश्नावर तोडगा काढत असतात. आपण सर्व सुद्धा लहान असतांना असेच करायचो..तेंव्हा एकदम घाबरुन न जाता किंवा आपल्या मुलाला सुद्धा न घाबरवता य विषयी तो काय ठरवितो ते सुद्धा सहजरित्या त्याच्याकडुन काढुन घ्या...कदाचित तो/ती असे प्रसंग विसरला पण असेल ..विनाकारण त्या विषयावर चिंतींत होउन स्वत: ला आणि घरच्यांना ( म्हणजे नवर्‍याला) मानसिक ताण देणे योग्य नव्हे. हे आणि असे विषय इतरत्र बोलतांना सुद्धा त्यातुन निगेटिव्ह संदेश जाउ नये असा प्रयत्न करावा.. सर्वसामान्य जनता साहसी नसते त्यातुन असे प्रसंग आले की त्यांच्या काळजीत आणखी भर पडते म्हणुन असे प्रसंग आपण कसे व्यवस्थीत रित्या निभावुन नेले याची चर्चा केल्यास उत्तम्...असो.

शुचि ह्यांच्यासाठी एक 'अमेरिका आणि समस्या' असा वेगळा विभाग मिपावर उघडून द्यावा अशी मी मागणी करत आहे.

बाकी आमच्याकडे शाळात शिक्षकच बंदुका आणि सुरे घेउन येतात, बायांची छेड काढतात, दारु पिउन वर्गात मारामार्‍या करतात, अल्पवयीन मुलींवर..... त्यामानाने तुमची अमेरिका फारच मागासलेली वाटते.

शुचिजी,

काळजी करू नका; सगळे व्यवस्थित होईल. तुम्ही फक्त एकदा नीट समजावून सांगा तुमच्या लेकीला की कुठल्या गोष्टींपासून लांब रहायचे आणि कसे रहायचे. तुमची लेक नीट समजेल आणि व्यवस्थित काळजी घेईल. राहता राहिला प्रश्न दुसर्‍यांमुळे होऊ शकणार्‍या त्रासाबद्दलच्या काळजीचा तर त्याची काळजी तुम्ही करून काहीच उपयोग नाही. ती काळजी तुमची लेक व्यवस्थित घेईल. किरकोळ भांडणं, मारामार्‍या, रुसवे-फुगवे इत्यादींकडे सरळ दुर्लक्ष करा. त्यातून मुले बरंच काही मोलाचं आणि शाळेत न शिकवलं जाणारं पण आयुष्यात पावलोपावली उपयुक्त ठरणारं शिकत असतात. अनुभवासारखा शिक्षक नाही. हो, थोडं लक्ष ठेवणं मात्र आवश्यक आहे. प्रत्येक गोष्टीत सक्रीय सहभाग घेतलाच पाहिजे असं नाही पण मुलांच्या बारीक-सारीक हालचालींवर लांबून ढोबळ लक्ष ठेवणं गरजेचं आहे असं मला वाटतं. वागणूकीतले बदल, बोलण्याच्या पद्धतीतले बदल, काही आगळ्या घटना इत्यादी गोष्टींकडे नीट लक्ष दिल्यास आणि वेळच्यावेळी मुलीशी मनमोकळेपणे बोलल्यास काहीच प्रॉब्लेम होणार नाही याची खात्री बाळगा. नथिंग टू वरी, जस्ट चिल!!!

आम्ही शाळेत असतांना मातीत लोळून लोळून खेळायचो आणि तोंड फुटेस्तोवर मारामारी करायचो. तशाच अवतारात घरी आल्यावर आम्हाला "कुणी मारलं का?" असं म्हणून कवटाळणारं कुणीच नसायचं. आई-बाबा सरळ दुर्लक्ष करायचे. जोपर्यंत गंभीर असं काही होत नाही तोपर्यंत मुलांच्या भानगडीत लक्ष घालायचं नाही हा आई-बाबांचा खाक्या होता. एकदा दहावीत असतांना मी एका टग्या पोराला धू-धू धुतला होता; अगदी बाकड्यांच्या मध्ये पाडून-बिडून धुतला होता....आठवून आता हसू येते. मुख्याध्यापकांनी बोलावून कानउघाडणी केली होती आणि घरी देखील कळले होते; पण आमच्या घरी नो प्रॉब्लेम!

कॉलेजला असतांना वसतिगृहावर जबरदस्तीने गणपतीची वर्गणी गोळा करणार्‍या एका स्थानिक मुलासोबत माझी जबर मारामारी झाली होती. पण आम्ही आमच्या लेव्हलवर ती सोडविली. असे बरेच किस्से घडले. मार खाणे आणि मारणे या विद्यार्थीदशेतल्या दोन आवश्यक आणि उपयुक्त घटना असतात. बाकी ड्रग्ज वगैरेचा काही अनुभव नाही. बिडी-सिगारेट वगैरे आमच्या इथे शाळापातळीवर इतकं प्रचलित नव्हतं. मुलगा-मुलगी या कोनातूनचा धोका तेव्हाही होता आणि आता ही आहे. पण ड्रग्ज, मुलगा-मुलगी समस्या तशा सहज टाळता येण्यासारख्या असतात. थोडी जपणूक, थोडा संवाद, भल्या-बुर्‍याची समज, उदाहरणातून समजावणे, आपला आदर्श नीट उभा करणे इत्यादी काळजी घेतल्यास नो प्रॉब्लेम!

तेव्हा चिंता सोडा आणि तुमच्या लेकीला शाळा आणि ते निरागस दिवस 'एंजॉय' करू द्या. बघा, तुमच्या सगळ्या चिंता कापरागत उडून जातील...

--समीर