विनोद

गंप्या भल्या पहाटे पक्षी निरीक्षणास निघाला ,तो जेव्हा गावाबाहेर पडला तेव्हा त्याला एका झोपडी बाहेरील कोंबड्याच्या दडब्यातून काही आवाज आला ,त्याने तेथे थांबून ऐकण्यास सुरुवात केली,तेथे एक कोंबडी ,कोंबड्यास म्हणत होती ,अहो लवकर उठा ,तुम्हाला आरवायचे नाही का ?तुमच्या शिवाय लोक उठतील कसे?त्यावर कोंबडा आळसावत म्हणाला अग आता माझे काम मशीद वाले कर्णे लावून अजान देवून करतात ,मला मस्त झोपू दे ,गंप्या हसत ह्सत पुढे निघाला थोड्याच वेळात गंप्या जंगलात पोचला ,नुकताच सूर्योदय झाला होता,गंप्या एका झाडा खाली बसून आपल्या दुर्बिणीने पक्षी निरीक्षण करू लागला एवढ्यात त्याच्या कानावर एका पोपटीणीचा आवाज आला ,अहो

एक होता ससा एक होतं कासव . त्यांची लागली शर्यत आंब्याच्या झाडापर्यंत पळण्याची पण चिऊचं घर होतं मेणाचं अन काऊचं घर होतं शेणाचं म्हणुन म्हातारी म्हणाली " लेकीकडे जाऊ तुपरोटी खाऊ मस्त जाडजुड होवु ".

गंप्या कोठेही जातो तेथे रस्त्याने जाताना त्याला दुकानांचे फलक,घराबाहेर च्या पाट्या,जाहिरातींचे फलक वाचण्याचे वेड आहे,त्यातून तो काही विनोद शोधण्याचा प्रयत्न करत असतो,टकले हेअर कटिंग सलून,अंधळे ओप्टीशियंस ,पुस्तके रद्दी डेपो अशा मजेदार पाट्या होत्या नागडे वस्त्र भंडार वाचून त्याला वाटले अंगावरचे सर्व कपडे काढून दुकानात विकण्यास ठेवले कि काय?

जुनी उचकापाचक करताना ही एक उचापत सापडली..
*********
( फार पुढे कधीतरी भविष्यात मुलं आपल्या जुन्या इसापनीती, सिंदबादच्या सफरी, अरेबीयन नाइट्स चुकून कधी वाचतील तर त्यातून ते त्यांच्या मनासारखा अर्थ लावत जातील आणि मग काहीसं असं होईल )

कालच एक गोष्ट वाचली ओल्डेस्ट स्टोरी डॉट कॉम वर 'आलिबाबा आणि चाळीस चोर'

एका गावात एक अलीबाबा राहत असतो खूपच गरीब असतो तो साधा नोकिया सी फाईव्ह नसतो त्याच्याकडे. तो रोज गाढवं घेऊन बाहेर जायचा, गाढव हा शब्द मी आजोबांकडून खूप वेळा ऐकलाय पण त्याचा फोटो काल पाहिला सेम आयशर गाडीवर लोगो असतो ना! तसा दिसतो

नम्स्कार , बरेच दिवस आम्चा मनात होते कि सर्वना उपयुक्त असेल असे 'मिपा स्तोत्र' येथे द्यावे .
याचा स्तोत्राच फायदा मला झाला. तुम्हि हे स्तोत्र रोज वाचुन स्वतः अनुभव घ्याव.
( श्री सपादक प्रसन्ना )
'जालि' प्रवेशला मन्गलनन्दन , तो देखिले 'मिपा' सन्स्थल ,
'पन्कजराजा' करि स्त्वन , सम्पादकाचे हे देवा //१//

जय जय 'मिपा' चालका, सन्स्थल पालका ,
प्रवेश द्या या बालका, 'तथास्तु' य नावे //२//

हाफिसात मागच्या आठवड्यात घडलेला एक किस्सा..

एखादा प्रश्न विचारला गेल्याने "न हसता आणि न वैतागता" कसे उत्तर द्यावे हे न कळणार्‍या प्रसंगांपैकी एक प्रसंग..

मंथली प्रेझेंटेशन सुरू होते..

माझ्या एका रिपोर्टमधील आकडेवारी आणि आमच्या लंडन ऑफीसमधील एकाने तयार केलेली आकडेवारी काही केल्या जुळत नव्हती...

शेवटी असा निष्कर्ष निघाला की "दोन्ही रिपोर्टस चुकीचे आहेत व एक तिसराच रिपोर्ट तयार केला जावा.."

अचानक आमचा एका मोठ्ठा सायेब वदला...

गरजवंताच्या नशिबाचे तरंगणे.

आयुष्यात दोन गोष्टी एकदा शिकल्या की त्या आपण कधीच विसरत नाही. त्या म्हणजे सायकल चालवणे आणि पोहणे. तरुण वयात या दोन्हीची क्रेझ असते. पहिली गोष्ट आवडीतून गरजेत कधी रूपांतरित होते हे कळतच नाही पण दुसरी गोष्ट गरज बनावी अशी काही परिस्थिती अजूनतरी पुण्यात नाही.
आता जेव्हा पूर्वी पानशेत धरण फुटले होते तेव्हा लोकांनी घरातील वाहून गेलेलं सामान (गरज म्हणून) पोहत पोहत जाऊन पकडून आणले होते प्लस वाहून गेलेल्या लोकांना शोधण्याच्या मदतकार्यात हि ते (गरज म्हणून) होते हा भाग वेगळा.

माझ्यासारख्या मवाल्याचा सज्जन मित्र

काही उत्तरे या भागात मागील भाग http://www.misalpav.com/node/24838 तील काही प्रश्नांना उत्तर देण्याचा प्रयत्न. यातुन भुत आणि मानवात स्नेह वाढुन एक दिवस हा स्नेह भारत-पाकिस्तान मैत्रीलाही मागे टाकेल याची खात्रीच आहे.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

मास्तर कायम म्हणायचा मला, राजा, राजा लेका दुसर्‍याला मदत केली की देव तुला मदत करेल. जो अडलेला दिसेल त्याला मदत कर, जो मदत मागेल त्याला मदत कर. आता मास्तर म्हणाले म्हणजे करायला नको का? तेव्हा पासून मनाला जे वळण लागले ते त्यामुळे अंगावर वळ उठले तरी सुटले नाही बघा. मास्तरांनी सांगितले मागेल त्याला मदत कर. परिक्षेत एका मुलाला काय बी येत नव्हतं.. त्याने माझाकडे मदत नजरेनेच मागीतली गुपचुप व मी ती त्याला दिली. आता पन्नास कॉप्या अंगाखांद्यावर! दिल्या चारपाच काढून. देवानं कसे गुपचुप पुण्य जमा करून टाकायचे की नाही.. पण नाही. कॉप्या देताना मास्तरानंच पकडला, पापाचा हिशोब वाढवला. धु धु धुतला.