विडंबन

(टीपः हे गाणे आणि हाच विषय घेउन एक विड्म्बन मला व्हॉट्स अप वर आले होते (कवी अज्ञात) . त्याचे मी माझ्या पद्धतीने सोपस्कार करून गाणे आणिक विषय तोच ठेवून, मूळ विडम्बन काराच्या प्रतिभेला अभिवादन करून हे विडम्बन लिहीत आहे )

कोणास ठाऊक कशी पण जेलात गेली शशी
शशीने हलविली मान, घेतले सुंदर ध्यान
अदालत म्हणाली, व्वा व्वा !
शशी म्हणाली, सोडा मला

कोणास ठाऊक कशी, पण जेलात गेली शशी
पनीरने मारली उडी, भरभर चढला शिडी
शशी म्हणाली, थान्ब थान्ब !
पनीर म्हणाला, नानाची टान्ग

आम्ही कोण म्हणोनि काय पुसता? आम्ही असू लाडके-
"श्रेष्ठींनी" दिधले असे कुरण हे आम्हास पोसावया
पैशाने तुमच्याच आम्ही मिरवू चोहीकडे लीलया
दुष्काळातही अर्थप्राप्ती आमुची पार्टी कराया शके //

सारेही विधी, कायदे, नियम हे आम्हा तृणासारखे
हस्तक्षेपच आमुचा शकतसे राष्ट्राप्रती द्यावया
अस्थैर्यातिशया अशी वसंतसे जादू करा॑माजि या
पोटार्थी प्रति-सूर्य पाळु पदरी - सत्तेपुढे जे फिके //

होतकरू नगरसेवकानची भरली होती सभा,
व्होटर होता सभापती मधोमध उभा.
व्होटर म्हणाला, व्होटर म्हणाला, "मित्रांनो,
देवाघरची लूट.. देवाघरची लूट !
तुम्हां अम्हां सर्वांना एक एक व्होट
या व्होटाचे कराल काय ?"

वाघ म्हणाला, "अश्शा अश्शा, व्होटाने मी काढीन नीवीदा."

ईन्जीन म्हणाले, "ध्यानात धरीन, ध्यानात धरीन
मीही माझ्या व्होटाने, असेच करीन, असेच करीन,"

चक्र म्हणाले, "सत्तेत येण्यासाठी, शेपूट हलवीत राहीन."

कमळ म्हणाले, "नाही ग बाई, वाघासारखे माझे मुळीच नाही,
खूप खूप व्होट मिळतील तेन्व्हा परीवर्तन करेन परीवर्तन करेन."

विशाल भौंची नेहेमीप्रमाणेच सुरेख गजल वाचली 'वंचनांचे खर्चही पडताळणे आता नव्याने' आणि आमच्या काही वंचनांचा बांध फुटला! ;)

शोधतो मौनात बागा, निरखणे आता नव्याने
पेठ गल्लीबोळ फिरुनी शोधणे आता नव्याने!

कोणत्या त्या बंगली वसते परी सांगा गड्यांनो?
फाटकांच्या अंतरी डोकावणे आता नव्याने!

'भारती' अन 'वाडिया'ही वाटती का क्षुद्र आता?
फर्ग्युसनच्या मृगजळी धुंडाळणे आता नव्याने!

'सीसिडी'ला पडिकणे मी सोडले आहे अताशा
वंचनांचे खर्चही पडताळणे आता नव्याने!

अत्यंत अर्थहीन, स्वैर आणि अजागळ विडंबन सादर आहे!

कुणाच्या फांदीवर कुणाची आर्ची?

कशासाठी चढवावे टेकू देऊन?
झाड होते कुणासाठी मूळ रोवून?
जमतात येथे कुणी मुव्हीज बघून!
तरी कशी आणतात घरातुनी खुर्ची?

लोक सारे येती येथे बुलेटवरून
वृक्ष जाती वजनाने वाकून झुकून
फांदीवर घेती सेल्फी झोकून झोकून
म्हणती हे वेडे पीर, 'चढू फांदी वरची!'

अंत झाला फोटोसाठी, जन्म एक सेल्फी
पारध्याची वाणी म्हणजे बेचवच कुल्फी
फांदी तीच परी तिची पडे गड्या ढलपी
परश्यापरी आयुष्य हे फांदीमुळे खर्ची

- स्वामी

आपली पेर्नाही

आमच्या शेजारच्यांकडं की नाय , दोन कुत्रे आहेत. हिरव्या डोळ्यांची सतत भुंकणारी ती अअल्सेशियन हरी आणि कायम कान पाडून बसलेला लांबुडक्या दु:खी चेहर्याचा नार्सिसस उर्फ नार्या. ही त्यांची कविता.

हरिच आणि नाऱ्याच
नात जगावेगळ असत
जवळ असले तरीही
मिलन नाशिबि नसत

हरिची लहर, सतत
त्याला असते भुंकत
तरीही प्रेम करतो नार्या
बिन प्रश्न विचारत

एटीयमचिये द्वारी। उभा क्षणभरी।
तेणे पाचशेच्या चारी। मिळतीया।।

कार्ड चार हाती। स्लॉटमधे घासी।
निकडीची रोकड मग। निघतीया।।

रांगेत बहु जन। स्वतःचेच धन।
घामेजलेले तन। ताटकळ्या।।

ब्यांकेतही तेच। होई खेचाखेच।
शिव्या कचाकच। निघतीया।।

ऐसे शूराभिमानी। न देखिले कोणी।
तयांसी देशाभिमानी। म्हणतीया।।

एकच दिला धक्का। गुर्जर तो पक्का।
'मित्रों' ऐसी हाक। मारतोया।।

सुका म्हणे बास। किती रोखावे श्वास।
काय ३१ डिसेंबरास। करतोया???

- भारी समर्थ!