मिपा संस्थापक, श्री तात्या अभ्यंकर, यांना श्रध्दांजली - पुण्यतिथी ४

नवीन लोकांसाठी हे फार महत्वाचे आहे. तात्याच्या व्यक्तिमत्वाचे पैलू अनेक आहेत. एका शब्दा वर्णन करायचे म्हणजे "अवलिया"

आदरांजली !

मिपा ची सुरवात का आणि कशी झाली? तात्या अभ्यंकर यांनी काय म्हणून हे संस्थळ निर्माण केले? यावर प्रकाश टाकावा ही विनंती करतो.

एक अफलातून व्यक्तिमत्त्व. आमची ओळख मनोगत वरची, पुढे मैत्री जमली. कट्टे झाले, ठाण्यात गाठीभेटी झाल्या. तात्यांनी स्वतंत्र संकेतस्थळ निर्माण करायचं ठरवलं आणि केली.
मिपा सुरू झाल्यानंतर मी काही काळपर्यंत दाखल झालो नव्हतो. एकदा तात्याचा फोन आला, म्हणाला काय ***** माणूस आहेस! माझा गाववाला असून सदस्य होतं नाहीस म्हणजे काय? मी म्हणालो की मनोगत वाले आयडी घेऊन इथे लोक दाखल झाले आहेत असं ऐकून आहे. ताबडतोब उत्तर: दिला तुला तुझा मनोगत आयडी. तात्या ने परवलीचा शब्द मेल केला. मी तेव्हा काही दिवस पुण्यात गेलो होतो, परत आल्यावर विसरून गेलो. दोन दिवसांनी संध्याकाळी परत तात्यांचा फोन. मी गाडी चालवत होतो. मी तात्याला म्हणालो की घरी जाताच मेल उघडतो, परवलीचा शब्द वाचतो आणि दाखल होतो. तात्या उलट ओरडला, लाव गाडी बाजूला आणि साईन खर; परवलीचा शब्द चंद्रशेखर!
तात्या म्हणजे धमाल माणूस. अचानक गालबोट लागलं आणि दिवस फिरले. घडू नये ते घडले. तात्या जायच्या दोनेक वर्षे आधी रामदास शेठचा फोन आला, म्हणाले आज तात्याचा वाढदिवस आहे. आम्ही तो दिवस साजरा करायचं ठरवलं. तात्या नको म्हणत होता पण आम्ही हट्टाला पेटलो. मी, रामदास, संतोष आणि तात्या.
ती अखेरची भेट.

तात्याशी प्रत्यक्षात कधीच भेट झाली नाहीच, मात्र तात्याचं ऋण आहेच.

आदरांजली.

उमेदीची सर्व वर्षे महाराष्ट्रा बाहेर गेली. पुर्ण निवृत्तीनंतर पुन्हा एकदा मराठी ओढ लागली. शोधता शोधता मिपा सापडले.

सुरवातीपासूनचे साहित्य वाचण्यास सुरवात केली. वाटले इथे लवकर यायला पाहिजे होते.

तात्यांच्या लेखनातून व प्रतिसादांतून तात्यांचे व्यक्तीमत्व थोडेसे कळाले.
पुनश्च आदरांजली व धन्यवाद.

तात्याची प्रत्यक्ष भेट झाली होती. मोठा मजेत जगणारा माणूस होता.
खाण्याची ,गाण्याची आवड आणि ज्ञान दोन्हीही होते.

आनंद घारे यांचा मिसळपाववरील पहिले वर्ष अतिशय वाचनीय आहे

'रेड लाईट डायरीज'चं विश्व शब्दबद्ध करण्याची प्रेरणा देणारा माझा मित्र तात्या अभ्यंकर आज अनंताच्या प्रवासास निघून गेला...
त्याचं दिलखुलास मनमौजी बेभान जगणं कुठल्याही फंद्यात गुंतणं शक्य नव्हतं.

भीमसेन जोशी ते बाबूजी आणि फोरास रोड ते गंगूबाई हनगल असा त्याचा अस्ताव्यस्त कॅनव्हास होता.

त्यानं आयुष्यात अनेक चढउतार पाहिले. आधी अनेकांनी त्याला फसवलं. नंतर त्यानं अनेकांना चकवलं. त्यातूनच त्याला अनेकांचं देणं झालं. त्यात तो झुरु लागला. आपल्याला झाल्याला ओझ्याची टोचणी त्याला लागून राहिली. त्यामुळेच मोरपीसाची लेखणी असूनही व्यसनांच्या आहारी गेला.

तात्याची वृद्ध आजारी आई हा त्याचा वीक पॉईंट होता. तो कट्टर बाळासाहेब ठाकरेप्रेमी शिवसैनिक होता.
अखेरच्या काळात त्याचा सेलफोन नॉट रिचेबल होता.
पानाफुलावर प्रेम करणारा तात्या रशियन टेनिस सम्राज्ञी मारिया शारापोवा हिचा भक्त होता. स्त्री सौंदर्यावर खुलून लिहिणारया तात्याच्या लिखाणात वासनेचा लवलेश नसे.

तो अस्सल गजलप्रेमी होता.
इथल्या अनेक बोरुबहाद्दर कारकुनी छाप व नित्यनेमाने बुंदी पाडणारया लेखकांहून तो कैकपटीने सरस होता. मात्र त्याचं चीज कधी झालं नाही. किंबहुना तो ही या बाबतीत बेफिकीर होता. तसा तर तो जिंदगीभर बेफिकीर होता. पण माणूस अस्सल बावनकशी जिंदादिल होता..

मधुबालेचा आजन्म अविवाहित चाहता होता.
पोस्टच्या अखेरीस त्याच्या नावाची दिलखुलास टॅगलाईन असे.
कुणाचीही टोपी उडवण्यात माहिर असलेला तात्या स्वतःचीच खिल्ली उडवण्यात एक्सपर्ट होता. बादशाहीतल्या जेवणाच्या त्याच्या पोस्ट्स त्याच्यातल्या खवय्याची जाणीव करून देण्यास पुरेशा होत्या.

त्याच्याशी जेंव्हा जेंव्हा भेटलो तेंव्हा तेंव्हा त्याचं ते पाठीवरून प्रेमानं हात फिरवणं खूप भारी वाटायचं. फटकळ स्वभावामुळे अस्सल जिंदगी लपवण्यासाठी मुखवट्याआड जगणं त्याला जमलं नाही. त्यामुळे त्याची वाताहत झाली.

त्याचं जाणं हूरहूर लावून गेलं.
ज्या सोशल मीडियानं त्याला नावलौकिक दिला त्यानंच बदनामीही दिली.
इनबॉक्समध्ये डोकावणारा, लिखाणावर प्रेम करणारा, चुकांची दुरुस्ती करणारा मित्र मी गमावलाय. काही महिन्यांपूर्वी त्याला देणी फेडण्यासाठी हवे असलेले पैसे द्यावेत असे वाटले होते. पण तितके तर माझ्याकडेही नव्हते.

मित्रा तुझी निकड भागवू शकलो नाही याचं आता शल्य वाटतं.
कोणत्या तोंडाने तुला श्रद्धांजली वाहू?

इथे फेसबुकवर तुला श्रद्धांजली वाहणारयांचा पूर येईल. तितक्याच लोकांनी तुला मदत केली असती तर तू वाचला असतास का? पुढे जाऊन तुझ्या सवयी तु बदलल्या असत्या का?

असे अनेक प्रश्न मागे ठेवून जाताना माझ्या मनाला अपराधीपणाची सल लावून तू निघून गेलास.

माझ्या गावाकडे येऊन आषाढातल्या पावसात भिजत, गाणी म्हणायचं तुझं स्वप्न इतक्या अकाली विरुन जाईल असं वाटलं नव्हतं..

निदान तुझा उर्वरित प्रवास तरी सुखाचा होवो..

- समीर गायकवाड.

*************
समीर बापू गायकवाड मनोगत देण्याचा मोह मला आवरता आला नाही.

स्व तात्या अभ्यंकर यांस भावपुर्ण श्रद्धांजली.

तात्या उर्फ विसोबा खेचर...
बंड करुन आणि त्यांच्याच शब्दात सगळ्यांना फाट्यावर मारुन स्व्तःच मराठी संकेतस्थळ उभारण्याचे स्वप्न पाहणारा आणि ते पूर्ण करणारा व्यक्ती. तात्या नसता तर मिपा देखील आज दिसलं नसतं.जालावर जी विलक्षण आणि वादग्रस्त मंडळी वावरुन गेली त्यापैकी तात्या एक...
अंमळ आणि फोकलीच्या हे त्यांचे सगळ्यात आवडते शब्द होते... रोज काहीतरी करुन लिहुन, मिपाला जिवंतपणा देण्याचे कार्य ते फार आवडीने करीत... त्यांच्याशी भरपुर गप्पा झाल्या आणि भेटी-गाठी देखील. त्यांच्या आयुष्याचा शेवटचा काळ आणि शेवट तसा व्हायला नको होता इतके मात्र मला मनापासुन वाटते.
तात्या अभ्यंकर यांस भावपुर्ण श्रद्धांजली _/\_

मदनबाण.....

एखादा चांगला लेख आला की तात्या आवर्जून लिहायचा " मिपाला श्रीमंत करणारा लेख"

तात्या अभ्यंकर यांना, भावपूर्ण आदरांजली....

आता, अजून आर्थिक फसवणूक नको....

तात्या आणि त्यांच्या मित्रमंडळीला एकदाच भेटलो होते, फोनवरुन संपर्क होत होता, त्यांना आमच्या घरी राहायला यायचे होते ते राहूनच गेले.

तात्यांचे लेखन वाचले आहे. वाचताक्षणी आवडले. लेखनातूनच त्यांचे पैलू समजले. त्यांना भेटता आले नाही, हे शल्य राहीलच.
तात्यांना मी आदरांजली वाहतो. एक अवलिया हेच नाव त्यांना अचूक आहे.