गेले प्यायचे राहूनी..

माझ्या काही जुन्या आठवणी जाग्या झाल्या. =))

चहासाठी वाट बघतानाची कविता का?

अतिशय सहजसुंदर कविता.
हे विडंबन लिहिताना श्री आत्मबंधजी ह्यांनी काय किमया केली आहे बघा ना. एकाच कवितेत त्यांनी कॉर्टर, शेंगदाणे, विड्या, निर्माल्य आणि बोळा असे परस्परविरोधी शब्द किती खुबीने गुंफ़ले आहेत पहा. इतके लिहूनही हे विडंबन कसे भावनोत्कट झालेय बघा ना.
खरंय. इतकी टची कविता लिहिणेभे तो आत्मबंध गुर्जीच जाणो.

आजच गुढी "उभा"रली आहे असे दिसतें.

बाकी नेहमीप्रमाणे बुवांचा ह्रुद्यमित्र अज्जून कसा धाग्यावर आला नाही याचे नवल वाटत आहे.
गावडे मास्तरांनी एखादी फर्मास कविता टंकावी ही विनंती

आलो होतो रांगत मी
काही थेंबांसाठी फक्त

वैनींची सक्त नजर दिसते बुवांवर !

अच्छा ह्याला कविता म्हणतात तर.. =))

कर कटीवरून काढून कपाळाला लावत- किती लांबून येतात हे भक्त आणि तिष्टतात माझ्यासाठी दोन थेंब अमृततुल्यासाठी.चंद्रभागे बघ बघ .

आण्भव नाही काडीचा

गुत्ता लावलाय ताडीचा

मराठी थर्टिफस्ट च्या हार्दिक शुभेच्छा!

छान छान.

छान,
द्विअर्थी आहे.

आता पिऊन घेऊ रगड
राहू कण्हत कशाला!?
होते जगण्याचे निर्माल्य
नाही, तर.. फिरतो बोळा!

प्रचंड दुख: पिवुन सुद्धा कण्हणार नाही हाnनिर्धार
अन जीवनाचे निर्माल्य, जगण्याचा होणारा बोळा
या वर वैश्विक जाणिव दाखवणारे अप्रतिमaआशय पुर्ण काव्य !
हॅटसaऑफ्फ!

पुढिल साहित्य सन्मेलनात हीkकविता फिक्स !

या पेक्षा ताडी कच्ची मारून आलोय आज भारी होती

नेहमीप्रमाणे कविथा काळजाला भिडली...

ही रचना काही कळली नाही. काही तरी गुढ रुपक असावे असे वाटते.
प्रतिक्रिया वाचून भरपूर हसलो.

जांभेधरणाच्या झाडीत एकवार इच्छा झाली तुमच्या मैत्रीचे गुपीत विचारावे परंतू आवरले.जेवताना पांडूला उचक्या लागलेल्या तेव्हा पाटाचं पाणी जवळच होतं आणि उचक्या थांबल्या त्याच्या.