बैसलो होतो पानटपरीवर

धन्य आहे दादा.... यात आणि क्रमश: काय आहे??

कशा उगा
नसती उठाठेव

तुमच्या मिपा-वयाच्या तुलनेत 'गरम पाण्याचे कुंड' तुम्हांला बरेच लवकर सापडले आहे. 'भूछत्र', 'कोडाईकनाल', 'गरम पाण्याचे कुंड' इत्यादी मिपापरिभाषा समजायला आम्हांला दोन वर्षे लागली!

असो, चालू द्या.

बाप्पा मोड ऑन "जुडि !! कशाचि पालकाचि का मेथिचि ? आन काय करतो हा तुझा ज्यानराव, नाय म्हंजे पोटापान्याच काय? बबन्या ना आम्चा नॉन मॅट्रिक पासय " बाप्पा मोड ऑफ.

हाहाहा ...
नसत्या काड्या करणार्‍या उपद्व्यापी माणसाची कविता आवडली.

झक्कास कविता! आवडेश खन्ना प्रसन्न!!!!
हसून हसून डोळ्यात पाणी आले. एकदम लहानपणची आठवण आली. घरा मागे एक ओढा होता पलीकडे सोसायटी चे नाव आठवत नाही. शनिवारी गल्लीतली पोरे खट्याळ पणा करायचो. सोसायटीच्या मध्य भागी एक वाचमान ची टपरी होती. ओढ्याच्या या किनार्यावरून दगड भिरकवायचा उंच, बरोब्बर टपरीवर पडला कि मोठा आवाज होत असे. वाच्मानच काय पण सोसायटीतल्या बर्याच लोकांची झोप उडायची.
एक दिवस वाचमनची बायको ओढ्याजवळ दबा धरून बसली. पहिला दगड पडल्याबरोबर आम्ही सगळे हसून लोळायला लागलो. सगळे बेसावध होतो. अचानक पाठीत रट्टे पडायला लागल्यावर लक्षात आले तोपर्यंत उशीर झाला होता. संध्याकाळी सोसायटीत असले मोठे भांडण झाले कि काही बोलायची सोय नाही. भांडणाचा निष्कर्ष असा निघाला कि बाहेरची पोरे कोलानितल्या ग्राउंड वर सोसायटीतल्या पोरांना खेळू देत नसल्यामुळे असले उद्योग सुचतात. तेवा पासून ग्राउंड वर मोठे चक्कर मारून आम्हाला खेळायला जागा करून देऊ लागले. क्रिकेट आणि फुटबाल कितीही झाले तरी त्याला आमच्या जुन्या खेळाची सर कधीच आली नाही.