एक रात्र फुटपाथवरील

ज्यांच्या जवळ नाही त्यांच्या नजरेतून ज्यांच्या जवळ आहे अशा जगाला आजच्या रात्री बघा, अनुभवा. आजच्या रात्रीतील विचार तुमची जगाकडे पहायची नजर, उन्मत्त व उत्शृंखल होऊ देणार नाही. आयुष्यात काहीतरी बनायला त्यातून प्रेरणा घ्या..

मित्राच्या बाबांचे अनुभवी बोल आवडले.

त्या रात्री खिशात भरपूर पैसे असूनही आम्हाला असे कष्टमय जिणे वाट्याला का यावे अशी सुरवातीला आलेली मनाची चडफड शांत झाली.

पण खरंच अशी वेळ का आली?

खर आहे अशा आठवणी आपल्याला जमीनीवर रहायला मदत करतात.मित्राच्या वडिलांचे विचार आजही मार्गदर्शक आहेत.

आयुष्यात जमिनीवरच राहण्यासाठी उत्क्रुष्ट अनुभव.

छान लिहिलं आहे काका.
असे प्रसंग आणि त्या प्रसंगांनी दिलेली शिकवण मनात घर करुन राहतात हे खरे.

गोगटे जोगळेकर पन्नास वर्षापुर्वी होते काय? तिकडे जाऊन द्यायची ताणुन.निदान एखाद्या शाळेत, मंदीरात सहज सोय झाली असती.

अंगावर मायेने हात फिरवणारे
कोणी नाही,
राहायला निवारा नाही,
उद्याच्या भाकरीसाठी करायला लागणारे कष्ट
करून थकलेले शरीर, कपड्याला घामाचे वास येऊन
कडक झालेला सदरा अशा अवस्थेत आकाशातील तारे व
चंद्र याकडे पाहून मनात काय विचार येत असतील
याचा विचार करत आजची रात्र काढा

अशा अवस्थेत मनात विचारच येत नसतात. प्रयत्न करुनही.

काही प्रसंग, घटना आयुष्यात अचानक घडतात आणि काही अनुभव देवुन जातात. काही गोष्टी शिकवुन जातात.

प्रत्येक गोष्टीचे विश्लेषण करत बसण्यात कधी कधी अर्थ नसतो. कारण तो अनुभव व्यक्तीसापेक्ष असतो. असो.

त्या रात्रीतले अजून काही अनुभव सांगा ना इथे!

वय काय होते आपले त्यावेळी? एस टी स्टँड वगैरे नसायचे का? कारण एस टी स्टँडवर पडायला तशी मजा येते..अनेक लोक दिसतात! कोण कसे, कोण कसे!!

(रत्नागिरीत आजही रात्रीच्या वेळी एस टी स्टँडवर फार वर्दळ नस्ते हे खरं, पण आतातरी तिथे झोपायला लागणं हे एवढं त्रासदायक वाटत नाही. तेव्हा कसं होतं, हे सांगाल का? )

फुटपाथवर का झोपलात हे कळलं नाही. स्टँडवर जाऊन झोपायचं की. मजा येते. आम्ही झोपलो आहे कैक वेळा ट्रेकिंगच्या वेळी - स्टँडवर, प्लॅटफॉर्मवर, देवळात, लोकांच्या पडवीत, कधी नुसतंच डोंगराच्या पायथ्याशी, माळरानावर, वगैरे वगैरे.

मला लेखकाला काय म्हणायचे आहे ते कळले नाही.

मी सुद्धा एक रात्र रेल्वे फलाटावर काढली आहे ( १५ -२० वर्षा पूर्वी गुजराथ मधे पूर आला होता तेंव्हा ).

बर्‍याच लोकांनी असे काहीतरी अनुभवलेच असेल. ह्या एकदम "विचारीपणाने, जिद्दीने सामोरे गेले तर ही दशा पण बदले" एव्ह्डे मोठे तत्वज्ञान कळण्यासारखे काय आहे? आणि एक रात्र बस, रेल्वे, विमान चुकले म्हणुन रस्त्यावर, फलाट अश्या ठीकाणी काढण्यात विषेश काय आहे?