पोटपुजेची ठिकाणे

आता तेवढा नाही
आता सहकारनगरपर्यंत आलाच आहात तर घरी या की राव.
घरीच वडापावचा बेत करू
कसे??

मालवण मेढ्यातल्या साळगांवकरांच्या जय गणेश मंदिराच्या मागल्या बाजूस जय गणेश खानावळ आहे. तिथे साबुदाण्याची खिचडी उत्तम मिळते. अशीच उत्तम साबुदाण्याची खिचडी आणखी एका ठिकाणी खायला मिळाली होती ती गणपतीपुळ्याला देवळाबाहेर असणार्‍या बारक्या दुकानांतून. >>>

एक नंबर रे मेव्या !!

बहुतेक यादी आलेलीच आहे .

१ ) पुणे- औरंगाबाद प्रवासादरम्यान बस ' वडाळा-नाका' येथे जर थांबली तर प्लेटमधुन ओसंडुन जाणारी गरमागरम ' भजी ' खा . ऑस्सम !!(पुण्यात आजकाल मोजुन सहा भजी असतात.)

२) पुण्यातल्या कुठल्याही इराण्याच्या हॉटेलात शिरा. कोबी आणि वाटाणे असलेला कुरकूरीत 'पेपर समोसा ' मागवा . सोबतीला मिळालेच तर केच-अप, वर बोनस म्हणुन इराणि स्टाइलचा दुध मलाइ चहा.

३) औरंगाबाद ला मुस्लीम लग्नविधीत नान-कंदुरी मटण ,इतर पंगतीतले वांग्या-बटाट्याचे 'शाक' म्हणजे झकास असते. ( एकताय ना बिरुटे काका ,कोणाला पाकृ येत असेल तर द्या राव ,) औ.बाद मध्ये अजुन कुठे मिळते ही चौकशी ही आहे

४ ) रमजानच्या सिझनात , पुण्यातल्या मोमेनपुराला एक बाजार लागतो . तिथे मिळणारा ' मटण दालचा ", म्हणजे कल्लाच असतो .

५) वाडिया कॉलेजचा चौकात, अण्णाच्या टपरीत, गेल्या बारा-तेरा वर्षांपासुन चव न बदलेलेल्या, काहीही खा, भजी-ईडली-वडापाव-मिसळ-पॅटीस ..एक नंबर लागतात..पण त्याचे काही विषेश नाही. सर्वात चवदार असतो ते " दाल वडा ".

यादी बरीच मोठी आहे ..आलोच थोड्या वेळात !

अशीच उत्तम साबुदाण्याची खिचडी आणखी एका ठिकाणी खायला मिळाली होती ती गणपतीपुळ्याला देवळाबाहेर असणार्‍या बारक्या दुकानांतून.

+१००००

तिथली साचिखि तर अफलातून मस्त्..आणि त्या बारक्या दुकान कम टपरी हाटेलांत इतर जिन्नसही उत्कृष्ट मिळतात. मला वाटते देवळातून बाहेर पडल्यावर प्रदक्षिणामार्गाच्या दिशेकडे जाताना लायनीतले एकदम पहिलेच दुकान ब्येष्ट आहे.

तिथले नुसते फरसाणही किलोभर तरी विकत घेऊन यावे, घरीही मिसळीला अप्रतिम चव येते.

त्या तारा पान सेंटरवाल्याला किडन्यापच करुन आणायचा प्लॅन होता राव!
काय खंग्री पान जमवतो. :)

३. शहराबाहेर - हिरण्य रिसॉर्ट , दौलताबाद घाट, मोमबत्ता तलावाखाली - हुरडा, वेगवेगळ्या प्रकारच्या चटण्या, मांडे, पुरणाच्या पोळ्या
दोनच दिवसापुर्वी लाभ घेतला आहे. निवांत आनी छान व्हेज रिसॉर्ट आहे. येथे पाच टेंटही आहेत रहाण्यासाठी. १८०० रुपये प्रतिदिन.

आत्ता नक्की आठवत नाही पण औरंगाबादमध्ये एकदा दहिपुरी खाल्ली होति

ती पण फार प्रसिद्ध होती

आत्ता नक्की आठवत नाही पण औरंगाबादमध्ये एकदा दहिपुरी खाल्ली होति

ती पण फार प्रसिद्ध होती

'वैशालीच्या' एसपीडीपीची चव एवढ्यात बदलली आहे असे कोणाला वाटते आहे काय?
अतोनात पब्लिक असतं तिथे.......चव कशी राखणार?
पण अगदी नविनच हा पदार्थ वैशालीत सुरु झाल्यावर खुपच चवदार असायचा.

'भयानक सुंदर'
खरय. चितळे रोड जेथे संपतो आनी नालेगाव चालु होते तेथे त्या चौकात हा वडापाव मिळायचा. साधारण १९८९-९० ला हा सुरु झाला. त्यावेळेस मी नालेगावातच रहायचो. तिथे होतो तोपर्यंत आमची संध्याकाळ बेक्कारकडेच जायची.
हे नाव ईतके फेमस होते की लोक दोन वडापाव द्या ऐवजी दोन बेक्कार द्या असेच म्हणायचे.

एकमुखी दत्ताच्या देवळाबाहेरचा वडापाव.
सोपानचा वडा हा आमच्या (म्हणजे सासूसासर्‍यांच्या) जावयांचा लाडका आहे म्हणे.
नुकत्याच झालेल्या भेटीत त्यांनी त्यांच्या कॉलेजच्या मित्रांबरोबर पैज लावून वडे खाल्ले.
बर्‍याच वर्षांपूर्वी मी जावयांच्या आईवडीलांना 'त्यात काय एवढे?' असे म्हटल्याबरोबर लगेच जाऊन त्यांनी सोपानचे वडे आणले होते. एक खाऊन माझे समाधान झाले. नंतर चमचाभर साखर खावी लागली.;)
नगरला अप्पूहत्तीचा चौक आहे तिथे मिळणारी कचोरी भेळ (अंबिकाची) मला फार आवडते.

मी निम्मं जेवण तर सोलकढीवर संपवतो.
हावरटच दिसताय.
मग जा नाशिकला महामार्ग बसस्टँडजवळ साहेबा मधे. सोलकढी तर अप्रतिमच. व्हेज नॉनव्हेज , भाकरी , मिरचीचा ठेचा, कांदा ,चटणी सगळंच मस्त.

>>>> शनिवारपेठेत 'रामदास'ची मिसळपण भारी (होती.)
+ १

तिथेच श्री ची मिसळ पण चान्गली आहे.

आणि चहा शनिवारपेठेत 'रामदास' च्या जवळच अम्रुततुल्य चहा मिळ्तो .
१ नम्बर आहे.

मी शनिवारी न रविवारी फक्त तिथेच चहा पिते

चहाबद्दल लिहिताना फुगेवाडी नाक्यापासचा 'अशोक' विसरलात का?
पन वाचता वाचता तु लिवलेले दिसले.

डेक्कनला जिमखाना ग्राऊंडपाशी चितळेंच्या कोपर्‍यावर साबुदाणा खिचडी एकदम ब्येष्टेष्ट मिळते राव.

न्हजी त्या अप्पाच्या कँटिंगमघली व्ह्य. तेच्या बरोबर काकडी बी मिळते.

पण भौ येक सांग हे "सोहम" कुट आहे नक्की?

मार्केट यार्ड ला गेलात तर 'कावेरी' चं सुकं मटण,मटण सूप...आणि बाजरीची भाकरी....
आवारे लंच होम ची मटन थाळी झक्कास !
आणि कायतर नवीन खायचं आसल तर कोरेगाव पार्कातल्या शिशा कॅफे(आधीचा शिशमहाल) चा इराणी मटन कबाब आणि इराणी तंदूर मटन आणि सोबतीला हुक्का !
दोराबजी अँड सन्स चा मटन सालीगोश,पारशी बिर्याणी आणि शामी कबाब लय भारी.

गरम गरम गुलाबजाम दोन वर्षापूर्वी दिल्लीत खाल्ला होता.
आपल्याकडच्या गुलाबजामला मागे टाकणारे होते.
छोटा लाडू असावा असा आकार म्हणून एकच खाल्ला.

ऋषी हे माझ्या मित्राच्या बहिणीच्या सासर्यांचे आहे .आणि आमच्या आया बालमैत्रिणी आहेत .
बाकी कुर्ल्यात राहत असल्याने दीपक लहानपणापासून अनुभवतोय
बाकी अपूर्वा फोर्ट मधील कसे काय नजरेतून राहिले ह्याचे अपूर्व दुख्ख होत आहे . माझा जर्मन भाषेचा क्लास व पूर्वी नोकरीसाठी फोर्ट वारी नेहमीची होती .फोर्त मधील एक सांगायचे राहिले .तेथील बँकामध्ये काम करणारे सुट बुटात वावरणारा समूह डी बी एस च्या समोरील गल्लीत भुर्जी व आम्लेट चापतांना दिसेल .
सामोश्यावरून बरी आठवण झाली सायन मधील साधना शाळेजवळील गुरुकृपा येथील सामोसा व गुलाबजाम पूर्ण मुंबईत प्रसिध्द .त्याचे सामोसे आय्मेक्स मध्ये विकायला असतात .अर्थात गुरुकृपाची सामोसा रगडा व दही आणि आंबट गोड चटणी खाणे हे माझ्या पत्नीचे भारतात आल्यावर पहिले कार्य असते मग गरमागरम गुलाबजाम (तिने ६ सामोसे नुसते खाल्ले होते .)
बाकी फोर्ट च्या गल्ली बोळातून फिरताना कधी काय सापडेल ह्याचा नेम नाही .त्याच गल्लीत नाव आठवत नाही पण मित्राबरोबर बन मस्का इराण्याकडे खाल्ला होता .ते ठिकाण वल्ड हेरीटेज म्हणून घोषित झाले आहे .
सगळेच कस पारंपारिक आहे तिथे .

कोल्ड कॉफी
१. दुर्गा , MIT जवळ, पौड रोड, पुणे.

२. ज्ञान प्रबोधीनी चौकात, द मोबाईल शॉप समोर, दुकानाचं नाव नाही माहीती.

स्ट्राबेरी विथ क्रीम

१. महाबळेश्वर (नादच नाय )

दर्शन हॉटेल डेक्कन जवळ प्रभात लॉज समोर

अभिनंदन!

>> बाकी भेल खायची तर मुंबईत फोर्ट मधील विठ्ठलची. बाकी पावभाजी मुंबईतील खाऊ गल्लीतील
प्रचंड सहमत! विठ्ठलला तोड नाही! सुपरहिटच! खाऊगल्लीतली पावभाजीही सुपर चवीची असते!

यावरून कसं तरी आठवलं, अंधेरी स्टेशनला १ नंबर प्लॅटफॉर्मवर मेन एन्ट्रन्सच्या डाव्याबाजूला जे रेल्वे कँटीन आहे त्याच्याकडे रगडा-पाव तुफान हिट मिळतो! इतर ठिकाणी गोरेगाव, पार्ल्यालाही ट्राय केले पण मजा नाही आली! हा सॉल्लीडच बनवतो! तसंच अंधेरी स्टेशनच्या बाहेर पश्चिमेला, आदर्श रेलवे कँटिनसमोर, मोठ्या फूटओव्हर पुलाच्या पायाकडे रात्री बारानंतर तवापुलाव/भुर्जीपावची गाडी लागते! त्याच्याकडचा तवापुलाव भारीच!

A restobar owner Dr. Suhas Awchat of Diva Maharashtracha writes a letter to Rajesh Tope Minister of Higher and Technical Education and have decided to file a petition in the court to make regional Maharashtrian cuisine as a compulsory subject, the institutes believe it is sensible to do such only when there is scope for their students having number of outlets providing Marathi cuisine. However, few Marathi dishes are taught in the second year of the degree course in a subject food production.
http://www.divamaharashtracha.com/a/Cook%20Book.html
मराठी माणूस व मराठी खाद्य संस्कृतीचा प्रचंड अभिमान असणार्या ह्या अवचट दांपत्याने मराठी जेवण पेज ३ वर आणले .पण दर मात्र कुठल्याही पॉश उपहारगृहात असतात .त्यापैकी कमी आहेत .
ह्यांनी मराठी माणसाला नोलात २५% सवलत जाहीर केल्याने प्रचंड खळबळ उडाली होती .

अहो, मानिज नव्हे त्याचे नाव. स्वच्छ 'मणी' असे आहे (आणि 'मणी'चे म्हणून मणीज). आता दस्तुरखुद्द मणी तिथे असेल असे वाटत नाही.

.बाकी डोसेवाले उडपी पद्धतीने डोसे बनवितात .मानिज आपले वेगळेपण जपून आहे .

हे समजले नाही. मणी अगदी खास उडुपी आहे, ज्याप्रमाणे माटुंग्याचे इतर खास इतर काही उडुपी आहेत (रामा नायक, कॅफे म्हैसूर, कॅफे मद्रास, शारदा, अंबा भुवन, आनंद भुवन) तसाच मणीही.

डी. पी. आता पार 'बिघडले' आहे, पूर्वी तोही एक साधा उडुपी होता. पण त्याने धंदा कसा जोरदार एक्सपांड केला आहे! त्यापलिकडचे मराठी दुकानदार ('जयेश मिल्क बार') केव्हाच आले आणी गेले, मणी आणि डी. पी. टिकून आहेत-- मणी अगदी मूळ स्वरूपात, डी. पी. बदललेल्या!

बाय द वे, रूईयाचा 'कट्टा' नव्हे, त्याला 'नाका' म्हणतात!