पावसाचं वय....

मजेशीर मस्त कविता. यमकं बिमकं पण छान जुळत आहेत. अवघ्या सहा कडव्यात 'तोंडात अंगठा' पासून 'डोळ्यावर चष्मा' पर्यंतचा 'वर्षा-प्रवास' हळुवार समर्थतेने मांडणे थोरच. फक्त -

स्टिलचे पेले,सीलबंद बाटली
पाण्याशी गाठ,चकण्याची ताटली
आजुन कसा आला नाही (मित्र)
खड्डय़ात पडला का काय!
सांग ना रे पावसा, तुझं वय काय? ---
--- या कडव्यात चाराऐवजी पाच ओळी आल्याने जरा विचित्र वाटते आहे. हे बघा कसे वाटते:

व्हिस्कीची बाटली, चकण्याची ताटली
मित्राची संगत, त्याविना नाय गंमत
खड्डय़ात पडला का काय!
सांग ना रे पावसा, तुझं वय काय?

(या शिवाय आणखी एक)
"घेतां ना चहा !" शब्द कानी आले
सांग ना रे पावसा, अजून किती राहिले!

डोळ्यावर चश्मा,नजर दूरदूर
हातात पुस्तक,मनात हुरहूर ....

अश्या 'संध्याछाये'नंतर - "सांग ना रे पावसा, अजून किती राहिले!" असा शेवट कमालीची हुरहुर लावून जातो. कोटि कोटि प्रणाम.

सुंदर. आयुष्याचा प्रवास नियमित येणाऱ्या पावसाच्या संगतीने सुरेख मांडलाय.

आवडली!

कविता आवडली. प्रत्येक कडव्याचा "सांग ना रे पावसा काय तुझं वय?"ने होणारा शेवट, पण कवितेचा शेवट मात्र "सांग ना रे पावसा अजून किती राहिले!" हे चटका लावणारे वास्तव छानच.

काकानु , कविता आवडली .

__/\__

वेगळी आणि आयुष्याचे सर्व टप्पे कव्हर करणारी 'पाऊस-कविता'.

यमकं खूप सुंदर घेतली आहेत.
खूप आवडली हि कविता कर्नलजी.

मजा आया !

एका हातात किरण्याच्या पिशव्या
दुसरा हात पकडून रडणारे कारटे
तुझ्याच धुंदीत कधीतरी जूळले तिचाशी नाते
आठव रे पावसा ते साल कोणते होते?

पैजारबुवा,

कविता आवडली, जीवनाच्या विविध टप्प्यावरचे वर्णन आवडले.

असेच लिहीत रहा.

कर्नलसाहेब, कविता आवडल्या गेली आहे. :)

सं - दी - प

मस्त कविता.