झब्बूशाहची पोरगी - खलिल जिब्रान

झब्बूशाहची पोरगी - खलील जिब्रान

सिंहासनावर झोपलेल्या म्हातार्‍या राणीच्या आजूबाजूस चार गुलाम पंखा हलवत होते. ती घोरत होती आणि तिच्या कुशीत बसलेली मनिमाऊं म्यांव म्यांव करत अर्धोन्मिलित डोळ्यांतून गुलामांकडे टक लावून बघत बसलेली.

पहिला गुलाम बोलला, "झोपलेली असते तेव्हा ही म्हातारी किती किळसवाणी वाटते, हिचा लटकलेला जबडा बघा; आणि श्वास तर असा घेते आहे जणू सैतानाने हिचा गळा दाबून धरला आहे."

मनिमाउं म्यांव करत म्हणाली, "उघड्या डोळ्याने हिची गुलामी करतांना जितके कुरूप तुम्ही दिसता, झोपलेली असतांना ही त्याच्या अर्धीपण भयंकर दिसत नाही."

दुसरा गुलाम म्हणाला, "झोपेत हिच्या सुरकुत्या दाट होण्याऐवजी सपाट होऊन जातात. नक्कीच कसल्यातरी कटकारस्थानाचं स्वप्न बघत असेल."

मनिमाऊंने म्यांव केल, "तुम्ही पण अशीच झोप काढली पाहिजे आणि स्वातंत्र्याचे स्वप्न बघितले पाहिजे."

तीसरा गुलाम म्हणाला, "हिने मारलेले लोक झुंडी झुंडीने हिच्या स्वप्नात येत असतील."

आणी मनिमाउंने म्यांव केलं, "ए, ही फक्त तुमच्या पुर्वजांच्याच झुंडी नाही तर तुमच्या येणार्‍या पिढ्यांच्याही झुंडी बघत आहे."

चौथ्या गुलामाने म्हटल, "ह्याबाबतीत गप्पा मारायला छान वाटतं, पण त्यामुळे इथं उभं राहून पंखा हलवत जो थकलोय त्यावर काय फरक नाही पडणार."

मनिमाउंने म्यांव केलं, "तुमच्यासारख्या लोकांनी अनंतकाळापर्यंत पंखा हलवत राहिले पाहिजे, फक्त पृथ्वीवरच नाही, स्वर्गातही."

राणीची मान एकाएकी खाली कलंडली आणि तिचा मुकूट जमीनीवर पडला.

गुलामांपैकी एक उद्गारला, " हा तर अपशकुन आहे."

मनिमाऊं म्हणाली, "एकाचा अपशकुन दुसर्‍याचा शकुन असतो."

दुसरा गुलाम म्हणाला, "उठल्यावर जर हिला आपल्या डोक्यावर मुकूट दिसला नाही तर आपलं डोकं उडवेल."

मनिमाउंने म्हटले, "तुम्हाला माहीती नाही की जेव्हापासून तुमचा जन्म झालाय, ही रोज तुमचे डोके उडवते आहे."

तिसर्‍या गुलामाने म्हटले, "बरोबर आहे तुझे, देवांना बळी देण्याच्या नावाखाली ही आमचा खून करुन टाकेन."

मनिमाउंने म्हटले, "देवांना फक्त दुर्बळांचा बळी दिला जातो."

तेव्हाच चौथ्या गुलामाने सर्वांना गप्प राहण्याची खूण केली. त्याने मुकूट उचलला आणि अशा सफाईने राणीच्या डोक्यावर बसवला की तीची झोपमोड होऊ नये.

मनिमाउंने म्हटले, "एक गुलामच खाली पडलेल्या मुकूटाला उचलून परत राजाच्या डोक्यावर ठेवतो."

काही क्षणच गेले असतील की म्हातारी राणी उठली. इकडे तिकडे बघत तिने जांभई दिली आणि म्हणाली, "मला वाटतं मी स्वप्न पाहिलं - मी पाहिलं की एक विंचू चार किड्यांना एका खुप जुन्या ओकवृक्षाच्या खोडाभोवती पळवत आहे. हे स्वप्न मला आवडले नाही."

एवढंच बोलून तिने डोळे मिटले आणि परत झोपून गेली. घोरणं परत सुरु झालं आणि चारी गुलाम परत पंखा हलवू लागले.

आणि मनिमाऊं गुरगुरली, "हलवत राहा, मुर्खांनो फक्त हलवतच राहा. तुम्हाला ठावूक नाही की तुम्ही त्या आगीला हवा घालताय जी तुम्हाला जाळून तुमची राख करते."

मूळ कथा: The Lion's Daughter
मूळ लेखक: Khalil Jibran
पुस्तकाचे नाव:The Forerunner
प्रथम प्रकाशन: 1920