'किल्ला' आणि प्रेक्षक!

किल्ला अजून पहिला नाही पण असाच अनुभव "लक्ष्य" च्या वेळेस आलेला.

मला तरी "लक्ष्य" हा सिनेमा प्रचंड आवडतो पण तो तिकीट खिडकी वर आपटला होता, कारण चुकीची प्रसिद्धी!
चित्रपटातली गाणी आणि ट्रेलर यावरून बर्याच लोकांना तो एक प्रेमकथा वगैरे असेल असे वाटले होते, मध्यंतरापर्यंत सिनेमा हलक्याफुलक्या अंगाने जात होता. प्रेक्षक पण खुश होते पण त्यानंतर जेव्हा युध्द सुरु झाले तेव्हा बर्याच लोकांची घोर निराशा झाली!
खर तर युद्धाचे सीन खूप परिणामकारक पद्धतीने दाखवले होते पण केवळ लोकांच्या अपेक्षा वेगळ्या असल्याने चित्रपट त्यांच्या पसंतीस उतरला नाही.

'झी मराठी'ने किल्ला आणि फँड्री च्या बाबतीत जाहिरात करताना 'मास-अपील' असणाऱ्या गोष्टींवर भर दिला होता(लव्ह-ष्टोरी इ.) त्यामुळे प्रेक्षक 'त्या' अपेक्षेने गेल्यास त्यांचा अपेक्षाभंग होणे अपेक्षितच आहे! -------
मी स्वतः पिक्चर पाहिला नाही. पण तुम्ही म्हणालात ते सत्यच. जाहिरात कशा प्रकारे केली जाते, यावर आलेल्या पब्लिकचा प्रतिसाद अवलंबून.

कालच पाहिला काय जबरा काम केलंय पोरांनी .
समुद्र आणि पाऊसचे चित्रीकरण तर पण भन्नाट. पाऊस पाहुन तर भजी खायची इच्छा होत होती पण हे multiplex वाले ठेवत नाही. कॉफी वर भागवावे लागले .
हो माझ्या छोट्या मुलीला नाय आवडला हा सिनेमा . ज्यांना समज नाही त्यांना नाही आवडणार हा सिनेमा .

चित्रपट आवडला , तुम्ही कुठे पाहिला होता ? मी पाहिला तिथे तर कुणी शेरेबाजी वगैरे करीत नव्हते . हं शिव्या वगैरे आल्या तर तेवढ्यापुरता हशा पिकत होता.

चित्रपटाचे छायाचित्रण भन्नाट आहे! काय कोकण दाखवलाय - एका शॉटला अख्या स्क्रीनभर समुद्र किनारा आहे आणि मध्ये तो मुलगा बसलाय!

अप्रतिम छायाचित्रण आहे हा शॉट!

किल्ला आणि फँड्री दोन्ही चित्रपट वेगळे आहेत आणि मला ते दोन्ही आवडले.

जिभेला एका "विशिष्ट " चवीची सवय झाली कि मग रुचीपालट मानवत नाही, हा सिनेमा "मास " नसून काहीसा "क्लास" category मध्ये मोडतो.

मला असा अनुभव टाईमप्लीज बघताना पुण्यातला अमानोरा मध्ये आला होता. अत्यंत थर्डक्लास, टोळीने आलेली मुलं आणि एकही संवाद नीट ऐकून देत नव्हते. सात-आठ जणांचा एक ग्रूप जिथे बसला होता त्यात मधल्या दोन रो सोडून त्यांचा दुसरा ग्रुप बसला होता. आणि तिथे बागेत बसल्यासारख्या एकमेकांशी गप्पा मारत होते. एकही संवाद नीट ऐकून दिला नाही. पिक्चरला आलेली वयस्क मंडळी फक्त जळजळीत कटाक्ष टाकत होतीत पण त्याचा त्या मुलांवर शष्प परिणाम नव्हता.

मी चिडून म्यानेजर किंवा तत्सम व्यक्ती भेटत्ये का बघायला उठलो, त्यांची तक्रार करायला. रुममेट सोबत होता, वाटलं होतं तो पण येईल पण तो फट्टू (हाच योग्य शब्द वाटला) निघाला. मी तणतणत वॉचमन कडे गेलो, वॉचमनने शांत चेहर्‍याने एक रजिस्टर दिली. म्हणे यात तक्रार लिहा. म्हटलं पण आताचं काय? तर आता कोणीच नाही. तणतणत परत आलो.

त्या पिक्चरला झाला तितका मनस्ताप कधीच झाला नव्हता.

'झी मराठी'ने किल्ला आणि फँड्री च्या बाबतीत जाहिरात करताना 'मास-अपील' असणाऱ्या गोष्टींवर भर दिला होता(लव्ह-ष्टोरी इ.) त्यामुळे प्रेक्षक 'त्या' अपेक्षेने गेल्यास त्यांचा अपेक्षाभंग होणे अपेक्षितच आहे!

माझा अनुभव वेगळा आहे. 'कोर्ट'ची जाहिरात करताना कुठेही मनोरंजक चित्रपट अशी केली नव्ह्ती. ट्रेलर वरुन तो बराचसा डॉक्युमेंट्रीच्या अंगाने जाणारा चित्रपट वाटला होता. तरी पण जेंव्हा आम्ही पिक्चर बघुन (रविवारी संध्या. कोथरुड सिटी प्राईडचा शो) बाहेर पडत होतो तेव्हा प्रातिनिधीक प्रतिक्रीया होती 'या पेक्षा टाईमपास २ बघितला असता तर बरं झालं असतं'.

बाकी नको तेथे शिट्ट्या, हशा वगैरे होतंच रसभंग करायला.

मी किल्ला फर्स्ट डे फर्स्ट शो पाहायला गेलो होतो. (ई-स्केअर, गणेशखिंड रोड, पुणे)
जवळपास हाऊसफुलच होता शो, पण मलासुद्धा असाच अनुभव आला तिथे.
८-१० जणांचे २-३ ग्रूप वेगवेगळ्या ठिकाणी बसले होते आणि निव्वळ फालतू शेरेबाजी करत होते.
सुदैवाने त्यांनी कुणीही प्रोत्साहन/प्रतिसाद दिला नाही, नाहीतर चित्रपटाचा आनंद घेता आला नसता.

चित्रपट आवडला मला.

हे सर्व एकवेळ ठीक आहे, पण ट्रेलर वरून हिंट घेऊन आलेल्या पब्लिकने अश्लील शेरेबाजी, मध्येच हसणे, ओरडणे या प्रकारांनी पूर्ण विचका करून टाकला होता. म्हणजे त्या मुलाच्या वर्गातील मुली दिसल्यावर दंगा अपेक्षित आहे, किंवा शिव्या खरडल्या जात असताना वगैरे; पण त्या मुलाच्या आईच्या एकटेपणावरून सुद्धा (नवरा नसल्यामुळे) अश्लील शेरेबाजी चालू होती. चित्रपटाचा जो कळसबिंदू आहे जेव्हा काही न बोलता तो मुलगा आपल्या आईच्या जवळ जातो तेव्हा पण आरडा ओरडा चालू होता.

>>> ++++++११११११११

सकाळचाच ताजा समअनुभव आहे. कॉलेजी मुलामुलिंचं आलेलं टोळकं..अत्यंत हिणकस शेरेबाजी करत होतं.
@चित्रपटाचा जो कळसबिंदू आहे जेव्हा काही न बोलता तो मुलगा आपल्या आईच्या जवळ जातो तेव्हा पण आरडा ओरडा चालू होता.>> इथे अत्यंत घाणेरडे आवाज काढत होते..आणि यत्किंचितंही लाज वाटत नव्हती. त्यावर कुणितरी त्यांच्यातलीच मुलगी "अरे..थांबा .ती रडतीये" असं बोलले..आणि त्यावरंही अत्यंत हीन पातळीचा विनोद केला गेला.

बाकि परिक्षणाशिही सहमत आहे.

@अत्रुप्तः
काय झालंय तरी काय या पोरांना? किती घाणेरंड वागावं, बोलावं याची काहीच लाज बाळगत नाहीत. कमीत कमी इतरांना त्रास होऊ नये याची तरी काळजी घ्या, मग तुमच्या आयुष्यात तुम्ही काहीही करा.

जसे निव्वळ वय झाले म्हणून मतदान करता येते ( एक सेल्फी) काढून भाव खाता येतो अश्या पीढीचे प्रतिनीधी आहेत ही मंड्ळी आणि वर सूड ने सांगीतलेला उपाय मी "बालगंधर्व" सिनेमाच्या वेळी गलीच्छ शेरेबाजीबद्दल जाब विचारण्यासाठी केला पण आजू बाजूच्या प्रेक्षकांनी "जावू द्या कशाला नादी लागता" म्हणून थांबवले.

नंतर तोच ग्रुप (कॉलेज कन्यका सहीत ) शेरे-बाजीसह सिनेमा उपभोगत राहिला. आणि हो, हा अनुभव एक पडदा सिनेमागृहातला नसून बिग सिनेमा नामक महागड्या थे(ट्)रातला आहे!!!!

बालप पालक ने वाढलेली समज टीपी १-२ ने घालवली असे वाटणारा
नाखुस

असेच अनुभव येत असल्या मुळे पहिल्या किंवा दुसर्‍या आठवड्यात चित्रपट बघायची घाई करत नाही.

चित्रपटाची जाहिरात पेपर मधे येणे बंद झाले की मग चित्रपटगृहात जाउन बघतो. त्यातही शक्यतो शनिवार रविवार टाळून. रात्री उशीराचा खेळ असेल तर अतिशय उत्तम.

अतिशय कमी प्रेक्षक (जास्तीजास्त १०-१५ ) एकाग्रतेने चित्रपट पहाता येतो कारण साधारण अशा वेळी थिल्लर प्रे़क्षक जवळाजवळ नसतातच. असली तरी दोनपाच प्रेकी युगुलं असतात. पण त्यांच्यापासून योग्य अंतर ठेउन बसले की त्यांचा आपल्याला काही त्रास होत नाही.

नाटकांचेही तसेच कमीत कमी ३० ते ४० प्रयोग झाल्याशिवाय नाटकाला सुध्दा जात नाही. यात अजून एक फायदा होतो, बर्‍याचवेळा बाल्कनीचे तिकीट काढून रंगमंचाजवळ बसून नाटक पहाता येते. (अर्थात बाल्कनीचे तिकीट केव्हा काढायचे हे अनुभवाने समजते. प्रत्येकवेळी ही ट्रीक चालत नाही)

(किल्लाची गर्दी कमी व्हायच्या प्रतिक्षेतला)
पैजारबुवा,

----असा अनुभव टाईमप्लीज बघताना पुण्यातला अमानोरा मध्ये आला होता. अत्यंत थर्डक्लास, टोळीने आलेली मुलं आणि एकही संवाद नीट ऐकून देत नव्ह----------
या सर्व त्रासावर उपाय म्हणजे आता थिएटरमध्ये सुद्धा बाउन्सर नेमले पाहिजेत .

मला अमनोरामध्ये कोर्ट पाहताना असा अनुभव आला होता. एक उच्चभ्रु वाटणारा तरुण-तरुणींचा, विशीतला ग्रुप होता. ८-१० जण होते. ते सोडून आणखी ८-१० जण होते. १०-१५ मिनिटांनी त्या ग्रुपचा 'भ्रमनिरास' झाल्यावर त्यांची शेरेबाजी, गप्पा, दंगा चालू झाला. "ए, तुला सांगितलं होतं ना, आपण 'तो' पाहू. उगीच तू हा 'बोर' मुव्ही पाहायला लावलास." इत्यादी.
आणि हे सगळं माझ्या पुढच्या रांगेत, माझ्या समोरच्या सीट्सवर.
माझा मित्र डोक्याला हात लावून बसला होता. मग समोरच्या सीटला पायाने जोरात ढकललं. त्याने मागं पाहिलं अन् गप्प बसला. २ मिनिटात परत चालू झालं. एक जण म्हणत होता, "चल यार, 'तो' बघू. हा म्हातारा (कोर्टातला कांबळे) रडतच बसणार आहे."

आवाज चढवून मी म्हणालो, 'आत्ताच्या आत्ता जर सगळ्यांनी थोबाडं बंद केली नाहीत तर कुत्र्यागत मारंल'.
बिचारे नंतर इंटरव्हलमध्ये पण बोलले नाहीत.

अशा विचित्र पब्लिकमुळे चित्रपट थिएटरमध्ये पहाणं अगदीच कमी केलंय, मोजकेच चांगले चित्रपट मंगला मध्ये बघायचे, तिथे बरेच चांगले लोकं येतात.
मराठी साठी प्रभात छान होतं पण ते सध्या बंद असल्यामुळे प्रॉब्लेम होतो ,
खास करून सीरियस पिक्चर आपण मन लावून पाहतांना लोक फालतू कमेंट करतात तेव्हा जो बेकार विरस होतो..

तो कोळी, चित्रपटातल्या मुख्य नायकाला (बाल कलाकार अर्चित देवधर) मासा खाण्याचा आग्रह करतांनाचा सिन...

ग्रूपमधून कोणीतरी : अरे बामना, नको खाऊ. नको खाऊ.
पब्लिकचा प्रतिसाद = शून्य
ग्रूपमधून कोणीतरी (परत) : ए भटजी, नको खाऊ रेऽऽऽ
माझ्याच रांगेत ७-८ सिट दूर बसलेला एक जण : अरे शांत बसा ना. पिक्चर बघू द्या आम्हाला.
ग्रूपमधले दोघे जण उभे राहून : कोण आहे रे शहाणा ? चल बाहेर, तुला पिक्चर दाखवतो.
पब्लिकचा प्रतिसाद = शून्य

एकटा असेल किंवा दोघे असतील तर एखाद्या वेळी माणूस प्रतिकार करेलसुद्धा.
पण १०-१० जणांच्या ग्रूपसोबत एकट्याने पंगा घेणे परवडेबल नाहीये.

किल्ला पाहिला- शाळा विषय डोक्यात ठेवून गेलो होतो परंतु एका किशोरा वयिन मुलाचे भावविश्व कसे विस्तारत जाते आणि पुढे आपल्या दु:खाहून जास्त दु:ख इतराना असून ते कसे सामोरे जातायत हे अनुभव येऊन सकारात्मक आयुष्याकडे पाहायला शिकतो.
शेवटी पाण्यात उडी मारतानाचा प्रसंग त्याचे ध्योतक आहे.
बाकी सिनेमा मुलुंड मुं, रात्री सहकुटुंब पहिला साधारण 100 प्रेक्षक होते, वाईट अनुभव नाही पण मजेशीर म्हणजे 1 सरदार कुटुंब आले होते आणि सिनेमाचे नाव पाहून उठून गेले, चुकुन या स्क्रीन ला आले होते.

मी शक्यतो मराठी आणि हिंदी सिनेमाच्या नादी लागत नाही.

आणि टॉकिजमध्ये तर अजिबात नाही.

विकतेचे दुखणे कोण घेईल?

अजून जालावर आला नसावा. पाहिलेला नाही. तरी शिनियर शिटीझन आई वडिलांच्या म्हणण्यानुसार कोकण चांगले दाखवले आहे., सिनेमाचा शेवट वेगळा हवा होता, ज्यामुळे शिनेमा पूर्ण पाहिलाय असे वाटले असते. सर्वात महत्वाचे म्हणजे जवळच्या थेट्रात लागला होता व शिनेमाची वेळ त्यांच्यासाठी चांगली होती म्हणून किल्ला पाहिला.

दोन्ही लेकरांना हा सिनेमा दाखवला मल्टीप्लेक्स्च्या अनुभवाने एक पडदा सिनेमागृहात पाहिला.

मोजकीच गणसंख्या असूनही सिनेमा नीट पहाता आला.काही प्रसंग मुलाला समजावता आले. आधि पाहिलेला नसूनही इथल्या माहितीने आणि परीक्षणामुळे.

वरती आलेले अश्लील आणि अश्लाघ्य शेरे ऐकायला मिळाले नाहीत हे सुदैव्च. कारण आधिच्याच आठवड्यात मल्टीप्लेक्स्च्या तिकीट खिडकीवरचा संवाद आठवला.

यो मुलगा : एबीसीडी फूल हाये हा बघायचा का?
एबीसीडी* मुलगी: हा सस्पेंस पिक्चर आहे का?
यो मुलगा : माहीत नाही पण काही भारी असेल.
योचा खडकी-दापोडी** मित्र : नाय रे त्याच्यात टिपी सारख खंग्री काय नाय शाकाल- बिकाल त्याने कल्ला करायला मज्जा येत नाय! ज्याम बोर आहे माझा मित्र लै पकला राव !

एबीसीडी* व्याखेचा उगम स्तोत्र मिपा लेखात आहे अद्ध्भुत तपशीलासाठी व्यनी करणे.
खडकी-दापोडी** स्थलदर्शक नसून वृत्ती दरशक आहे याची नम्र आणि सूचक नोंद घेणे

नाद खुळा चा सिक्सर

करमाफी मुळे मराठी सिनेमा स्वस्तात मल्टीप्लेक्स ला बघता येतात आणि त्यामुळे मल्टीप्लेक्स मधे धित्तांग करायची संधी मिळते हा हेतू तर अश्या सिनेमांना येण्यामागे नसेल.

अनिवे, ग्रुप नी येऊन हुल्लडबाजीच जर करायची आहे तर २०० रुपयाच्या तिकीटांपेक्षा १०० चे बरे नाही का?

कालच हा पिक्चर पाहिला.
बर्‍याच दिवसानी सर्वार्थाने एक "चित्रपट" पाहिल्याचे समाधान वाटले.
कॅमेराची भाषा म्हणजे काय हे या चित्रपटात पदोपदी जाणवते.
थेटर हाऊसफुल्ल होते.बहुतेक लोक चित्रपट झकास एन्जॉय करत होते.
माझ्या मागे एक कुटुंब एकमेकांतच मोठ्याने बोलत होते मात्र त्याना विनंती केल्यानंतर ते शांत झाले.
पण चित्रपट हा खरोखरीच एक "चित्रपट" आहे. त्यात कित्येक फ्रेम्स सर्वांगसुंदर आहेत.
सर्वात आवडलेला शॉट म्हणजे मुले पोहोण्याच्या तळ्यात उडी मारतात तो. खूपच सुंदर.
शेवटचा बसमधला प्रवास तर सर्वावर कडी करणारा आहे.

अम्रुता सुभाष पाहुणी कलाकार असेल तरीही चित्रपट बघत नाही. त्यामुळे हा बघायचा प्रश्नच (कधी) न्हवता. तिचे मल्टीप्लेक्सला पोस्टर लागते हीच मुळात एक डोक्यात जाणारी गोष्ट आहे. यावर काहीतरी उपाय हवाच.

एवढं काय केलं ओ बिचारीनं?

मला चित्रपट खूप आवडला आहे. विषेषतः त्यातल्या चित्रभाषेसाठी.
पुन्हा पुन्हा पहावा असा अर्थात मोठ्या पडद्यावर पहावा असा.
त्या मुले तलावात उडया मारतात त्यावेळेस लाइफ ऑफ पाय मधील दृष्याची आठवण होते.

विशेष आवडला नाही पिक्चर..
सर्वांचे रिप्लाय चांगले आहेत.. पण बिचकत माझे प्रामाणिक मत लिहिलेच..
बहुतेक आमच्या बाळाचा पहिला पिक्चर आणि तिला संभाळताना मे बी निट लक्ष देवु शकलो नसेल.. पण तरीही नाही आवडला...
मुक चित्रण .. देहबोली छान.. छायाचित्रण छान .. पण कथेमध्ये खुप काही सुंदर गुंफता आले असते असे राहुन राहुन वाटले..
असो तुमचे मत वेगळे आहे ते ही मान्य...