सचिनचे क्रिकेट

तुमची अर्धी राहिलेली (काश्मिरमधील सुनील खेरची) कथा वाचायची उत्सुकता आहे. सावकाशीने लिहा. तोपर्यंत कॅप्टन सौरभ कालियाबद्दल आणखी थोडे लिहाल का? हल्लीच त्यांच्या वडिलांबद्दल फेसबुक वर काही वाचले होते.

चितळे सो.- अनपेक्षित सुरवात , अपेक्षित शेवट.
अजब तुझे सरकार !

जिनिव्हा कन्वेन्शन ची केस पाक विरुद्ध कोर्टात लढवण्यात बर्याच अडचणी आहेत असे कुठेतरी वाचले होते. या केसच्या आधारावर पाक काश्मीर मध्ये सार्वमत घेण्याची मागणी पुढे रेटू शकते, असं काहीतरी.
तुम्ही या विषयावर लिहाच. एकुणात काश्मीर मध्ये सार्वमत घेण्यात भारताच्या अडचणीचा ढोबळ अंदाज आहेच पण आपला लेख insight ठरेल.

आपल्या बद्दल, भारतिय सेनेबद्दल आणि कॅप्टन सौरभ कालिया यांच्या बद्दल नितांत आदर बाळगुन हे मान्डु इच्छितो की हा फरक युद्ध आणि खेळ यातला आहे. आयुष्यात एकच डाव मिळतो.

१. संत ज्ञानेश्वर २. संत तुकाराम ३. संत रामदास ४. शिवाजी महाराज(हे पहिले हवे होते पण कालानुरूप मांडायचा प्रयत्न केला आहे)५. संभाजी महाराज ६. बाजीराव पेशवे ७. कान्होजी आंग्रे ८. थोरले माधवराव पेशवे ९. राणी लक्ष्मीबाई १०. वासुदेव बलवंत फडके ११. ज्योतिबा फुले १२. बाळ गंगाधर टिळक १३. धोंडो केशव कर्वे १४.बालगंधर्व १५. विनायक दामोदर सावरकर १६. प्र.के.अत्रे १७. बाबासाहेब आंबेडकर १८.बाळासाहेब ठाकरे १९. मंगेश देसाई २०. शरद पवार २१. भीमसेन जोशी २२.लता मंगेशकर २३. बाबा आमटे २४. सुनील गावस्कर २५.दिलीप वेंगसरकर २६. आशा भोसले २७. प्रकाश आमटे २८. अण्णा हजारे २९.सचिन तेंडूलकर.यापुढे मराठी नाव आठवत नाही. (राज ठाकरेंना अजून सिद्ध व्हायचे आहे.)
बघा.................कमीत कमी २८ नावे शोधून काढली की ज्यांनी जगाच्या इतिहासावर आपली छाप सोडली आहे (अनावधानाने काही नावे राहिली असल्यास कृपया जोडावी. या सर्वांवर सवडीने स्वतंत्र लेख लिहायचा प्रयत्न करीनच) मराठी इतिहासात मानाचे पान असलेल्या या वीरांवर कमीत कमी मिपावर चिखलफेक होऊ नये हीच विनंती. (वर उल्लेखित सर्वानीच कधीतरी अपयश घेतले होते.......याचा विसर न व्हावा)

पण आपण नुसते हळहळण्याशिवाय काहीही करु शकत नाही. दरवेळेस आपले सरकार पाकिस्तानशी संबंध सुधारायला जाते आणि तोंडावर पडतात ते आपले सैनिक. वाजपेयींच्या वेळेस पाकिस्तानशी बससेवा सुरु केली, तेव्हा शिवसेनेने विरोध केला होता तेव्हा भर सभागृहात वाजपेयींनी शिवसेनेचा अपमान केला होता हे मी स्वतः टीव्ही वर पाहिले आहे. (हमारे दुश्मन तो पाकिस्तानसे ज्यादा यहां है असे काहीसे वाजपेयींचे उद्गार होते) त्याच वाजपेयींनी कारगिल झाल्यावर आमची बस कारगिलला नेली असं म्हणत गळा काढला. त्यातच कालिया आणि अनेक सैनिकांचा बळी गेला. मुळात जो पर्यंत लालबहादुर शास्त्री, इंदिरा गांधींच्या लेव्हलचे पंतप्रधान मिळत नाहीत तो पर्यंत आपले सैनिक असेच अपमानास्पद रितीने मरत राहणार आणि आपण फेसबुक, मिपावर हे वाचुन त्रागा करत राहणार.

कॅप्टन अमित वर्मा आणि सौरभ कालिया आणि के नचिकेत, अजय अहुजा यांच्याविषयी इथे माहिती मिळेल.
http://www.youtube.com/watch?v=nu2w3-3wRok

खरं तर ही पूर्ण मालिका आवर्जून पहावी अशी आहे.
(मग क्रिकेट सामन्यांना महासंग्राम आणि टीम ला सेना वगैरे...!)

हल्लीच इंग्लंड बरोबरच्या झालेल्या क्रिकेट कसोटीत भारताला हार मानावी लागली व सचिन सामन्यात धावा काढू शकला नाही म्हणून विविध बातम्या देणाऱ्या वाहिन्यांनी दिवसभर व मध्य रात्री पर्यंत ह्या घटनेला अक्षरशः कुटून काढले.

काही मिपाकरांनी देखील कुटाण्याला हातभार लावला आहेच. त्यांचे देखील दोन शब्दात कौतुक करतो आणि मी माझे २१ शब्द संपवतो.

यांचे वडिल मागील कित्येक वर्ष सरकारचा पाठपुरावा करत आहेत.
मागील दोन संरक्षण मंत्र्यांनी मिडीया समोर केलेले वादे विसरुन वार्‍यावर सोडल्यासारखी परिस्थिती आणली आहे.
सद्य सरकार काय करेल याबद्द्ल काळच काय ते ठरवेल.

अवांतरः तिकडे रब्बानी साहिबा हाफिज सईद बद्द्ल पुरावे मागत आहेत. पुरावे द्या मग करतो शिक्षा.
त्या कोणा एकाला केली होती म्हणे शिक्षा तो ४ वर्ष तुरुंगात आणी घरी त्याच्या बयकोला पोर झाले म्हणे.इथे भारत आक्षेप घेतोय. आपणच आपली महाभारत संस्कृती विसरुन कसे चालेल ?

तिकडे रब्बानी साहिबा हाफिज सईद बद्द्ल पुरावे मागत आहेत. पुरावे द्या मग करतो शिक्षा.

२६/११ चा हल्ल्याची योजना बनवण्यापासून त्याचे नियंत्रण करणारे लोक व त्यांचे कक्ष पाकच्या भूमीवर होते. भारतीय सुरक्षा संस्था भारतात अन्वेषण करून त्याची माहिती गोळा करू शकतात. काही प्रमाणात इतर देशांच्या गुप्तहेर संस्थांकडून माहिती मिळवू शकतात.

पुरावे गोळा करण्यास योग्य जागा पाकिस्तान होती व योग्य वेळसुद्धा प्रत्यक्ष हल्ले सुरू असतानाची होती. जेव्हा पाकिस्तानी सरकार म्हणते की आमच्या भूमीचा वापर इतर देशांवर दहशतवादी हल्ले करण्यासाठी होऊ देणार नाही तेव्हा या उक्तीला कृतीत उतरवण्यासाठी पुरावे गोळा करणे, साक्षीदार जमविणे व संशयितांना अटक करणे हि केवळ त्यांचीच जबाबदारी होती.

भारत सरकारने होईल तेवढी माहिती वेळोवेळी पाठवली. त्याचा प्रत्यक्ष उपयोग उरलेले पुरावे नष्ट करणे व संशयितांना सुरक्षित स्थळी पोचवण्यासाठी केला गेला असवा असे मानण्यास पुरेसा वाव आहे (यामागचे गृहीतक - पाकिस्तानी न्यायालयातील या खटल्याची आजवरची प्रगती).