येळकोट येळकोट जय मल्हार!!

भयानक आहे हा प्रकार.

मस्त फोटो. पण त्या गाड्या अशा माणसांनीच भरलेल्या असल्या पाहीजेत का?

अन्या, तुला भयानक काय वाटलं? गाड्या ओढणं का चाबकाचे फटके? माझ्या मते चाबकाचे फटके मरीआईचे लोकं ओढतात तसे असावेत, अर्थात थोडंफार लागत असणारंच पण ज्याची त्याची श्रद्धा.

मस्तच.

एका परंपरेची सुरेख शब्दांत फोटोंसकट ओळख करून दिलीत.

गावाकडच्या बाजारात कांदे वांगे दिसायला सुरुवात होऊन दोन-चार आठवठे झाले तरी घरात मात्र ते आणले जात नसत. कारण सट (चंपाशष्‍ठी) अजून झालेली नसे ना.
खंडोबा ज्यांचं कुलदैवत आहे किंवा ज्यांच्या देवघरात खंडोबाचे टाक आहेत त्या सगळ्यांच्याच घरात हा रिवाज पाळला जात असावा.
-------------------------------------------------------------------
आमची आईही हा रिवाज पाळायची,कांदा, लसुण, वांगे खायची नाही..............

प्रथेचं अतिशय सुंदर दर्शन घडवलंयस यशवंता..

भंडार्‍याने पिवळी झालेली मिरवणूक पाहताना अवचटांच्या अशाच एका लेखाची आठवण झाली.. आता नाव आठवत नाही, पण याच प्रसंगाविषयी होता. खदखदता पिवळा समुद्र अशा शब्दात त्या गर्दीचं वर्णन केलं आहे.

छायाचित्रांपेक्षा लेख जास्त आवडला."सटाची" मस्त ओळख करुन दिलीत. लेख वाचताना लहानपणी किती तरी वर्षे कानावर पडलेल्या धनगरी ओव्या ढोलासकट परत निनादत आहेत.
धनगरांचा देव बिरोबा सुध्दा आहे. शिदोबा, बिरोबा, खंडोबा ई. हे सगळे "बा" म्हणजे माझ्या माहीती प्रमाणे संभुमहादेवाचे"रिजनल मेनेजर" ;-)

गवि हे घ्या ....

कोरडे ओढण्याचा प्रकार भयानकच. अर्थात अश्या खूप चालीरीती धर्मात आहेत. कालांतराने जातीलच तोपर्यन्त ह्या परंपरेची चांगली बाजुच पाहुया .
मल्हारी मर्तंड जय मल्हारी ....

फोटो पहाताना जरा भीती वाटते खरी, पण मी लहान असताना आमच्या गावात अशी एक बगाडाची जत्रा भरायची त्याची आठवण झाली. त्यात लोक पाठीला हुक टोचून उंचावर लटकत फिरायचे. मोठी माणसं आम्हाला ते कधी बघायला द्यायचे नाहीत.

काल रा. चिं ढेरे यांचं 'लज्जागौरी' पुस्तक वाचत होते. त्यात एक प्रकरण खंडोबा बद्दल आहे. त्यांच्या मते खंडोबा हा क्षेत्रपाल देव. दक्षिण भारतातला स्कंद तोच खंडोबा, आणि स्कंदाची पत्नी षष्ठी, म्हणून खंडोबाला षष्ठीचं महत्त्व.

लेख आवडला, पण फारच त्रोटक वाटला

मस्त रे भाऊ, फोटू आवडले.

-दिलीप बिरुटे

स्पा म्हणतोय तसचं, एका परंपरेची सुंदर ओळख झाली, पण कुठे तरी ती अर्धवट वाटली :( :(

मस्त दस्तऐवजीकरण रे. लेख सध्या नुसता चाळलाय.
बादवे, गाव कुठलं म्हटलास तुझं?

---^---

छायाचित्रे सुरेखच, मात्र शब्दांची कमतरता जाणवली.

एका अनोळखी परंपरेची ओळख करून दिल्याबद्दल धन्यवाद.

आजवर केवळ वरवर ऐकुनच होतो या प्रकारा बद्दल.
सुरवातीचा लेख आणि त्याखालची चित्रं एका वेगळ्या विश्वात घेउन गेलं.

वर्णन आणि छायाचित्रे फारच छान आहेत. अभिनंदन.

हळदीसारख्या औषधी मसाल्याचे उधळणे, पायदळी तुडवणे, नाश करणे मनाला पटत नाही.

श्रद्धेच्या नांवाखाली दूध, दही, तूप, हळद ह्यांची नासाडी करण्यापेक्षा गरजवंतांना ह्या गोष्टी वाटून जास्त पुण्य पदरी पडेल असे वाटते.

येळ्कोट येळ्कोट जय मल्हार

माहितीपुर्ण लेखन.

छान वृतांत.

असाच बारागाडे ओढायचा प्रकार आमच्याकडे पोळ्याच्या दिवशी होतो (सध्या मानव अधिकारामुळे बंदी) अंगात आलेला भगत कोणाचीही मदत न घेता माणसांनी दाबून भरलेल्या १२ बैलगाड्या(बिन्बैल आणि एकमेकांना बांधलेल्या) एकटा ओढून ७/८ किमी खंडोबाच्या मंदिराजवळ नेत असे.मग त्या धांदलीत गाडीवरून पडून कोणाचा हात मोडणे, कोणाच्या पायावरून गाड्या जाणे इत्यादी प्रकाराने बंदी आली.

छान फोटो अणि वर्णन!

छान फोटो अणि वर्णन!

यशवंता,

मस्त फोटो आणि वर्णन!

- (एकदा जेजुरीला पिवळाधम्मक झालेला) सोकाजी

वृत्तांत आणि फोटो छानच आहेत.

अशा सणांत गावांत खूपच चैतन्य असते.

बोला यळकोट यळकोट जय मल्हार!!
खंडेराव म्हाराज की जय!!!