चीन मधील "हरवलेल्या" मुली

भयंकर रानटी प्रकार.
मग ते चीन मध्ये असो वा जगाच्या पाठीवर अजुन कुठे.

चीन कशाला, भारतातदेखील या प्रथा सर्रास आहेत की!
'मातृभूमी - अ लँड विदाउट वुमेन' नावाचा एक ट्युलिप जोशीचा चित्रपट पहा. काल्पनिक परंतु भीषण आहे हा चित्रपट!!

मुलगा असो वा मुलगी, लहानग्या जीवाला जाणूनबुजून अनाथ करणारे आईवडील असल्यावर ते पोर जन्मत:च अनाथ हो. असल्या पालकांनी ही मुले सांभाळूनदेखील काय, स्वत:च्याच घरी अनाथालयात राहील्यासारखे जीणे त्यांच्या वाट्याला येणार!

--असुर

जगात कुठेही असाल तर हा प्रकार अघोरी आणि संतापदायकच.
मी ३-४ महिने प्रेग्नंट असताना बागेत एक चीनी बाई तिच्या ७-८ महिन्याच्या लेकीला लेकासारखे कपडे घालून अन बारीक केस करून घेऊन आली होती...मी कौतुकाने त्या बाळाच्या जवळ गेल्यावर तिच्याशी बोलणे झाले...ती मला म्हणाली कि तुला बाळाचे लिंग माहित आहे का? भारतीयांनासुद्धा मुलंच (मुली नकोत) हवी असतात न? मी सांगितला मला मुलगीच हवी आहे (आणि मला मुलगीच आहे)...पण कोणताही लिंग असलं तरी बाळ निरोगी असावं एवढीच इच्छा. मग मी तिथून काढता पाय घेतला कारण मला अशा विचारांच्या लोकांबरोबर बोलायची इच्छा नव्हती आणि नाही.

हि गोष्ट ५ वर्षापूर्वीची....म्हणजेच परिस्थितीत खूप फरक पडलाय असे नाही. आपल्याकडे थोडातरी बदल आहे.

अमेरीका, युरोप, वगैरे पुढारलेल्या देशांतही बहुतेकजणांना मुलगाच हवा असतो. मुलग्याच्या प्रतेक्षेत तीन चार मुली होउ देणारे कित्येक महाभाग मी अमेरीकेतही पाहीले आहेत. अर्थात ईथे त्या सर्व मुलिंना तेवढ्याच प्रेमाने वाढवतात आणी त्यांना सर्व संधी उपलब्ध करुन देतात, हा भाग वेगळा. पण आपल्याला मुलगा व्हावा असे जगभरातील सर्व लोकांना वाटत असते. फक्त विकसनशील आणी मागासलेल्या देशात बर्‍याच मुलांचे (मुलिंचे) पालन करण्याची आर्थीक ताकद नसल्याने त्यांची हत्या (जन्मा आधी / जन्मा नंतर) करण्यात येते.

नोव्हें. २०१० च्या रिडर्स डायजेस्टच्या अंकात 'अ बाँड सो स्ट्राँग' ही सत्यकथा छापून आलीये.
जुळ्या बहिणींना पालकांनी वेगवेगळ्या दिवशी अनाथलयाच्या आसपास सोडून दिल्यानंतर त्या दोघींनाही अमेरिकेतील वेगवेगळ्या कुटुंबांनी दत्तक घेतले. मुलींना खूप एकटं वाटत असताना इंटरनेटाद्वारे दोन्ही कुटुंबांना हा शोध लागला. मुलींचे फोटू पाहून आणि डीएनए तपासणीद्वारे त्या जुळ्या बहिणी असल्याचे सिद्ध झाले. आता दर ६ महिन्यांनी पालक त्यांना भेटवतात आणि एकमेकांच्या घराजवळ रहायला येण्याचा प्रयत्न चालू आहे. त्या मुली खूपच कनेक्टेड आहेत.
मुलींची चित्तरकथा (दुधात बुडवून मारण्याची) राजस्थानातही होती/आहे.
माझ्या इथे राहणार्‍या एका भारतीय मुलीची आई मनोरुग्ण आहे. तिने सांगितले की (मी न विचारता) तिच्या आईला दोन्ही मुलीच झाल्याने समाजाने, नातेवाईकांनी इतका त्रास दिला की आईचे मानसिक संतुलन ढळले आहे. माझ्या अंगावर काटा आला. एखाद्याचे संपूर्ण आयुष्य रसातळाला घालवण्याचा आपल्याला काहीही अधिकार नसतो. आणि ज्या मुली मेल्या ते बरेच झाले. जो समाज त्यांना समजून घेण्यास नालायक आहे तिथे वाईट वातावरणात रहायची शिक्षा तरी नको. जे आईवडील आपल्या बाळाचा सांभाळ समर्थपणे करू शकत नाहीत ते काय उपयोगाचे? ज्या जगल्यात आणि मुलगी असल्याची शिक्षा भोगताहेत त्यापेक्षा मरण परवडले.

माझ्या ओळखीतल्या काही कुटुंबांमध्ये २ मुलींनंतर जवळपास १२-१३ वर्षांनी मुलगा झाला. मधली १२-१३ वर्षे ते लोक स्वस्थ बसले होते हे मानायला मी तरी तयार नाही. मधल्या काळात कितीवेळा गर्भपात झाले असतील देव जाणे. ही हत्या नाही?

नवजात मुलींची हत्या ही संतापजनक विकृती तर आहेच पण एकंदरीत मानवी लोभी प्रवृत्ती पाहता यात आश्चर्यकारक ते काहीही नाही. अर्थशास्त्राच्या मागणी-पुरवठा नियमांप्रमाणे मुलींची संख्या कमी झाल्याने त्यांची किंमत वाढून एकदिवस मुलग्यांपेक्षा जास्त होईल अशी आशा.

आमच्या सोसायटी मध्ये एक सुखवस्तु कुटुंब आहे.. त्याना आधी २ मुली झाल्या आणि मग तिसरा मुलगा....
आता त्या २ बहीणी रात्री १०: ३० वाजे पर्यन्त खाली बसुन असतात.. आम्ही आरडा ऑरडा करुन हा प्रकार बन्द केला.. बाकी मित्र मैत्रिणी कडे जातात तेवा जर कही खायला दिले तर अधाशा सारखे खातात , तेव्हा कळ्त की पोरी जेवल्याच नाहीएत...सणाच्या दिवशी सुद्धा मळलेले कपडे घालुन फिरतात... मुलगा मात्र राजकुमारा सारखा वाढत आहे..

माझया चुलत बहीनीची गोष्ट तिने एका मुलिनन्तर २ वेळा लिंग निदान करून गर्भपात केला आणि गावकडे अगदी न भिता न लाजता ह्या गोष्टी सांगितल्या जातात. जसा की असा कायदाच आहे की पहिल्या मुलिनन्तर पुन्हा मुलगी झाली नाही पाहिजे. ही गोष्ट धुळे येथील आहे.लोक शिकलेले असून ही अशा गोष्टी करतात. वाईट वाटते की हे रोखण्यासाठी सरकार काहीच करू शकत नाही.

स्त्रियांना मारहाण, हुंड्यासाठी छळ, मुलगा-मुलगी यांच्यात भेदभाव, भ्रूणहत्या अशा घटना वाचल्यावर/ऐकल्यावर कुणाही संवेदनशील व्यक्तीला संताप येणे स्वाभाविक आहे. पण अशा घटनांत अनेक पदर असतात. ते विचारात घेतल्याखेरीज एकदम स्त्रिया किंवा पुरुष दोषी, असा निष्कर्ष काढून चालणार नाही. त्यातून या घटना कोणत्या समाजांत घडतात, हेसुद्धा महत्त्वाचे असते. कट्टर पुरुषसत्ताक, वंशशुद्धी जपण्याबाबत आग्रही असलेले, जातीचा दुरभिमान बाळगणारे, धर्माच्या आत्यंतिक पगड्याखाली असलेले, निरक्षर व दरिद्री अशा लोकांत या घटना आढळून येतात.

मध्यंतरी एक बातमी वाचली, की हरियानात जाट समाजात उपवर मुलांना स्वजातीय मुली सहजपणे मिळत नाहीत म्हणून ते लोक बिहारसारख्या प्रचंड दारिद्र्य असलेल्या राज्यातून चक्क पैसे देऊन सुना खरेदी करतात. आता ही वेळ त्यांच्यावर का यावी? तर मुलाचा आग्रह धरुन मुलींची भ्रूणहत्या केल्याने. जातीच्या नावाने मिशांना पीळ भरणार्‍यांवर मिळेल त्या जातीतील मुलगी स्वीकारण्याची पाळी येणे, याला 'करावे तसे भरावे' किंवा 'काळाने उगवलेला सूड' असे म्हणतात.

महाराष्ट्रापुरता विचार केला तर असे दिसून येईल, की बहुतांश ब्राह्मण समाज व अन्य समाजांतील सुशिक्षित व पुरोगामी विचारांच्या कुटूंबांत अशा घटना घडताना आढळत नाहीत. ब्राह्मण समाजात हुंड्याची प्रथा नाही. मुलगा-मुलगी असा भेदभाव नाही. स्त्रिया नोकरी करतात आणि मुलींनी आंतरजातीय विवाह केला तरी ऑनर किलिंगचे प्रकार होत नाहीत. माहेरुन पैसे आणावेत म्हणून ब्राह्मण मुलींचा सासरी छळ होत नाही किंवा त्यांनी नाकापर्यंत घुंगट घेऊन वावरावे, अशी सक्ती नसते. ब्राह्मण बायका तर डोक्यावर पदरही घेत नाहीत.

हा मुद्दा सांगण्याचे कारण म्हणजे ज्यांना स्वतःमध्ये बदल घडवायचे आहेत त्यांनी ते कधीच घडवले आहेत आणि ते पुढे जात आहेत. पण जे बदलांना सामोरे गेलेले नाहीत ते कधी ना कधी काळाचे फटके खातात. पण तोवर अशा वैचारिक मागासलेल्या समाजांत या घटना घडतच राहतात. त्यावर उपाय म्हणजे त्या त्या समाजांतील लोकांनीच प्रबोधन घडवणे होय.

सुदैवाने मला एक मुलगा आणि एक मुलगी आहे. मला जेंव्हा मुलगी झाली तेंव्हा मला खुपच आनंद झाला होता. मुलगीला जेंव्हा दवाखाण्यात पाहिले तेंव्हा इतका आनंद झाला कि विचारता सोय नाही.

आता ती १४ वर्षाची आहे.

मुलापेक्षा मुलगी असण्यात जास्त आनंद असतो असे मी सांगु शकतो.

या विषयासंदर्भातील भारताविषयी ताजी आकडेवारी येथे पहा.

http://www.indiaonlinepages.com/population/sex-ratio-of-india.html