शतशब्दकथा : सर्टिफिकेट

पण मला मृत्यू आत्महत्येने झालाय आणि आत्महत्या प्रेमातील अपयशातून केली आहे हे सांगायच होतं. शिवाय बाकी स्मिताच्या आजपर्यंतच्या सगळ्या अव्वल यशाच्या पार्श्वभूमीवर "अपयशाचं सर्टिफिकेट" ठळक करायचं होतं. एकाच वाक्यात हे कदाचित नसतं जमलं.

सततच्या यशामुळे अपयश काहींना पचवता येत नाहीत

हे तर आहेच. पण परीक्षेतलं/स्पर्धेतलं अपयश आणि प्रेमातलं अपयश यात फरकही आहे.
परीक्षेतलं अपयश बहूधा तात्पुरतं असतं, पुन्हा प्रयत्न करुन ते यशात बदलता येतही. पण प्रेमाच्या बाबतीत हे सहसा शक्य होत नाही , म्हणजे तुटलेलं नातं (त्याच व्यक्तीशी) पुन्हा जुळून येत नाही.

इथे माझा लिहिण्याचा अर्थ थोडा वेगळा होता. "यशामुळे अपयश पचवता येत नाहीत" यापेक्षा प्रेमातलं अपयश इतकं मोठं झालं की स्वतःच जीवन, ज्या जीवनात तिने खूप यश मिळवलं आहे असं जीवन तिला नकोसं झालं..

आणि मला आत्महत्येचं उदात्तीकरण करायचं तर नाहीच उलट असं सुचवायचं आहे की आत्महत्या करताना निदान हा विचार तरी करावा की आपण आपल्याच आतापर्यंतच्या सगळ्या कतृत्वाचा अपमान करतोय. (बाकी आई-वडील, इतर सोयरे यांचा विचार तर आहेच पण हा ही विचार करावा). निदान जुनं कतृत्व आठवून तरी स्वतःला क्षुद्र मानण्याचा अपराध करु नये.

धन्यवाद