नवर्‍याचे नवविधवेस पत्र

तुझं पत्र मिळालं, कसं कुठे ते विचारु नको... सांगतो सावकाश.

मी गेलो आणि त्याचा तुला आनंद झाला हे ऐकून माझ्या काळजाला चिरा पडतील असं का वाटलं तुला? त्या आधीच पाडल्यात, माझ्या लाडक्या दारूने. रात्री माझा काही उपयोग नव्हता म्हणालीस का..? आता सर्व स्पष्टच करतो. तुझ्याजवळ आलं की तू सतराशेसाठ कारणं द्यायचीस, आज काय तर एकादशी, मग काय चतुर्थी, कधी अंगारकी, मंगळवार, शिवरात्र, अगदी काहीच कारण सापडलं नाही तर तुझं डोकं तरी दुखायचं. आता मी दारू नाय पिणार तर काय करणार. दारू मला नशा देतांना असली कुठली कारणं देत नव्हती गं. पोटात गेली की सरळ ढगात. तू फक्त डोक्यात जायचीस...

आईबाबांना मी आधीच कळवलं होतं मला मुलगी पाहिजे ती पिणारीच, मला सोबत करणारी, मला सांभाळून घेणारी. पण त्यांनी तुला आणली. तुला कळलं काय, 'त्यांनी आणली'. मला कुणी विचारलेच नाही. आणली तीही अशी की सदानकदा बक बक बक, तोंडाचा पट्टा चोविस तास. आता घरीच बाटली घेउन बसलो नसतो तर डो़कं राहिलं असतं का माझं जाग्यावर...?

मुलं मला नाय तुला घाबरायची. तु ज्यालात्याला वस वस ओरडायचीस. पोलिसात जाऊन खोट्यानाट्या कंप्लेंट टाकायचीस. कायदाही बायकांच्या बाजुने. बिचार्‍या त्या बोक्या इन्स्पेक्टराला स्वतःची बायको मांजर बनवून पदराखाली ठेवते, तो इथे येऊन वाघासारखा ओरडला फक्त त्याच्या वर ह्या स्त्रीधार्जिण्या कायद्याची सक्ती होती म्हणून. नाही तर मला तो एकट्यात म्हणाला होता, 'मायला ह्या सार्‍या बायांना एकदा हवालात मध्ये बंद करुन कुलूप लावुन चावी किन्गफिशरच्या बाटलीत टाकून बाटली बंद करुन समुद्रात फेकून द्यायची जाम इच्छा होते.'

तुला सांगायचो, दारू चांगली असते पण स्वतःपुढे तू दुसर्‍या कोण्या स्त्रीला चांगली म्हणवून घेशीलच कशी.

कधी कधी सोडायची हुक्की यायची. जेव्हा तू लाडालाडाने माझ्याशी बोलायची, खट्याळपणे हसून मजकडे पहायचीस, एखादी धुंद रात्र मला भेट द्यायचीस. पण सकाळी कळायचं कैकयीसारखा कसला तरी वर तू वसूल करून घ्यायचीस. मी परत सुरु करायचो 'हल्ली वाईफमधे काही मजा येत नाही’ असे म्हणून. तुला काय ऐकू यायचं... ?

अदितीचं सांगू नकोस गं, माझं शिक्षण तिच्या लग्नात द्याव्या लागणार्‍या हुंड्यापायी आणि लग्नखर्चापायी बुडालं, त्याची भरपाई करतेय ती. चांगला आय आय एम मधे शिकलो असतो. हार्वर्डला गेलो असतो पण आमच्या आइ-बापाला बडेजाव करायची हौस. सगळे पैसे लग्नात उडवले. आता तिला टोचून टोचून बोलतायत. ते बोलणं ऐकावं लागु नये म्हणून तिने त्यांची रवानगी तिकडे केली ज्या बिल्डरची जाहिरात तू तुझ्या पत्रातून करते आहेस.

मुलांची काळजी घेणे तुझ्याच्याने होणार नव्हतेच. तुझा तो पिंडच नव्हता. आधाराशिवाय उभी राहणे तुला जमणारेच नव्हते. तसे असते तर माझ्या दारू पिण्याच्या त्रासाचा एवढा इश्यु करण्याऐवजी आधीच गेली असतीस की स्वत:च्या पायावर उभी राहायला...

तुला वाटतं, तुला चांगला नवरा मिळाला. मला तर त्या बाब्याची काळजी वाटून र्‍हायलीये. तुझ्या सारख्या बायकोशी संसार करण्याची चूक तो दुसर्‍यांदा करतोय. परत अशी चूक करायला तो शिल्लक राहणार नाही. नव्याचे नऊ दिवस, नंतर कळेलच. तुझं लक्ष प्रशस्त फ्लॅट कडे आहे हे माझ्या ध्यानात आलं, त्याच्या नाही का येणार...?

तुम्ही दोघं बसताय प्यायला सोबत. मी ही असतोच तुमच्या बाजुला बसलेला. ओल्ड मॉन्कचे घुटके घेत... एकदा त्याच्याकडे, एकदा तुझ्याकडे बघत... हळु हळु त्याच्या ग्लासातली वाढवतो दारु. तू बघ आता काय होते ते.

मुलं तुला विचारतील, "आई, तू ह्या नव्या बाबांनाही का दारूची इतकी सवय लावली, ह्यापेक्षा आधीचे बाबा बरे होते."

त्यावर तू त्यांना सांगशील, ‘बाळांनो, हे सगळं मी फक्त तुमच्यासाठी करतेय. तुमचे पहिले बाबा गेले ते माझ्यामुळेच, आता हेही बाबा गेले तरच हे घर आणि संपत्ती आपल्याला मिळेल...."

तू हे पत्र लिहित असतांनाच तुझ्या मागे उभा राहून वाचत होतो. तू लग्नास उभी राहीली तेव्हा अंतरपाटाच्या जागीच मी होतो. बेडरूममधे तुम्हा दोघांच्यामधे मीच झोपलेलो.

मी आहे, गेलो नाही. तुला माझा विसर पडू देणार नाही. चल भर नायन्टी आता.