नवकविता - ट्रॅफिक जॅम

नवकविता ब-याच वाचनात येतायत आजकाल. माझाही प्रयत्न. :D
विडंबन वगैरे समजू नये.
मनावर सततच्या होणा-या वारांमुळे अविरत चिघळत रहाणारी जी जखम आहे
त्यातून स्त्रवलेलं हे काव्य आहे.
प्लीज रिस्पेक्ट दॅट. इट्स ओरिजिनल.

नवकविता - ट्रॅफिक जॅम

उशीराच तरीही पुन्हा मी निघतो
त्या भयाण प्रवासासाठी
जणू फरफटत नेतं मला माझं नशीब
नशिबाचं काय म्हणा

नशीब त्याचंही असतं जो
खच्चकन चाकूचा वार केल्यासारखा
जातो...
जातो मला कट मारून...
आणि त्या मन गोठवणा-या थंडीत
रागाचा ज्वालामुखी मला चटके देतो...
आतून

मी तसाच...
तसाच माझ्या लेन मधे हताश...
बघत राहतो गाड्या आजूबाजूच्या, पुढच्या
गुदमरत, कुढत, कुजत
डोळे बधीर करणारे ते असंख्य
चमकते एलईडीचे रक्तरंगी तारे बघत

आज काय काल काय उद्या काय
ट्रॅफिक कधीच संपत नाही
फक्त लेन बदलत राहते
कधीतरी मीही असतो
वाढलेल्या ताटासारखा हिरवा सिग्नल मिळणारा
मग हाणतो मी गाडी
त्वेशाने
करतो डाउनशिफ्ट
एखाद्याचा हात पिरगळावा तसं
एक्सिलेटर वर पाय देतो
सिगरेट विझवल्यागत
काही क्षणातच पण कुणीतरी
माझाच गळा आवळावा असा
ब्रेक लावावा लागतो
कारण..

आज काय काल काय उद्या काय
ट्रॅफिक कधीच संपत नाही

मग पुन्हा मी तसाच...
तसाच माझ्या लेन मधे हताश...
बघत राहतो गाड्या आजूबाजूच्या, पुढच्या
गुदमरत, कुढत, कुजत
डोळे बधीर करणारे ते असंख्य
चमकते एलईडीचे रक्तरंगी तारे बघत