संवेदना!!

कविता आवडली.
पॉझिटिव्ह विचार करायला लावणारी आहे.

माझी अजून काही मते --

`निःसत्व `यापेक्षा `निष्प्राण` हा शब्द कसा वाटेल?
भळभळती वेदना म्हणजे प्राण आहे
दगड -निर्जिव.प्राण रहित.म्हणून `निष्प्राण`.
कसं वाटतं?

ते दगड `वाईट` का ते कळले नाही.
मला अस वाटत की --
उद्रेक होईन लाव्हा बाहेर पडतो. मग शांत होऊन कातळासारखा ( काळ्या दगडासारखा) होतो.त्यातून ही काही काळाने पालवी येते.
मग वाईट कसा?

मीनल.

कातळी लाव्ह्याच्या प्रस्थरांवरही फुटते ना पालवी..
ही तर फक्त खपलेली... कातडी.. !
गळून जाणारी.

गळेलच..!!!

हे तर खासच..
- (सर्वव्यापी)प्राजु
http://praaju.blogspot.com/

सुंदर! :)
मुमुक्षु

छान आहे कविता आणि तीची माडणी.

त्या भळभळत्या वेदने पुढे.. हे निःसत्व दगडपणच वाईट..!

हे खासच आवडले.

फ्रेंचमध्ये पॅपिलॉन म्हणजे फुलपाखरू. फुलांफुलांवर उडत बागडत जाऊन त्यांचा मरंद चाखणारे फुलपाखरू. पण हातात धरू जाल, तर हाती न येणारे फुलपाखरू.