शितोळे (शतशब्द्कथा)

''कुठे चालले ? सातारा का?''
''नाई सांगलीला'' .

''अरे वा ! मी पण !''

'त्यात काय अरे वा ?'
बाबासाहेब वैतागले. डोळे मिटून बसले .

''तुम्हाला प्रवासात झोप येते? ''
''हं ''
''बरंय बाबा !''

शेजारचा प्रवासी सतत काहीबाही बोलत होता.
जरा डुलकी आली की नवा विषय काढून बोलत राही.
भिडस्तपणामुळे बाबासाहेब त्याला 'गप्प बसा 'म्हणत नव्हते .

''हल्ली लोकांना ना, कशाचाही कौतुक ! कुठलंच क्षेत्र चुकलं नाही - नाही का?''

''हं !''

''आता बघा, लोकं शितोळे- शितोळे करून रांगा लावतात, काय त्या मिठाईत येव्हढं ?
पुणेकरांचं एकेक फ्याड नुसतं !''

''अहो, क्वालिटी आहे तशी - साठ वर्षं त्याच धंद्यात आहेत .
लोकं उगाच नाही रांगा लावत!''

''तुम्हाला कस्काय म्हाईत ?''

''मग कुणाला माहीत असणार? ''मीच बाबासाहेब शितोळे !''