थिजली गात्रं (आणि विवाद)

आई शपथ्थ...
जोरदार...

जालावरील मुंजा
लिहितो भेसूर तेव्हा
तळमळत्या मनांचा
अभिशाप स्पष्ट होई

हाहाहा.... लई हसले.

या विडंबनाचे मर्म लक्षात घेऊन याचे रसग्रहण करण्याचे उद्योग मी तरी करणार नाही.. ;)

आवांतर : लिखाळ रावांनीच करावे याचे रसग्रहण.. :)
- (सर्वव्यापी)प्राजु
http://praaju.blogspot.com/

जोरदार !!! अतिशय मजेदार :)

>थरथरता मुक्तछंद अन्
वाचकाला झोप नाही<
वाहवा.. सुंदर..अगदी कवितेच्या झाडाखाली बसल्या सारखे वाटले.

एकूण एक कडवे माझ्याकडे पाहून भेसूर हसत आहे असे वाटले.

>जालावरील मुंजा<
हा एक नवा आयडी वाटला ;)

समिक्षा न करण्याचा विचित्र निर्णय सुद्धा दाद देण्यासारखा. कवीपेक्षा समिक्षक आणि विडंबकांची प्रतिभा जास्त साक्षेपी (हा एक उगीच मोठा शब्द) असते असेच आता वाटते आहे.

आता एक नेहमीचे वाक्य - 'खरेतर आपली कविता ही स्वतंत्र रचनाच वाटते. (किंवा फारतर आधारित म्हणूया)' ;)
-- (झोप उडालेला) लिखाळ.

भन्नाट!

पब्लिक येडं झालंय इथे ! ;-)

समीक्षणाचा नारळ फोडते. (नारळा कधी "फोडतात" हे सांगायला नकोच...वाचक सूज्ञ आहेत ;) )

विडंबकाचे मनोगत
(आला आला हा शब्द शीर्षकात पुन्हा आला...धोपटा रे त्या समीक्षकांना धरून)

तर मंडळी, जालावरील कवींची काय गत होते याचे उत्तम उदाहरण म्हणजे हे विडंबन. कविता कशीही असो, आनंदी, दु:खी, शृंगाररसाने युक्त, प्रेमकाव्य विडंबकांना त्याची तमा नाही. चांगली ताला सुरातील गेय गाणी विडंबनाच्या कात्रीतून सुटलेली नाहीत. सुरातील तर सुरातील, बेसूर काव्याचाही पिच्छा हे विडंबक पुरवतात पण झालं असं की भेसूरकाव्य मात्र विडंबकांना यापूर्वी मिळालं नव्हतं. तेव्हा आता विडंबकाचे मनोगत -

भेसूर काव्याच्या ओळी नजरेस पडताच विडंबक जागच्या जागी थिजले, साफ गोठून गेले. त्यांना दुसरं काहीच सुचेना - विडंबकांचे हे नेहमीचेच. कविता दिसली की यांची सर्व गात्रे गोठून जातात. ती सैल व्हायला एकच उपाय - विडंबन. हे विडंबन प्रसवेपर्यंत हे आपले गोठलेल्या अवस्थेत. ;) आता या गोठलेल्या अवस्थेत जाण्यापूर्वी एक गोष्ट त्यांच्या लक्षात नेमकी आली की ही काही कोणा नेहमीच्या कवयित्रीची कविता नाही. हा तर आपला लिखाळ. (बरा बकरा सापडला. रोज रोज या ताया-बायांच्या कविता उचलाव्या लागतात.)

आता विडंबन करायला घेतले खरे पण इतकी भयाण-भेसूर कडवी, ना यमक ना वृत्त. बिचार्‍या विडंबकाला प्रेरणा मिळण्यासारखं काहीच नाही. मुक्तछंद म्हणावं तर तोही धड नाही उगीच डुगडुगत उभा केलेला. याचं विडंबन पाडावं तर कसं पाडावं आणि नाही पाडलं तर वाचकाला (कवितांचा खरा वाचक विडंबकच हो, बाकी सगळे माना डोलवणारे) झोप कशी यावी?

आता मात्र विडंबक कवीवरून स्वतःवर आला. आपण जालावर मुंज्याप्रमाणे कवी बळी शोधत फिरत असतो आणि कवितेचे विडंबन पाडले की कविच्या मनातील तळमळ शापांतून व्यक्त होतेच असे अनेकदा निदर्शनास आले आहे. पण म्हणून शिव्याशाप खाऊन गप्प बसेल तर तो विडंबक कसला? भेसूर विडंबने लोकांना जास्त आवडतात पण या लिखाळाने भेसूर काव्य करून पंचाईत करून टाकली. आता लिखाळाला सोडून कसं चालेल...पारावर कविता आली आता ती मुंज्याची झाली.

असे अनेक विचार करून चतुरंग दमले. या भेसूर काव्याचं अतिभेसूर विडंबन करायचे झाले तर हवी तिथे कात्री चालवून कवितेची चीरफाड करायला हवीच. सुखी,दु:खी, प्रेमकाव्य, गझला, मुक्तछंद सर्वांचं हेच होतं, त्यात आज भेसूर काव्याचीही लक्तरे झाली. ;)

डिश्क्लेमरः समीक्षकांना दुस्पष्ट बोलल्याशिवाय जमत नाही म्हणे. समिक्षकाचा बुरखा काढल्यावर मात्र प्रियालीताई विडंबनाची वाहवा करतात.

विडंबन भेसूर काव्याला साजेसे. आवडले. ;)

(न आवडून सांगायचं कोणाला?)

चतुरंग,

विडंबनाची थंडगार लहर जोरदार सरसरली आहे.
भन्नाट विडंबन !
--शाल्मली.

विडंबन भारीच!!!!!!!

>>> अहो ! हे साहित्याचे वेड बरे ! अश्यानेच तर प्रतिभेला नवे नवे अंकुर फुटतात. (जुनी मराठी सिने-पात्रे म्हणतील अश्या स्टायलीत)
पात्रे ओळखा पाहू !

१. आता गं बया ! हे मिसळपावापायी काय येडं का खुळं झालायसा ! आं ?
२. (जड आवाजात , तांबारलेल्या डोळ्यांनी) मास्तर ! मिसळपावाचे वेड काय औरच हाये !
३. (मोठे मोठे पॉझ घेत) हम्म .... मिसळपावचे वेड ....परमेश्वराला रिटायर करा आता !
४. मिसळपावाला वेडेबिडे म्हण्टले तर विधानसभेसमोर चपलेने मारेन , चपलेने !
५. तुला शिकवीन चांगलाच धडा, मिसळपावाला म्हणतो वेडा ...

;-)

१. आता गं बया ! हे मिसळपावापायी काय येडं का खुळं झालायसा ! आं ?
गणपत पाटील
(जड आवाजात , तांबारलेल्या डोळ्यांनी) मास्तर ! मिसळपावाचे वेड काय औरच हाये !
निळू फुले
(मोठे मोठे पॉझ घेत) हम्म .... मिसळपावचे वेड ....परमेश्वराला रिटायर करा आता !
डॉ.श्रीराम लागू

भन्नाट...

बिपिन.

रंगा,

विडंबन भयानक, भीषण, भेसूर सुंदर रे! :)

स्वगत : हा रंग्यादेखील अंमळ वेडझवाच दिसतो..! :)

आपला,
(भयानक भेसूर) तात्या.

=)) =))
लिखाळाचे एक चांगली साथ आणल्याबद्दल आणि रंगरावांचे, प्रिभयाली ताईच्या त्या साथीला बळी पडल्याबद्दल आभार
=))

-(पुन्हा आजही =)) ) ऋषिकेश

विडंबन झकासच झालं आहे..आणि वरचे प्रतिसादही लय भारी..
स्वाती

भयालीदेवीचे....हे भारी प्रतीसाद कोणी सुलभ व सोप्या मराठीत सांगेल काय... ;) ;)

माझा मेंदु ताणल्या गेला आहे. ...... =)) =))

मला तर स्वप्नातही भुक लागते....

हे पण पुन्हा वाचायला मजा आली.

"भीषण" कवितेचे "भेसूर" विडंबण! ;)