प्यासा

सिनेमे फारसे पहात नाही पण "प्रेटी वूमन" हा व्यावसायीक सिनेमा खूप आवडला. मान्य की हा कलात्मक सिनेमा नाही.
पण अगदी स्वप्नाळू कहाणी...... नरकसम वेश्येच्या जीवनातून, व्यवसायातून एका धनाढ्य उद्योगपतीने केलेली सुटका अशी मध्यवर्ती कहाणी आहे. संगीत म्हणजे काळजाचा ठाव घेणारं असून रिचर्ड जेरे चा आणि ज्युलिया रॉबर्ट्स चा अभिनय सुरेख आहे.
सिनेमामध्ये भावपूर्ण क्षण विखुरलेले आहेत...... आणि वेश्यावस्तीच्या भगभगीत पार्श्वभूमीवर ते जास्त उठून दिसतात असं मला वाटतं.
बाकी फारसे सिनेमे पाहीलेच नाहीत त्यामुळे तुलना करता येत नाही.

प्यासा म्ह्टलं की आम्हाला पुण्यातलं प्यासा म्हणुन एक अहोरात्र पाणी मिळणारा धबधबा आहे, तो आठवतो!

असो. उत्तम लेखन. झुन्या आठवनी झाग्या झाल्या!

कालपरवाच ही बातमी फेसबुकाद्वारे आम्हास कळली. या निमित्ताने गोर्‍यांनाही आमच्या सुंदरीची ओळख झाली हे त्यांचे भाग्य.

५० च्या दशकातला आवारा.

सुंदर गाणी, (खरा) अभिनय

८०च्या दशकातला सिलसिला (१९८१). (अधुरी एक कहाणी....)

त्याच सालचा एक दुजे के लिये (१९८१).

कमल हसनचा उत्कृष्ट अभिनय असलेला सदमा (१९८३)

थोडं अजून बोलायचं आहे "प्रेटी वूमन" बद्दल.

संपूर्ण सिनेमाभर रिचर्ड गेयर हा अतिशय "कर्टियस" म्हणून स्मरणात रहातो. कर्टियस पण लेचापेचा (विशीवॅशी) नाही असा. आणि संपूर्ण सिनेमाभर त्याने व्हिव्हिअन (ज्युलिआ) ला एक "लेडी" म्हणून दिलेले अटेन्शन जे की तिच्या "व्यक्तीमत्वाविषयीच्या"आकर्षणातून तरी निर्माण झालेले असते ते तर अगदी अफलातूनच.
व्हिव्हिअनचे व्यक्तीचित्रण खूप सुंदर आणि बारकाव्यांसकट उभे केले आहे. असे वाटते की आपण एखादी कादंबरीचे वाचत आहोत. मग ते तिचे दात फ्लॉस करण्याविषयीचा आग्रह असो की "डील" ( ; ) ) करतानाची खंबीर भूमिका असो.

हळूहळू , ग्रॅज्युअली आणि लहान प्रसंगांतूनदोघंजण एकमेकांच्या प्रेमात पडतात. हे पहाणं मला खूप मधुर अनुभव वाटला. या सिनेमाची धुंदी खूप वेळ रेंगाळते.
"प्रेटी वूमन वॉकींग डाऊन द स्ट्रीट, प्रेटी वूमन द काईंड आय लाइक टू मीट" हा साऊंडट्रॅक आणि अन्य गाणी अतिशय मधुर आहेत.

मराठीतले उत्तरायण, बयो, क्षण इ. चित्रपट

हिंदीत तर सगळ्याच प्रेमकथा असतात.. :-)
नुसते प्रेमासाठी प्रेम असे म्हटले नाही तर
सहज आठवले ते- सुजाता (नूतन, सुनील दत्त)
मराठीत -पिंजरा (संध्या - अभिनय आवडणे वेगळी बात आहे, पण कथा जालिम आहे).
आंधी (सुचित्रा सेन, संजीवकुमार)
अजून एक म्हणजे पाकिझा (मीनाकुमारी)
इ.

अरे सगळेजण नुसती यादी काय लावताय. काय आवडलं ते सांगा. यादी आम्हालाही माहीत आहे. :(

इंग्लिश चित्रपटांच्या यादीत 'लव्ह अ‍ॅक्चुअली', 'मेमेन्टो' वगैरे आहेतच!

इथं इंग्लिश चित्रपट कुठले असा प्रस्ताव मांडलेला नाही पण आवर्जून नमूद करावासा वाटतो असा एक चित्रपट म्हणजे 'अपोकॅलिप्टो'. आपल्या बापाचा गळा आपल्या समोर चिरलेला पाहून धुमसणारा 'जॅग्वार पॉ', विहीरीत लपवून ठेवलेल्या आपल्या गर्भवती पत्नीच्या आणि लेकराच्या प्रेमापोटी त्यानं नरबळी चुकवून पळून येताना केलेली धडपड, आपल्या पोराच्या हत्येचा सूड घेण्यासाठी काहीही करण्यास तयार असलेल्या 'झीरो वूल्फ'ने केलेला त्याचा पाठलाग सर्वच प्रेक्षणीय आहे! मेल गिब्सननं उत्तमरित्या सादर केली आहे कथा. एकही संवाद इंग्लिशमध्ये नसतानाही (मायन भाषेत आहेत ते ही अगदी मोजकेच आहेत म्हणा) प्रत्येक सीनमागील भावना पोहोचते इतका ताकदीचा अभिनय सार्‍यांनीच केला आहे. रूडी यंगब्लडनं तर खरंच कमाल केली आहे. आपल्या बापाच्या हत्येचा बदला घेण्यासाठी पेटून उठलेल्या 'जॅग्वार'च्या चेहर्‍यावरील सूडाचे भाव यथोचित पोहोचतात आपल्यापर्यंत. पत्नीच्या काळजीने व्याकुळ झालेल्या पतीचं तिळतिळ तुटणारं मन त्याच्या चेहर्‍याद्वारे प्रेक्षकांशी संवाद साधतं तेही संवादांविना!

त्यामुळे मुळात एक अ‍ॅक्शनपट असूनही इथं कलात्मक प्रेमकथांच्या यादीत समाविष्ट करावासा वाटला.

आणखी एक असाच 'मस्ट मेन्शन' म्हणजे फॉरेस्ट गम्प! पण असो. मूळ विषय हिंदी-मराठी चित्रपटांचा असल्याने पूर्णविराम. :)

मला आवडलेले प्यासा,सुजाता, बंदिनी, गाईड. स्ध्या तरी हेच आठवतायत.

आंधीची बांधणी मला खूप कच्ची वाटली होती.

माझा अत्यंत आवडता चित्रपट.
नितांतसुंदर गाणी.
प्रुथ्वीराज कपूरच्या मर्दानी सौंदर्यापुढे आजकालचे खान मंडळी, रोशन वगॅरे कचकडे वाटतात.

(कोण आहे रे तिकडे जो मुगल्-ए-आझम चा हिरो दिलीप कुमार आहे असे म्हणतोय ? पण आम्हाला शहजादे सलीमपेक्षा जिल्लेइलाहीच आवडले. पसंद अपनी अपनी.)

आजवरचा सर्वात देखणा हिरो ग्रेगरी पेक आणि अतिशय सुंदर ऑड्री हेपबर्न... खुप सहज, हलकेच जुळत जाणारे बंध आणि तितकंच अचानक वेगळं होणं... शेवटचा सीन तर कमाल आहे.
हा चित्रपट टाईम च्या यादीत असायला हवा होता.

माझा आवडता अजून एक - रिचर्ड गेरे, सुसान सारंडन (नक्की उच्चार कसा आहे :S) आणि जेनिफर लोपेझ
"शॅल वी डान्स "

मि. क्लार्क, डान्स टिचर आणि नंतर त्याच्या बायकोमधलं थोडंसं निसटत चाललेलं प्रेम. खूप सुंदर चित्रपट आहे.
रिचर्ड आणि जे एल ओ च्या अभिनयापुढे, त्यांचा ऑरा आणि मोठा रोल यात मध्ये डिटेक्टिव्ह बरोबर बोलताना सुझान ने जो काही अभिनय केला आहे तो लाजवाब आहे. बरंच श्रेय दिग्दर्शक आणि संवादांना आहे.

फक्त हा एका याच नावाच्या जपानी चित्रपटाचा रिमेक आहे ही एक डावी बाजू वगळता फार भावून जातो ...

Jennifer Love Hewitt चा "इफ ओन्ली" बघाच. आधूनीक जगातसूध्दा प्रेम म्हणजे काय असते हे मला या चीत्रपटाने दाखवले. पावसाची सर जरा जास्तच जोरात होती म्हणून अलकाला आडोसा घेतला होता आन हा चीत्रपट दीसला. आता टाइमपास करायचाच होता व आलोच आहोत तर पाहूया म्हणून कोणतीही माहीती नसताना तीकीट काढले आणी.... रेस्ट इज हीस्टोरी ;) (माझा सर्वात आवडता रोमँटीक चीत्रपट बनून गेला).

हल्लीचा परिणीता

विद्या बालन, तिचा अभिनय व अप्रतिम गाणी. सरतचंद्रानी क्लासिक काय असते ते शिकवले.

मी कोलकत्याला ३ वर्ष होतो त्यामुळे अजूनच हा चित्रपट भावला.

अरे प्रेमकथेबद्द्ल ल्ह्या ना
"गॉन विथ द विन्ड" बद्दल काही बोला

प्रेम कथा असाव्यात तर कोरियन चित्रपटासारख्या...
नाजूक, सालस, गोंडस, गोमट्या, हसर्या, ------- पोरी
कथांचे चित्रण, पार्श्वभूमी, भावना सर्व पातळ्यांवर अप्रतिम कामगिरी..
सुरुवातीला वाटले एखाद्या भाषेत एखाद-दोन चित्रपट येतात चांगले...
पण यांची (कोरियन चित्रपटांची) लडच आहे ना.....
My Sassy Girl
My Girl and I
My Boyfriend is Type B
A Moment to Remember
Oldboy - ज्याचा हिन्दी रिमेक Zinda(sanjay dutt)
Who Slept with Her
When I Turned Nine
Daisy...

यादी बरीच मोठी आहे, तुर्तास इतकेच.

आणि विन्ग्रजीतील,
before sunrise & before sunset (simultaneously)
हे दोन चित्रपट...
हलके फुलके पण अप्रतिम...
भावनिक गुंतागुंत आणि संवाद..

चितचोर नाही आठवला कोणाला? हलक फुलक पण मनाला भावणार एक गैरसमजाच छोटस वादळ म्हणता येइल असा हा पिक्चर!! अमोल पालेकरचा साधा भोळा मनस्वी नायक अन झरिना वहाबच अल्लड गाव की गोरी हे रुप , छान वाटत बघायला. पण अगदी आवडलेली प्रेमकथा म्हणजे ह्रषीदांचाच ' खुशबु' कितीही वेला बघीतला तरी प्रत्येक वेळी हळवा करणारा हा पिक्चर माझा जाम आवडीचा आहे.

50 first dates बद्दल काय म्हणता? हिंदीत सिलसिला, अभिमान (प्रेमकथा?)... मला व्यक्तिशः "दिल चाहता है" मधल्या तिन्ही प्रेमकथा आवडल्यात. (कलात्मक नाहीत कदाचित)..

DDLJ

Before Sunrise, Before Sunset हे अप्रतिम चित्रपट आवडले होते. Notting Hill आणि The Reader ही चांगले होते.

प्रेमकथा ही असफल प्रेमाचीच होते काय?
अमोलपालेकरचे चित्रपट छोटीसी बात / चिताचोर/ बातो बातो मे हे उत्तम कथा असलेले चित्रपट आहेत.
हिंदी चित्रपटात प्रेम कथा ही असावीच लागते अन्यथा तो चित्रपट व्यथा होतो. ( काही अपवाद वगळता)
शोले सारखा चित्रपट सुद्धा सुटला नाहिय्ये त्यातून

'कलात्मक प्रेमकथा' ह्या पिजनहोलमधे बसणारे मला आवडलेले काही चित्रपट ('प्यासा' व्यतिरीक्त)

* मेरा नाम जोकर (पहिले तीन भाग, फक्त)
* तीसरी कसम
* प्रेम रोग
* कागज़ के फूल
* छोटी सी बात
* बंदिनी

* ला स्ट्राडा

चोरी चोरी, आणि जब वी मेट ह्याना कोणी कलात्मक म्हणेल का नाही माहित नाही पण एकदम ताजे चित्रपट आहेत.
"चोरी चोरी" कितीही वेळा बघितला, त्याचे कितीही वेगवेगळ्या प्रतीचे रिमेक्स झाले तरी तो "एक आणि एकच"!
तसंच "जब वी मेट" मध्ये करिना कपूर पण खूप सुसह्य होती. अप्रतिम गाणी तसंच हिरो हिरॉईनचा प्रवास हा हा दोन्हीतला समान धागा.

प्यासा ही प्रेमकथा असल्याचे आत्ताच कळले. :(

रजनीगंधा. - विद्या सिन्हा.
(मला लहानपणी त्यातील दिनेश ठाकूर फारच आवडला होता ;)

आता अलिकडेच पाहिला तर अमोल पालेकरची कॅरॅक्टर फार आवडली.
वयाचा परिणाम.

देवदास कसे विसरले सगळे?
माझ्या आवडीच्या काही प्रेमकथा
महल (अशोक कुमार, मधुबाला)
बरसात कि रात (भारत भूषण, मधुबाला)
वंदे शिवम (कमल हसन, तामिळ चित्रपट)
गाईड
मेरा नाम जोकर
सदमा
सोचा ना था (होय तोच अभय देओल वाला)
नदिया के पार (हा मला हम आपके ही कौन पेक्षाही फार जास्त आवडतो)
बाकी आठवतील तसे लिहीनच

मी रेडियो वर आगोदर दर शुक्रवारी' पिटारा' (दुपारी ४ वाजता) येणारा कार्यक्रम ऐकायचो...निवेदक कमल शर्मा यानी सान्गितलेली 'बायोस्कोप की बाते' (पिक्चर वर असाय चा) आवडत होता...

त्या काळी प्रेक्षकांना न आवडलेले पण नंतर क्लासिक ठरलेले किंवा काळाच्या पुढचे म्हणून काही सिनेमे चेपूवर दिसले त्यात प्यासा(१९५७) हाही होता. आताच यूट्यूबवर पाहून संपवला. छान आहे. क्लासिक सिनेमा.
इतर काही सिनेमे
नो स्मोकिंग (२००७)
पान्च
देव डी
गो गोवा गोन
रॉकेटसिंग
सगळे पाहून संपवणार.

You've Got Mail: साधीसुधी कथा.. पण हाताळणी आणि अभिनय वेगळ्याच उंचीवर नेऊन ठेवतात. टॉम हँक्स आहेच जोरदार पण मेग रायन मला जास्त भावली!
याच जोडीचा Sleepless in Seattle सुद्धा चांगला आहे. पण मला सादरीकरणात You've Got Mail जास्त आवडतो.

My Cousin Vinny: तसा तर कोर्टरूम ड्रामा आहे, पण यातला जो पेस्सी आणि मारिसा तोमेईचा ट्रॅक हा एक अफलातून आणि हटके असलेली प्रेमकथा म्हणता येईल. एकमेकांना पूरक अशी त्यांची केमेस्ट्री लाजवाब आहे!