एक चांदणी माझ्या घरात डोकावते

कविता कशी सुचते यावर एक गंमत सांगतो. खरं म्हणजे मलाही ते न उलगडलेले कोडेच आहे म्हणा अजून... असो, म्हणूनच गंमत!

या आणि याआधीच्या माझी कवितेचा संदर्भ घेऊन:
साधारणपणे कुणालाही असं वाटणं साहजिक आहे की कवितेत चांदण्या वगैरे आणल्यात म्हणजे कवी मस्त रात्री निवांत बसून चांदण्या एन्जॉय वगैरे करतोय किंवा प्रेयसी नाही किमान बायकोला रात्री छान जवळ घेऊन बसला आहे रात्रीच्या आभाळाकडे बघत किंवा गेलाबाजार, घराच्या बाहेर रात्री गार वार्‍यात मित्रांसोबत 'बसून' गप्पा वगैरे मारत बसलेला असताना अशा छान छान कल्पना डोक्यात असतील. कसलं आलंय डोंबलाच! याच्या अगदी उलट गेल्या दोन आठवड्यापासून रोज ऑफिसमध्ये लेट होतोय. रात्रीच्या त्या ऑफिसमधल्या नीरस, नव्हे, अतीईईईईई-नीरस वातावरणात, हातातलं काम मारूतीच्या शेपटासारखं वाढतच चाललंय असं दिसत असताना या कविता आजिबात कुठेही एक चांदणी दिसत नसताना डोस्क्यात आलेल्या आहेत आणी मी त्या हातातले काम बाजूला ठेऊन लिहून काढत रात्रीच्या उशीराला अजून ताणलेलं आहे. आता बोला! आहे की नाही गंमत?

सं - दी - प